[مشخصات کشور]

ونزوئلا ، نام کامل جمهوری بولیواری ونزوئلا ، 916،700 کیلومتر مربع مساحت دارد. واقع در قسمت شمالی قاره آمریکای جنوبی. از شرق با گویان ، از جنوب با برزیل ، از غرب با کلمبیا و از شمال با دریای کارائیب هم مرز است. به جز کوه ها ، در کل قلمرو آب و هوای علفی استوایی است. دما با ارتفاع متفاوت است. کوه ها معتدل و دشت ها گرم هستند. فصل بارندگی هر سال از ژوئن تا نوامبر است و فصل خشک آن از دسامبر تا مه است. آبشارهای آنجل که بیشترین افت در جهان را دارد ، یکی از جاذبه های گردشگری معروف است. دریاچه ماراکایبو بزرگترین دریاچه آمریکای لاتین است.این دریاچه در شمال غربی با مساحت 14300 کیلومتر مربع واقع شده و به خلیج ونزوئلا متصل است. تالاب اطراف منطقه دریاچه یک منطقه تولید روغن در جهان است.

این کشور به 21 ایالت ، 1 منطقه پایتخت ، 2 منطقه مرزی (مناطق مرزی دلتا آمازون و آماکورو) و 1 قلمرو فدرال (مرکب از 72 جزیره) تقسیم شده است. مناطق ویژه ای (191) و شهرها (736) زیر نظر این ایالت وجود دارد.

در دوران باستان محل اقامت سرخپوستان آراوا و کارائیب بوده است. در سال 1567 مستعمره اسپانیا شد. استقلال در 5 ژوئیه 1811 اعلام شد و سپس تحت رهبری آزادكننده آمریکای جنوبی ، سیمون بولیوار ، وی در ژوئن 1821 كاملاً خود را از سلطه استعمار اسپانیا آزاد كرد. در سال 1822 ، "کلمبیای بزرگ" را با کلمبیا ، اکوادور و پاناما تشکیل داد. در سال 1829 خارج شد. جمهوری فدرال ونزوئلا در سال 1830 تأسیس شد. در سال 1864 به ایالات متحده ونزوئلا تغییر نام یافت. در سال 1953 این کشور به جمهوری ونزوئلا تغییر نام یافت. در سال 1958 ، دولت مشروطه اجرا شد و رژیم سوادآموزان برقرار شد. طبق قانون اساسی که در دسامبر سال 1999 به اجرا درآمد ، نام این کشور به "جمهوری بولیواری ونزوئلا" تغییر یافت.

پرچم ملی: این مستطیل با نسبت طول به عرض 3: 2 مستطیل شکل است. از بالا به پایین ، با اتصال سه مستطیل افقی موازی و برابر زرد ، آبی و قرمز تشکیل می شود. در مرکز پرچم هفت ستاره پنج پر سفید وجود دارد که به صورت قوسی مرتب شده اند ؛ گوشه بالا سمت چپ با نشان ملی نقاشی شده است. سه رنگ زرد ، آبی و قرمز از رنگ پرچم اصلی جمهوری کلمبیا گرفته شده است. هفت ستاره پنج پر نشان دهنده هفت استان فدراسیون ونزوئلا در سال 1811 (پرچم اصلی) است. تحت حمایت رئیس جمهور چاوز ، در 7 مارس 2006 ، شورای ملی اصلاحاتی را در مورد پرچم ملی و نشان ملی تصویب کرد و تصمیم گرفت پرچم را از 7 ستاره به 8 ستاره افزایش دهد. یک ستاره جدید نشان دهنده استان گویان است که در سال 1817 از سلطه اسپانیا آزاد شد و در ونزوئلا ادغام شد. ادارات دولتی از پرچم ملی به همراه نشان ملی و غیرنظامیان از پرچم ملی بدون نشان ملی استفاده می کنند.

جمعیت بولیوی 26.56 میلیون نفر (2005) است. مسابقات مختلط هند و اروپا 58٪ ، سفیدپوستان 29٪ ، سیاه پوستان 11٪ و سرخپوستان 2٪ را تشکیل می دهند. زبان رسمی اسپانیایی است. 98٪ ساکنان به کاتولیک اعتقاد دارند و 5/1٪ ساکنان به مسیحیت اعتقاد دارند.

بولیوی یکی از کشورهای پیشرفته تر در آمریکای لاتین است. صنعت نفت شاهرگ اقتصاد ملی ، پنجمین صادر کننده بزرگ نفت خام جهان و تنها کشور آمریکای لاتین در میان اعضای سازمان کشورهای صادرکننده نفت است. بخشهای صنعتی مانند متالورژی ، معدن ، برق ، تولید ، ساخت و ساز ، پتروشیمی و منسوجات به سرعت توسعه یافته اند. کشاورزی به آرامی در حال توسعه است و غذا نمی تواند خودکفا باشد. سرشار از منابع معدنی. ذخایر اثبات شده نفت 87.621 میلیارد بشکه ، ذخایر نفت امولسیون شده (آسفالت طبیعی) 3.1 میلیارد بشکه ، ذخایر گاز طبیعی 4.19 تریلیون متر مکعب ، ذخایر سنگ آهن 4.222 میلیارد تن ، ذخایر بوکسیت 5 میلیارد تن و ذخایر ذغال سنگ یک میلیارد تن است. ، ذخایر طلا 10 هزار تن است. علاوه بر این ، منابع معدنی مانند نیکل و الماس نیز وجود دارد. منابع آب و جنگل نیز بسیار زیاد است ، با نرخ پوشش جنگل 56. بخشهای اصلی صنعتی شامل نفت ، سنگ آهن ، ساخت و ساز ، ساخت فولاد ، آلومینیوم سازی ، برق ، مونتاژ اتومبیل ، فرآوری مواد غذایی ، منسوجات و غیره است. در میان آنها ، بخش نفت با تولید روزانه 3.378 میلیون بشکه ، صنعت ستونی اقتصاد ملی است.

[شهرهای اصلی]

کاراکاس: کاراکاس پایتخت ونزوئلا و پایتخت ناحیه فدرال است. این نه تنها سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی و مالی این کشور است این مرکز همچنین یک شهر تاریخی معروف در آمریکای جنوبی است. این دره در سه طرف کوه در دامنه جنوبی کوه آویلا در ساحل دریای کارائیب احاطه شده است. این منطقه در مناطق گرمسیری ، 1000 متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است و مانند فصل بهار در تمام سال دارای آب و هوای مطبوع است. به "شهر بهار" معروف است. مناظر زیبایی دارد و به عنوان "پایتخت تیانفو" نیز شناخته می شود. منطقه شهری 1930 کیلومتر مربع مساحت و 3.22 میلیون نفر جمعیت دارد (2000).

کاراکاس در سال 1567 تاسیس شد و این شهر پس از استقلال ونزوئلا در سال 1811 به عنوان پایتخت تعیین شد. این ناحیه شهری به دنبال شرق دره آویلا از شرق به غرب ادامه دارد ؛ در شمال آن دامنه شمالی کوه آویلا واقع شده است که نزدیک به ساحل است و در جنوب دامنه های ملایم و تپه های کم ارتفاع وجود دارد. علاوه بر ساختمان های باستانی و "قلعه ها" ، ساختمان های بلند مرتبه ، موزه ها و کالج های مدرن بسیاری در این شهر وجود دارد که این شهر را به یکی از کلان شهرهای مدرن آمریکای جنوبی و بزرگترین شهر کشور تبدیل کرده است.

کاراکاس زادگاه سیمون بولیوار ، قهرمان مبارزه آمریکای جنوبی برای استقلال ملی در قرن نوزدهم و پدر ونزوئلا است. در مرکز بولیوار پلازا درخت پوشیده ، یک مجسمه برنزی بولیوار با چاقو و کلاه قرار گرفته است. در غرب شهر "مرکز بولیوار" و همچنین دانشگاه دیدنی بولیوار و خیابان شلوغ بولیوار قرار دارد. صبر کن. یک ساختمان پارلمان در منطقه مرکز شهر وجود دارد که مردم آن را "Capitol Hill" می نامند. در آنجا دور نیست "خانه طلایی" معروف با انواع جواهرات است. یک آسمان خراش 50 طبقه در پارک مرکزی مقر وزارتخانه های دولت مرکزی است. باغ های خیابانی در همه جای شهر وجود دارد. پارک ردوود در منطقه مثلثی واقع شده است که دو بزرگراه از یکدیگر تلاقی می کنند. درختان سبز ، چمن ها و چشمه های موجود در پارک صحنه ای را تشکیل می دهند. در این نزدیکی هست Makudu ، Azul ، Naiguada و Xiaojia وجود دارد. ساحل لاگاس یک جاذبه گردشگری است.