Landprofiel

Kaapverdië, de volledige naam van de Republiek Kaapverdië, betekent "Groene Kaap", met een oppervlakte van 4033 vierkante kilometer. Op de Kaapverdische eilanden in de Noord-Atlantische Oceaan ligt het ruim 500 kilometer ten oosten van Kaapverdië (in Senegal), het meest westelijke punt van het Afrikaanse continent. Het is het belangrijkste maritieme vervoersknooppunt van de vier continenten: Amerika, Afrika, Europa en Azië. Vóór de opening van het Suezkanaal in Egypte in 1869 was het een noodzakelijke plaats voor de zeeroute van Europa naar Afrika naar Azië. Het is nog steeds een bevoorradingsstation voor zeeschepen en grote vliegtuigen op alle continenten. Het staat bekend als het "kruispunt dat alle continenten met elkaar verbindt". Het bestaat uit 18 eilanden, en 9 eilanden, waaronder St. Antang in het noorden, waaien het hele jaar door naar het noordoosten. De zeebries wordt de Bovenwindse Eilanden genoemd, en de 9 eilanden, waaronder Brava in het zuiden, schuilen als een schuilplaats, de Benedenwindse Eilanden. De hele archipel wordt gevormd door vulkanen en het terrein is bijna geheel bergachtig. De Fuzuo-berg, de hoogste top van het land, ligt 2.829 meter boven zeeniveau. Rivieren zijn schaars en waterbronnen zijn schaars. Het behoort tot een tropisch droog klimaat, met het hele jaar door een hete en droge noordoosten passaatwind, met een gemiddelde jaartemperatuur van 24 ° C.

De bevolking van Kaapverdië is ongeveer 519.000 (2006). De overgrote meerderheid zijn creolen van mulat, goed voor 71% van de totale bevolking; zwarten zijn goed voor 28% en Europeanen zijn goed voor 1%. De officiële taal is Portugees en de nationale taal is Creools. 98% van de inwoners gelooft in het katholicisme, en enkelen geloven in protestantse en adventistische religies.

In 1495 werd het een Portugese kolonie. In de 16e eeuw maakten Portugese kolonisten het eiland Santiago in Kaapverdië tot een doorgangspunt voor de handel in zwarte rechten in Afrika. Het werd in 1951 een overzeese provincie van Portugal en werd geregeerd door de gouverneur. Na 1956 werd een massabeweging voor nationale onafhankelijkheid gelanceerd. In december 1974 ondertekenden de Portugese regering en de Onafhankelijkheidspartij de Kaapverdische onafhankelijkheidsovereenkomst en vormden ze een overgangsregering met vertegenwoordigers van beide partijen. In juni 1975 werden in het hele land algemene verkiezingen gehouden. Op 5 juli van hetzelfde jaar riep de Nationale Vergadering formeel de onafhankelijkheid van het eiland Verde uit en richtte de Republiek Kaapverdië op, bestuurd door de Afrikaanse Onafhankelijkheidspartij van Guinee en Kaapverdië. Na de staatsgreep in Guinee-Bissau in november 1980 schortte Kaapverdië zijn plan om te fuseren met Guinee-Bissau in februari 1981 op en richtte de Kaapverdische Afrikaanse Onafhankelijkheidspartij op om het oorspronkelijke Guinee-Bissau en Kaapverdië Afrika te vervangen. Kaapverdische afdeling van de onafhankelijke partij.

Nationale vlag: hij is rond. Bovenaan de cirkel bevindt zich een schiethamer, die de rechtvaardigheid van de grondwet symboliseert; het midden is een gelijkzijdige driehoek, die eenheid en gelijkheid symboliseert; de fakkel in de driehoek symboliseert de vrijheid die door strijd is verkregen; de drie onderstaande stroken symboliseren de oceaan, de wateren rond de eilanden en de mensen Ondersteund door: de tekst op de cirkel is de Portugese "Republiek Kaapverdië". Er zijn tien vijfpuntige sterren aan beide zijden van de cirkel, die de eilanden van het land symboliseren; de twee palmbladeren hieronder symboliseren de overwinning van de nationale onafhankelijkheidsstrijd en het geloof in de spirituele pilaar van het volk tijdens de droogte; de ​​ketting die de palmbladeren met elkaar verbindt symboliseert het hart van de Boeddha Vol vriendschap en wederzijdse steun.

Kaapverdië is een landbouwland met een zwakke industriële basis. In het begin van de jaren negentig begon het economische systeem te worden hervormd, werd de economische structuur aangepast en werd de geliberaliseerde markteconomie geïmplementeerd en ontwikkelde de economie zich langzaam. Sinds 1998 voert de regering een open investeringsbeleid en heeft tot dusver de privatisering van meer dan 30 staatsbedrijven voltooid. De eerste beurs werd geopend in maart 1999. Nadat de Onafhankelijkheidspartij in februari 2002 weer aan de macht kwam, stelde de boeddhistische regering een nationale ontwikkelingsstrategie voor van 2002 tot 2005 met de ontwikkeling van de particuliere economie als kern, gericht op de ontwikkeling van toerisme, landbouw, onderwijs, gezondheid en de aanleg van infrastructuur. De belangrijkste doelstellingen zijn het handhaven van het nationale begrotingsevenwicht, het handhaven van macro-economische stabiliteit, het opbouwen van een goed internationaal imago en het herstellen en versterken van internationale samenwerking. Vanaf 1 januari 2005 ging Boeddha de overgangsperiode in van het afstuderen aan de rangen van de minst ontwikkelde landen, en zal in januari 2008 officieel toetreden tot de gelederen van de midden ontwikkelde landen. Om een ​​soepele overgang te bewerkstelligen, richtte de Boeddha in 2006 de "Transition Group Supporting Cape Verde" op. Tot de leden behoren Portugal, Frankrijk, de Verenigde Staten, China, de Wereldbank, de Europese Unie en de Verenigde Naties. In 2006 ontwikkelde de infrastructuur van de Boeddha zich snel: verschillende grootschalige toerismecomplexen werden opgestart, verschillende wegen werden opengesteld voor verkeer en de internationale luchthavens van San Vicente en Boavista werden spoedig voltooid. De economische ontwikkeling kampt echter nog steeds met bepaalde moeilijkheden als gevolg van chronische ziekten, zoals een grotere afhankelijkheid van het buitenland.

Toerisme is de belangrijkste bron van economische groei en werkgelegenheid in Kaapverdië geworden. In de afgelopen jaren heeft de toeristische infrastructuur van het land zich snel ontwikkeld, voornamelijk op de eilanden Sal, Santiago en São Vicente. Attracties zijn onder meer het Praia-strand en het Santa Maria-strand aan de zuidkust van het eiland Sal.

Een interessant feit: de man in Kaapverdië houdt het meisje meestal voor de gek door bloemen aan te bieden. Als hij verliefd is op een meisje, zal hij het meisje een bloem geven die in plantenbladeren is gewikkeld. Als het meisje de bloemen accepteert, gebruikt de jongeman bananenbladeren als papier om de ouders van het meisje te schrijven en een huwelijksaanzoek te doen. Vrijdag wordt als een veelbelovende dag beschouwd en bruiloften worden meestal op deze dag gehouden.

Handdruk is een veel voorkomende etiquette voor vergaderingen in de omgeving. Beide partijen moeten enthousiast en proactief zijn. Het is buitengewoon onbeleefd om zonder reden te weigeren elkaar de hand te schudden. Opgemerkt moet worden dat wanneer de man en vrouw een handdruk vasthouden, nadat de vrouw zijn hand heeft uitgestrekt, de man zijn hand kan uitstrekken om te schudden. Als de man de vrouw de hand schudt, houd de hand van de vrouw dan niet lang vast.