Προφίλ χώρας

Το Πράσινο Ακρωτήριο, το πλήρες όνομα της Δημοκρατίας του Πράσινου Ακρωτηρίου, σημαίνει "Πράσινο Ακρωτήριο", που καλύπτει έκταση 4033 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Στα νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου στον Βόρειο Ατλαντικό, βρίσκεται πάνω από 500 χιλιόμετρα ανατολικά του Πράσινου Ακρωτηρίου (στη Σενεγάλη), το δυτικότερο σημείο της αφρικανικής ηπείρου. Είναι ο κύριος κόμβος θαλάσσιων μεταφορών των τεσσάρων ηπείρων: Αμερική, Αφρική, Ευρώπη και Ασία. Πριν από το άνοιγμα του καναλιού του Σουέζ στην Αίγυπτο το 1869, ήταν απαραίτητο μέρος για τη θαλάσσια διαδρομή από την Ευρώπη έως την Αφρική προς την Ασία. Εξακολουθεί να είναι σταθμός αναπλήρωσης για πλοία που πηγαίνουν στον ωκεανό και μεγάλα αεροσκάφη σε όλες τις ηπείρους και είναι γνωστό ως το "σταυροδρόμι που συνδέει όλες τις ηπείρους". Αποτελείται από 18 νησιά, και 9 νησιά συμπεριλαμβανομένου του Αγίου Αντάνγκ στα βόρεια φυσούν προς τα βορειοανατολικά όλο το χρόνο. Το θαλασσινό αεράκι ονομάζεται Νήσοι Windward, και τα 9 νησιά συμπεριλαμβανομένης της Μπράβα στο νότο είναι σαν να κρύβονται σε ένα καταφύγιο, που ονομάζεται Leeward Islands. Όλο το αρχιπέλαγος σχηματίζεται από ηφαίστεια και το έδαφος είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου ορεινό. Το βουνό Fuzuo, η ψηλότερη κορυφή της χώρας, είναι 2.829 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Οι ποταμοί είναι λιγοστοί και οι πηγές νερού είναι λιγοστές. Έχει ένα τροπικό και ξηρό κλίμα, με ζεστό και ξηρό βορειοανατολικό άνεμο όλο το χρόνο, με μέση ετήσια θερμοκρασία 24 ° C.

Ο πληθυσμός του Πράσινου Ακρωτηρίου είναι περίπου 519.000 (2006). Η συντριπτική πλειοψηφία είναι οι κρεόλ μιγάς, που αντιπροσωπεύουν το 71% του συνολικού πληθυσμού · οι μαύροι αντιπροσωπεύουν το 28% και οι Ευρωπαίοι το 1%. Η επίσημη γλώσσα είναι η Πορτογαλική και η εθνική γλώσσα είναι η Κρεόλη. Το 98% των κατοίκων πιστεύουν στον Καθολικισμό, και λίγοι πιστεύουν στις Προτεσταντικές και τις Αντιστασιακές θρησκείες.

Το 1495 έγινε πορτογαλική αποικία. Τον 16ο αιώνα, οι Πορτογάλοι άποικοι μετέτρεψαν το νησί του Σαντιάγο στο Πράσινο Ακρωτήριο σε σημείο διέλευσης για διακίνηση μαύρων δικαιωμάτων στην Αφρική. Έγινε υπερπόντια επαρχία της Πορτογαλίας το 1951 και κυβερνήθηκε από τον κυβερνήτη. Μετά το 1956, ξεκίνησε ένα μαζικό κίνημα για εθνική ανεξαρτησία. Τον Δεκέμβριο του 1974, η πορτογαλική κυβέρνηση και το Κόμμα Ανεξαρτησίας υπέγραψαν τη συμφωνία ανεξαρτησίας του Πράσινου Ακρωτηρίου και σχημάτισαν μια μεταβατική κυβέρνηση με εκπροσώπους και των δύο μερών. Οι γενικές εκλογές πραγματοποιήθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα τον Ιούνιο του 1975. Στις 5 Ιουλίου του ίδιου έτους, η Εθνοσυνέλευση κήρυξε επίσημα την ανεξαρτησία του νησιού Verde και ίδρυσε τη Δημοκρατία του Πράσινου Ακρωτηρίου, η οποία διέπεται από το Αφρικανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας της Γουινέας και το Πράσινο Ακρωτήριο. Μετά το πραξικόπημα στη Γουινέα-Μπισάου το Νοέμβριο του 1980, το Πράσινο Ακρωτήριο ανέστειλε το σχέδιό του για συγχώνευση με τη Γουινέα-Μπισάου τον Φεβρουάριο του 1981, και ίδρυσε το Αφρικανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας του Πράσινου Ακρωτηρίου για να αντικαταστήσει την αρχική Γουινέα-Μπισάου και το Πράσινο Ακρωτήριο Το Πράσινο Ακρωτήριο του Ανεξάρτητου Κόμματος.

Εθνική σημαία: Είναι στρογγυλή. Υπάρχει ένα υδραυλικό σφυρί στην κορυφή του κύκλου, το οποίο συμβολίζει τη δικαιοσύνη του συντάγματος · το κέντρο είναι ένα ισόπλευρο τρίγωνο, το οποίο συμβολίζει την ενότητα και την ισότητα · ο φακός στο τρίγωνο συμβολίζει την ελευθερία που αποκτήθηκε μέσω του αγώνα · οι τρεις λωρίδες παρακάτω συμβολίζουν τον ωκεανό, τα νερά γύρω από τα νησιά και τους ανθρώπους Υποστηρίζεται από: το κείμενο στον κύκλο είναι η Πορτογαλική «Δημοκρατία του Πράσινου Ακρωτηρίου». Υπάρχουν δέκα πέντε άκρη αστέρια και στις δύο πλευρές του κύκλου, που συμβολίζουν τα νησιά που αποτελούν τη χώρα · τα δύο φύλλα φοίνικα παρακάτω συμβολίζουν τη νίκη του αγώνα εθνικής ανεξαρτησίας και την πίστη στον πνευματικό πυλώνα των ανθρώπων κατά τη διάρκεια της ξηρασίας · η αλυσίδα που συνδέει τα φύλλα φοινικών συμβολίζει την καρδιά του Βούδα Γεμάτο φιλία και αμοιβαία υποστήριξη.

Το Πράσινο Ακρωτήριο είναι μια γεωργική χώρα με αδύναμο βιομηχανικό ίδρυμα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το οικονομικό σύστημα άρχισε να μεταρρυθμίζεται, η οικονομική δομή προσαρμόστηκε και η απελευθερωμένη οικονομία της αγοράς εφαρμόστηκε και η οικονομία αναπτύχθηκε αργά. Από το 1998, η κυβέρνηση έχει εφαρμόσει μια ανοιχτή επενδυτική πολιτική και μέχρι στιγμής έχει ολοκληρώσει την ιδιωτικοποίηση περισσότερων από 30 κρατικών επιχειρήσεων. Το πρώτο χρηματιστήριο άνοιξε τον Μάρτιο του 1999. Αφού το Κόμμα της Ανεξαρτησίας επέστρεψε στην εξουσία, το Φεβρουάριο του 2002, η βουδιστική κυβέρνηση πρότεινε μια εθνική αναπτυξιακή στρατηγική από το 2002 έως το 2005 με την ανάπτυξη της ιδιωτικής οικονομίας ως πυρήνα, εστιάζοντας στην ανάπτυξη του τουρισμού, της γεωργίας, της εκπαίδευσης, της υγείας και της κατασκευής υποδομών. Οι κύριοι στόχοι είναι η διατήρηση του εθνικού προϋπολογισμού, η διατήρηση της μακροοικονομικής σταθερότητας, η δημιουργία μιας καλής διεθνούς εικόνας και η αποκατάσταση και ενίσχυση της διεθνούς συνεργασίας. Από την 1η Ιανουαρίου 2005, ο Βούδας εισήλθε στη μεταβατική περίοδο αποφοίτησης από τις τάξεις των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών και θα ενταχθεί επίσημα στις τάξεις των μεσαίων ανεπτυγμένων χωρών τον Ιανουάριο του 2008. Προκειμένου να επιτευχθεί μια ομαλή μετάβαση, ο Βούδας ίδρυσε την «Ομάδα μετάβασης που υποστηρίζει το Πράσινο Ακρωτήριο» το 2006. Στα μέλη της περιλαμβάνονται η Πορτογαλία, η Γαλλία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα, η Παγκόσμια Τράπεζα, η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Ηνωμένα Έθνη. Το 2006, η υποδομή του Βούδα αναπτύχθηκε ραγδαία. Αρκετά τουριστικά συγκροτήματα μεγάλης κλίμακας ξεκίνησαν, αρκετοί δρόμοι άνοιξαν στην κυκλοφορία και τα Διεθνή Αεροδρόμια San Vicente και Boavista ολοκληρώθηκαν σύντομα. Ωστόσο, η οικονομική ανάπτυξη εξακολουθεί να αντιμετωπίζει ορισμένες δυσκολίες λόγω χρόνιων ασθενειών όπως η μεγαλύτερη εξάρτηση από τις ξένες χώρες.

Ο τουρισμός έχει γίνει η κύρια πηγή οικονομικής ανάπτυξης και απασχόλησης στο Πράσινο Ακρωτήριο. Τα τελευταία χρόνια, η τουριστική υποδομή της χώρας έχει αναπτυχθεί ραγδαία, κυρίως στα νησιά Sal, Santiago και São Vicente. Τα αξιοθέατα περιλαμβάνουν την παραλία Praia και την παραλία Santa Maria στη νότια ακτή του Sal Island.

Ένα ενδιαφέρον γεγονός: Ο άντρας στο Πράσινο Ακρωτήριο ξυπνά συνήθως το κορίτσι προσφέροντας λουλούδια. Εάν έχει μια φαντασία με ένα κορίτσι, θα δώσει στο κορίτσι ένα λουλούδι τυλιγμένο σε φύλλα φυτού. Εάν το κορίτσι δέχεται τα λουλούδια, ο νεαρός άνδρας χρησιμοποιεί φύλλα μπανανών ως χαρτί για να γράψει στους γονείς του κοριτσιού και να προτείνει γάμο. Η Παρασκευή θεωρείται μια ευοίωνη ημέρα και οι γάμοι συνήθως γίνονται αυτή την ημέρα.

Η χειραψία είναι μια κοινή εθιμοτυπία συνάντησης στην τοπική περιοχή. Και τα δύο μέρη πρέπει να είναι ενθουσιώδη και προληπτικά. Είναι πολύ ανυπόμονο να αρνείται να σφίξει το χέρι του άλλου χωρίς λόγο. Πρέπει να σημειωθεί ότι όταν ο άνδρας και η γυναίκα κρατούν χειραψία, αφού η γυναίκα απλώνει το χέρι του, ο άντρας μπορεί να τεντώσει το χέρι του για να κουνήσει. Όταν ο άνδρας χειραψία με τη γυναίκα, μην κρατάτε το χέρι της γυναίκας για μεγάλο χρονικό διάστημα.