زیمبابوه ، نام کامل جمهوری زیمبابوه ، بیش از 390،000 کیلومتر مربع مساحت دارد. زیمبابوه در جنوب شرقی آفریقا واقع شده و کشوری محصور در خشکی است. از شرق با موزامبیک ، از جنوب با آفریقای جنوبی و از غرب و شمال غربی با بوتسوانا و زامبیا همسایه است. بیشتر آنها توپوگرافی فلات هستند ، با ارتفاع متوسط ​​بیش از 1000 متر. زمین سه نوع دارد: مرتع مرتفع ، مرتع متوسط ​​و مرتع کم. کوه اینیانگانی در شرق با ارتفاع 2592 متر از سطح دریا ، بلندترین نقطه کشور است. رودخانه های اصلی زامبزی و لیمپوپو هستند که به ترتیب رودخانه های مرزی با زامبیا و آفریقای جنوبی هستند. آب و هوای مراتع گرمسیری ، با متوسط ​​دمای سالانه 22 ، بالاترین دما در اکتبر ، رسیدن به 32 ℃ ، و کمترین دما در جولای ، حدود 13-17.

این کشور به 8 استان تقسیم شده است ، با 55 منطقه و 14 شهرداری. نام 8 استان عبارتند از: Mashonaland West ، Mashonaland Central ، Mashonaland East ، Manica ، Central ، Mashonaland ، Matabeleland North و Matabeleland South.

زیمبابوه کشوری باستانی در آفریقای جنوبی است که از تاریخ آفریقا حکایت می کند. در حدود سال 1100 میلادی ، یک دولت متمرکز شروع به شکل گیری کرد. کارنگا پادشاهی مونوموتاپا را در قرن سیزدهم تأسیس کرد و پادشاهی در اوایل قرن پانزدهم به اوج شکوفایی خود رسید. در سال 1890 ، زیمبابوه مستعمره انگلیس شد. در سال 1895 ، انگلیس رودزیای جنوبی را به نام استعمار رودز نامگذاری کرد. در سال 1923 ، دولت انگلیس سرزمین را تصاحب کرد و به آن "سرزمین مسلط" اعطا کرد. در سال 1964 ، رژیم اسمیت وایت در رودسیای جنوبی نام کشور را به رودزیا تغییر داد و در سال 1965 یک طرفه "استقلال" اعلام کرد و در سال 1970 نام خود را به "جمهوری رودسیا" تغییر داد. در ماه مه سال 1979 ، این کشور به "جمهوری زیمبابوه (رودزیا)" تغییر نام یافت. به دلیل مخالفت شدید در داخل و خارج ، در سطح بین المللی شناخته نشده است. استقلال در 18 آوریل 1980 ، این کشور جمهوری زیمبابوه نامگذاری شد.

پرچم ملی: یک مستطیل افقی با نسبت طول به عرض 2: 1 است. در کنار میله پرچم یک مثلث متساوی الاضلاع سفید با حاشیه های سیاه وجود دارد ، در وسط یک ستاره پنج پر قرمز قرار دارد. در داخل این ستاره یک پرنده زیمبابوه وجود دارد. سفید نماد صلح است. ستاره پنج پر نشان دهنده آرزوهای خوب کشور و ملت است. پرنده زیمبابوه نماد منحصر به فرد کشور است ، همچنین نمادی از تمدن های باستان در زیمبابوه و کشورهای آفریقایی است ؛ در سمت راست هفت میله موازی ، سیاه در مرکز و طرفین بالا و پایین آن قرمز ، زرد و سبز است. رنگ سیاه نشان دهنده اکثریت جمعیت سیاه پوستان ، رنگ قرمز نمادی از خون پاشیده شده توسط مردم برای استقلال ، رنگ زرد نماد منابع معدنی و سبز نشان دهنده کشاورزی کشور است.

زیمبابوه 13.1 میلیون نفر جمعیت دارد. سیاه پوستان 97.6٪ از جمعیت را تشکیل می دهند ، عمدتا شونا (79٪) و ندبله (17٪) ، سفیدپوستان 0.5٪ و آسیایی ها حدود 0.41٪ را تشکیل می دهند. انگلیسی ، شونا و ندبله نیز زبان های رسمی هستند. 40٪ از مردم به دین بدوی ، 58٪ به مسیحیت و 1٪ به اسلام اعتقاد دارند.

زیمبابوه از نظر منابع طبیعی غنی است و از بنیان های صنعتی و کشاورزی خوبی برخوردار است. محصولات صنعتی به کشورهای همسایه صادر می شود. در سالهای عادی ، این ماده غذایی بیش از حد خودکفایی است. این سومین صادر کننده تنباکو در جهان است. سطح توسعه اقتصادی آن پس از آفریقای جنوبی در آفریقای جنوبی دوم است. تولید ، معدن و کشاورزی سه رکن اقتصاد ملی است. . ارزش تولیدی شرکتهای خصوصی حدود 80٪ تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد.

مقوله های صنعتی عمدتا شامل فرآوری فلز و فلز (25٪ مقدار کل تولید) ، فرآوری مواد غذایی (15٪) ، پتروشیمی (13٪) ، نوشیدنی و سیگار (11٪) ، منسوجات (10٪) است. ، پوشاک (8٪) ، کاغذ سازی و چاپ (6٪) و غیره کشاورزی و دامداری به طور عمده ذرت ، توتون ، پنبه ، گل ، نیشکر و چای و غیره تولید می کند. دامداری به طور عمده گاو تولید می کند. با مساحت 33.28 میلیون هکتار زمین قابل کشت ، جمعیت کشاورزی 67٪ از جمعیت این کشور را تشکیل می دهد. نه تنها از نظر غذایی بیش از حد خودکفا است ، بلکه از شهرت "انبار غذا" در جنوب آفریقا نیز برخوردار است. زیمبابوه به یک صادر کننده عمده مواد غذایی در آفریقا ، یک صادر کننده عمده دخانیات در دودکش ها در جهان و چهارمین تامین کننده بزرگ در بازار گل اروپا تبدیل شده است. صادرات محصولات کشاورزی حدود یک سوم درآمد صادراتی این کشور را تشکیل می دهد.

صنعت جهانگردی زیمبابوه به سرعت توسعه یافته و به اصلی ترین بخش درآمد ارزی زیمبابوه تبدیل شده است. نقطه دیدنی معروف آبشارهای ویکتوریا است و 26 پارک ملی و ذخیره گاه حیات وحش در آن وجود دارد.

هراره: هراره ، پایتخت زیمبابوه ، با ارتفاع بیش از 1400 متر در فلات در شمال شرقی زیمبابوه واقع شده است. در سال 1890 ساخته شده است. این قلعه در ابتدا برای استعمارگران انگلیس برای حمله و اشغال ماشونالند ساخته شده است و به نام نخست وزیر سابق انگلیس لرد سالیزبری نامگذاری شده است. از سال 1935 ، دوباره ساخته شده و به تدریج به شهر مدرن امروزی تبدیل شده است. در 18 آوریل 1982 ، دولت زیمبابوه تصمیم گرفت سالیسبری را به هرار تغییر نام دهد. در شونا ، هراره به معنای "شهری است که هرگز نمی خوابد". طبق افسانه ها ، این نام از نام یک رئیس تغییر شکل داده است. او همیشه هوشیار بوده ، هرگز نمی خوابد و روحیه جنگیدن با دشمن را دارد.

هراره دارای آب و هوایی دلپذیر ، با پوشش گیاهی سرسبز و گلهای شکوفا در تمام طول سال است. خیابان های متقاطع شهر ، شخصیت های بی شماری از "Tac" را شکل می دهد. خیابان پر درخت ، وسیع ، تمیز و ساکت است ، دارای پارک ها و باغ های بسیاری است. در میان آنها ، پارک معروف سالسبری دارای یک آبشار مصنوعی است که "آبشارهای ویکتوریا" را شبیه سازی می کند ، با عجله به پایین می تازد.

موزه ویکتوریا در هراره وجود دارد که شامل نقاشی هایی از مردم بومی در سال های اولیه و آثار فرهنگی گرانبهایی است که از "سایت بزرگ زیمبابوه" کشف شده است. همچنین کلیساهای جامع ، دانشگاه ها ، استادیوم روفالو و گالری های هنری وجود دارد. کوه کوبه سرسبز در بخش غربی شهر واقع شده است. در آوریل 1980 ، نخست وزیر وقت موگابه شخصاً مشعل همیشه روشن را برای روشن شدن عزای سربازانی که برای استقلال و آزادی قهرمانانه جان باختند ، روشن کرد. از بالای کوه می توانید منظره پانوراما هراره را مشاهده کنید. 30 کیلومتری جنوب غربی شهر یک پارک ملی است ، جایی که جنگل های انبوه و دریاچه های صاف مکان خوبی برای شنا ، قایقرانی و مشاهده حیوانات و گیاهان آفریقایی است. حومه جنوب شرقی و غربی شهر نواحی صنعتی و یکی از بزرگترین بازارهای توزیع دخانیات در جهان است. مردم محلی به حومه اینجا "گووا" می گویند که به معنی "خاک سرخ" است.