بوروندی ، نام کامل جمهوری بوروندی ، 27800 کیلومتر مربع مساحت دارد. واقع در ضلع جنوبی خط استوا در شرق و مرکز آفریقا. از شمال با رواندا ، از شرق و جنوب با تانزانیا ، از غرب با کنگو (طلایی) و از جنوب غربی با دریاچه تانگانیکا همسایه است. در این قلمرو فلات و کوههای زیادی وجود دارد که بیشتر آنها توسط فلات در ضلع شرقی دره ریفت ریفت تشکیل شده است. ارتفاع متوسط ​​این کشور 1600 متر است که "کشور کوهستانی" نامیده می شود. کوههای نیل غربی کنگو از شمال و جنوب عبور می کنند و یک فلات مرکزی را تشکیل می دهند ، بیشتر از 2000 متر بالاتر از سطح دریا ، که حوضه آبریز رودخانه نیل و رود کنگو (زائر) است ؛ منطقه شکاف نسبتاً مسطح است. شبکه رودخانه در این سرزمین متراکم است. رودخانه های بزرگتر شامل رود روزیزی و رودخانه مالاگالاسی هستند. رود رووووو منبع رود نیل است. مناطق پست دریاچه تانگانیکا ، دره غربی و قسمت شرقی همه دارای آب و هوای استپی استوایی هستند ؛ قسمت های مرکزی و غربی دارای آب و هوای کوهستانی گرمسیری هستند.

پادشاهی فئودالی در قرن شانزدهم تأسیس شد. در سال 1890 ، "منطقه حفاظت شده آفریقای شرقی آلمان" شد. در سال 1916 توسط ارتش بلژیک اشغال شد. در سال 1922 ، این حکم بلژیک شد. در دسامبر 1946 ، مجمع عمومی سازمان ملل بوروندی را برای قیمومت به بلژیک تحویل داد. در 27 ژوئن 1962 شانزدهمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد قطعنامه ای در مورد استقلال بوروندی تصویب کرد. جمهوری بوروندی در سال 1966 تأسیس شد. جمهوری دوم در سال 1976 تأسیس شد.

پرچم ملی: این مستطیل با نسبت طول به عرض 3: 2 مستطیل شکل است. دو نوار عریض سفید متقاطع ، سطح پرچم را به چهار مثلث تقسیم می کنند. دو بالا و پایین برابر و قرمز هستند ، چپ و راست برابر و سبز هستند. در مرکز پرچم یک زمین گرد سفید با سه ستاره شش پر قرمز با لبه های سبز به صورت حاشیه ای قرار گرفته است. رنگ قرمز نماد خون قربانیانی است که برای آزادی تلاش می کنند ، سبز نماد علت مطلوب پیشرفت است و رنگ سفید نشان دهنده صلح بین بشر است. این سه ستاره نماد "وحدت ، کار ، پیشرفت" هستند ، و همچنین نمایانگر سه قبیله بوروندی-هوتو ، توتسی و توا و وحدت آنها هستند.

جمهوری بوروندی تقریباً 7.4 میلیون نفر جمعیت دارد (2005) كه از سه قبیله تشکیل شده است: هوتو (85٪) ، توتسی (13٪) و توا (2٪). کیروندی و فرانسه زبانهای رسمی هستند. 57٪ از ساکنان به کاتولیک اعتقاد دارند ، 10٪ به مسیحیت پروتستان و بقیه اعتقاد به دین بدوی و اسلام دارند. از مکانهای دیدنی بوروندی می توان به کوه هایها ، پارک بوجومبورا ، موزه بوجومبورا و دریاچه تانگانیکا ، دومین دریاچه بزرگ آفریقا اشاره کرد.

شهرهای اصلی

Bujumbura: پایتخت Bujumbura بزرگترین شهر کشور است که در گذشته با نام Uzumbra شناخته می شد. واقع در ساحل شمالی انتهای شرقی دریاچه تانگانیکا ، 756 متر بالاتر از سطح دریا. جمعیت حدود 270،000 نفر است. در پایان قرن نوزدهم ، مرکزی برای حمله استعمارگران آلمانی به آفریقای مرکزی بود ، و بعداً قلعه ای برای آلمان و بلژیک برای اداره لوآندا (رواندا امروزی) - اولوندی (بوروندی کنونی) بود. امروز مرکز ملی سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی است. تجارت بوجومبورا در زمینه قهوه ، پنبه و محصولات حیوانی رونق دارد. شیلات آب شیرین ساحل دریاچه مهم است. صنایع کشاورزی ، صنایع غذایی ، نساجی ، سیمان ، چرم و سایر صنایع کوچک وجود دارد که بیشتر ارزش تولیدی کشور را به خود اختصاص می دهد. این مرکز مهم حمل و نقل آب و زمین و دروازه ملی واردات و صادرات است. جاده ها به رواندا ، زائر ، تانزانیا و شهرهای بزرگ داخلی منتهی می شوند. مسیر عبور از دریاچه تانگانیکا به بندر کیگوما در تانزانیا ، و سپس انتقال از اقیانوس هند با قطار ، راهی مهم برای برقراری ارتباط خارجی است. یک فرودگاه بین المللی وجود دارد. اصلی ترین امکانات فرهنگی دانشگاه بوروندی و موزه تمدن آفریقا است.

یک واقعیت جالب: بوروندی همچنین به عنوان قلب آفریقا ، کشور ضرب المثل ها ، کشور کوه ها و کشور طبل ها شناخته می شود. مردم بوروندی می توانند آواز و رقص بزنند و آنها را رودخانه نیل از اوایل مصر باستان می شناخت. مردم توتسی در طبل زنی تبحر دارند و اخبار را با صدای طبل منتقل می کنند و همه ساله جشنواره های طبل زدن را برگزار می کنند. ساختمانهای شهری بیشتر از دو یا سه طبقه تشکیل شده اند و بیشتر ساختمانهای روستایی ساختمانهای آجری هستند. غذای اصلی مردم این کشور سیب زمینی ، ذرت ، سورگوم است و غذاهای غیر اصلی به طور عمده شامل گوشت گاو و گوسفند ، ماهی ، انواع سبزیجات و میوه ها است. مردم بوروندی می توانند آواز و رقص بزنند و آنها را رودخانه نیل از اوایل مصر باستان می شناخت. مردم توتسی در طبل زنی تبحر دارند و اخبار را با صدای طبل منتقل می کنند و همه ساله جشنواره های طبل زدن را برگزار می کنند. ساختمانهای شهری بیشتر از دو یا سه طبقه تشکیل شده اند و بیشتر ساختمانهای روستایی ساختمانهای آجری هستند. غذای اصلی مردم این کشور سیب زمینی ، ذرت ، سورگوم است و غذاهای غیر اصلی به طور عمده شامل گوشت گاو و گوسفند ، ماهی ، انواع سبزیجات و میوه ها است.