Η Αραβική Λαϊκή Δημοκρατία της Σαχάρας συντομογραφείται ως Δυτική Σαχάρα. Βρίσκεται στη βορειοδυτική Αφρική, στο δυτικό τμήμα της ερήμου της Σαχάρας, στην άκρη του Ατλαντικού Ωκεανού, και δίπλα στο Μαρόκο, τη Μαυριτανία και την Αλγερία.    

Αυτό το μέρος είναι μια αμφισβητούμενη περιοχή. Το Μαρόκο έχει κηρύξει την κυριαρχία του σε αυτήν την περιοχή. Η Δυτική Σαχάρα ήταν μια αποικία της Ισπανίας στην ιστορία. Το 1975, Η Ισπανία ανακοίνωσε την αποχώρησή της από τη Δυτική Σαχάρα. Το 1979, η Μαυριτανία ανακοίνωσε την εγκατάλειψη της εδαφικής της κυριαρχίας έναντι της Δυτικής Σαχάρας και η ένοπλη σύγκρουση μεταξύ του Μαρόκου και του Λαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου της Δυτικής Σαχάρας συνεχίστηκε μέχρι το 1991. Το Μαρόκο ελέγχει περίπου τα τρία τέταρτα της Δυτικής Σαχάρας. Το Σινικό Τείχος των Sandbanks χτίστηκε για να αποτρέψει τη διείσδυση του Polisario Front. [2]   Επιπλέον, η τοπική ανεξάρτητη ένοπλη οργάνωση Polisario Front κυβέρνησε περίπου το ένα τέταρτο της ερημικής περιοχής ανατολικά της περιοχής. Συνολικά 47 χώρες αναγνώρισαν τη «Αραβική Λαϊκή Δημοκρατία της Σαχάρας (Αραβική Λαϊκή Δημοκρατία της Σαχάρας) υπό την ηγεσία του ένοπλου καθεστώτος. Η Αραβική Λαϊκή Δημοκρατία του Σαχράουι) είναι μία από τις ανεξάρτητες αραβικές χώρες.

Η Δυτική Σαχάρα βρίσκεται στη βορειοδυτική Αφρική, στο δυτικό τμήμα της ερήμου Σαχάρας, που συνορεύει με τον Ατλαντικό Ωκεανό προς τα δυτικά και έχει ακτογραμμή περίπου 900 χιλιομέτρων. Συνορεύει με το Μαρόκο προς τα βόρεια και Αλγερία και Μαυριτανία προς τα ανατολικά και νότια.

Η περιοχή είναι μια αμφισβητούμενη περιοχή και το Μαρόκο δηλώνει την κυριαρχία του στην περιοχή. Επιπλέον, μια τοπική ανεξάρτητη ένοπλη οργάνωση (το μέτωπο Polisario, επίσης γνωστό ως Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο της Δυτικής Σαχάρας) κυβερνά περίπου ανατολικά της περιοχής. Το ένα τέταρτο της ερημικής περιοχής, και τα περισσότερα από τα υπόλοιπα καταλαμβάνονται από το Μαρόκο. Από το 2019, 54 κράτη μέλη του ΟΗΕ έχουν αναγνωρίσει τη «Αραβική Λαϊκή Δημοκρατία της Σαχάρας» υπό την ηγεσία του ένοπλου καθεστώτος ως μία από τις ανεξάρτητες αραβικές χώρες. p>

Η Δυτική Σαχάρα ήταν ισπανική αποικία στην ιστορία. Το 1975, η Ισπανία ανακοίνωσε την απόσυρσή της Η Δυτική Σαχάρα και υπέγραψε συμφωνίες διχοτόμησης με το Μαρόκο και τη Μαυριτανία. Το Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο της Δυτικής Σαχάρας, υποστηριζόμενο από την Αλγερία, στη συνέχεια υπέβαλε εδαφικές αξιώσεις εναντίον της Δυτικής Σαχάρας. Τα τρία μέρη έχουν επανειλημμένα εμπλακεί σε ένοπλες συγκρούσεις. Το 1979, η Μαυριτανία ανακοίνωσε την εγκατάλειψή της από τη Δυτική Σαχάρα. Η εδαφική κυριαρχία του Μαρόκου και η ένοπλη σύγκρουση μεταξύ του Μαρόκου και του Λαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου της Δυτικής Σαχάρας συνεχίστηκε μέχρι το 1991. Από το 2011, το Μαρόκο ουσιαστικά ελέγχει περίπου τα τρία τέταρτα της Δυτικής Σαχάρας.

Πρόκειται για ένα τροπικό κλίμα ερήμου, με ετήσιες βροχοπτώσεις μικρότερες από 100 mm και ορισμένες περιοχές συχνά δεν έχουν βροχή για 20 συνεχόμενα χρόνια. Ημερήσια διαφορά θερμοκρασίας Η θερμοκρασία της ημέρας και της νύχτας στην ενδοχώρα κυμαίνεται από 11 ° C έως 44 ° C. Η έλλειψη βροχής, ξηρασίας και ζέστης είναι τα χαρακτηριστικά του κλίματος της Δυτικής Σαχάρας. Οι ετήσιες βροχοπτώσεις στο Laayoun και το Dakhla κατά μήκος του Ατλαντικού Ωκεανού είναι μόνο 40. ~ 43mm.

Το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής είναι έρημος και ημι-έρημος, με τροπικό κλίμα ερήμου. Το δυτικό παράκτιο κλίμα είναι υγρό και το ανατολικό οροπέδιο έχει ξηρό κλίμα. Ο μέσος όρος καθημερινής εσωτερικής Η διαφορά θερμοκρασίας είναι 11 ℃ ～ 14 ℃.

Τα αποθέματα φωσφορικών είναι άφθονα, με τα αποθέματα Bukra να φτάνουν μόνο 1,7 δισεκατομμύρια τόνους. Υπάρχει ένας σύγχρονος τομέας εξόρυξης φωσφορικών. Μετά τον πόλεμο το 1976, η παραγωγή φωσφορικών ακινητοποιήθηκε και η παραγωγή συνεχίστηκε το 1979. Επιπλέον, υπάρχουν πόροι όπως κάλιο, χαλκός, πετρέλαιο, σίδηρος και ψευδάργυρος.

Οι περισσότεροι κάτοικοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία, κυρίως εκτρέφοντας πρόβατα και καμήλες. Οι παράκτιοι αλιευτικοί πόροι είναι πλούσιοι και οι θαλάσσιοι υδρόβιοι πόροι είναι πλούσιοι, μεταξύ των οποίων είναι γνωστά τα θαλάσσια καβούρια, οι λύκοι, οι σαρδέλες και το σκουμπρί.

Η κύρια γλώσσα που χρησιμοποιείται είναι τα Αραβικά. Οι κάτοικοι πιστεύουν κυρίως στο Ισλάμ.

Η κοινωνία της Δυτικής Σαχάρας βασίζεται σε φυλές. Η μεγαλύτερη φυλή είναι η Rakibat, η οποία αντιπροσωπεύει το ήμισυ του συνολικού πληθυσμού. Κάθε φυλή περιλαμβάνει πολλές οικογένειες και τους ίδιους νομάδες. Κάθε οικογένεια διευθύνεται από ένα μεγαλύτερο, αξιόπιστο άτομο. Οι πατριάρχες όλων των φυλών σχηματίζουν μια ομάδα για να εκδίδουν φυλετικά διατάγματα σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο και να διορίζουν αρχηγούς (προέδρους). Οι αρχηγοί των φυλών αποτελούν τη Γενική Συνέλευση των Αρχηγών στη Δυτική Σαχάρα, με δεκάδες μέλη, και είναι η ανώτατη εξουσία.

Οι κάτοικοι της Δυτικής Σαχάρας προτιμούν το μπλε. Ανεξάρτητα από τους άνδρες και τις γυναίκες, σχεδόν όλοι τους είναι τυλιγμένοι σε μπλε ύφασμα, επομένως ονομάζονται "μπλε άντρες". Στις πόλεις, ευγενείς, θρησκευτικοί μελετητές και διευθυντικά στελέχη φορούν συχνά λευκές ρόμπες