Κολομβία, το πλήρες όνομα της Δημοκρατίας της Κολομβίας, έχει έκταση 1.141.700 τετραγωνικά χιλιόμετρα (εξαιρουμένων των νησιών και των εδαφικών περιοχών). Βρίσκεται στη βορειοδυτική Νότια Αμερική, με τη Βενεζουέλα και τη Βραζιλία στα ανατολικά, τον Ισημερινό και το Περού στα νότια, τον Παναμά στη βορειοδυτική γωνία, την Καραϊβική Θάλασσα στα βόρεια και τον Ειρηνικό Ωκεανό στα δυτικά. Εκτός από την παράκτια πεδιάδα, η δύση είναι ένα οροπέδιο που αποτελείται από τρία παράλληλα βουνά Cordillera στα δυτικά, τη μέση και την ανατολή. Υπάρχουν μεγάλες περιοχές μεταξύ των βουνών, μια σειρά ηφαιστειακών κώνων στο νότο και η αλλουβιακή πεδιάδα του κάτω ποταμού Magdalena στα βορειοδυτικά. Οι πλωτές οδοί είναι αποκλίνουσες και οι λίμνες και τα έλη είναι ευρέως διασκορπισμένα. Στα ανατολικά βρίσκεται η αλλουβιανή πεδιάδα των ανώτερων παραποτάμων ποταμών του Αμαζονίου και του Ορινόκο, που αντιπροσωπεύουν περίπου τα δύο τρίτα της συνολικής έκτασης της χώρας. Ο ισημερινός διασχίζει το νότο και οι νότιες και δυτικές όχθες της πεδιάδας έχουν ένα τροπικό κλίμα τροπικών δασών. Στα βόρεια, σταδιακά μετατρέπεται σε τροπικό λιβάδι και ξηρό λιβάδι. Η ορεινή περιοχή σε υψόμετρο 1000-2000 μέτρα είναι υποτροπική, 2000-3000 μέτρα είναι μια εύκρατη ζώνη και 3000-4500 μέτρα είναι αλπικό λιβάδι. Τα ψηλά βουνά πάνω από 4500 μέτρα καλύπτονται με χιόνι όλο το χρόνο.

Το αρχαίο έδαφος ήταν η περιοχή διανομής του Chibucha και άλλων Ινδιάνων. Μειώθηκε σε μια ισπανική αποικία τον 1536 αιώνα και ονομάστηκε Νέα Γρανάδα. Διακήρυξε ανεξαρτησία από την Ισπανία στις 20 Ιουλίου 1810, και στη συνέχεια καταργήθηκε. Αφού οι επαναστάτες με επικεφαλής τον Μπολιβάρ, ​​τον απελευθερωτή της Νότιας Αμερικής, κέρδισαν τη Μάχη της Πογιακά το 1819, η Κολομβία τελικά κέρδισε την ανεξαρτησία. Από το 1821 έως το 1822, μαζί με τη σημερινή Βενεζουέλα, τον Παναμά και τον Ισημερινό, σχημάτισαν τη Δημοκρατία της Κολομβίας. Από το 1829 έως το 1830, η Βενεζουέλα και ο Ισημερινός αποσύρθηκαν. Το 1831 μετονομάστηκε στη Νέα Δημοκρατία της Γρανάδας. Το 1861 ονομάστηκε Ηνωμένες Πολιτείες της Κολομβίας. Η χώρα ονομάστηκε Δημοκρατία της Κολομβίας το 1886.

Εθνική σημαία: Είναι ορθογώνια, η αναλογία μήκους προς πλάτος είναι περίπου 3: 2. Από πάνω προς τα κάτω, τρία παράλληλα οριζόντια ορθογώνια του κίτρινου, του μπλε και του κόκκινου συνδέονται. Το κίτρινο μέρος καταλαμβάνει το μισό της επιφάνειας της σημαίας, το μπλε και το κόκκινο καταλαμβάνουν το 1/4 της επιφάνειας της σημαίας. Το κίτρινο συμβολίζει το χρυσό φως του ήλιου, τους κόκκους και τους πλούσιους Φυσικοί πόροι · το μπλε αντιπροσωπεύει τον γαλάζιο ουρανό, τον ωκεανό και το ποτάμι · το κόκκινο συμβολίζει το αίμα που ρίχνουν οι πατριώτες για εθνική ανεξαρτησία και εθνική απελευθέρωση.

Ο πληθυσμός της Κολομβίας είναι 42,09 εκατομμύρια (2006). Μεταξύ αυτών, η ινδοευρωπαϊκή μικτή κούρσα αντιστοιχούσε στο 60%, οι λευκοί αντιστοιχούσαν στο 20%, οι ασπρόμαυρες μικτές κούρσες αντιστοιχούσαν στο 18%, και οι υπόλοιποι ήταν Ινδοί και μαύροι. Ο ετήσιος ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 1,79%. Η επίσημη γλώσσα είναι η ισπανική. Οι περισσότεροι κάτοικοι πιστεύουν στον Καθολικισμό.

Η Κολομβία είναι πλούσια σε φυσικούς πόρους, με τον άνθρακα, το πετρέλαιο και τα σμαράγδια ως τα κύρια αποθέματα ορυκτών. Τα αποδεδειγμένα αποθέματα άνθρακα είναι περίπου 24 δισεκατομμύρια τόνοι, κατατάσσοντας την πρώτη στη Λατινική Αμερική. Τα αποθέματα πετρελαίου είναι 1,8 δισεκατομμύρια βαρέλια, τα αποθέματα φυσικού αερίου είναι 18,7 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, τα αποθέματα σμαραγδένιου κατατάσσονται πρώτη στον κόσμο, τα αποθέματα βωξίτη είναι 100 εκατομμύρια τόνοι και τα αποθέματα ουρανίου είναι 40.000 τόνοι. Επιπλέον, υπάρχουν αποθέματα χρυσού, αργύρου, νικελίου, πλατίνας και σιδήρου. Η δασική έκταση είναι περίπου 49,23 εκατομμύρια εκτάρια. Η Κολομβία ήταν ιστορικά μια γεωργική χώρα που παράγει κυρίως καφέ. Το 1999, επηρεασμένη από την ασιατική χρηματοπιστωτική κρίση και άλλους παράγοντες, η οικονομία έπεσε στη χειρότερη ύφεση σε 60 χρόνια. Η οικονομία άρχισε να ανακάμπτει το 2000 και έκτοτε διατηρεί χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης. Το 2003, ο ρυθμός ανάπτυξης επιταχύνθηκε, ο κατασκευαστικός κλάδος συνέχισε να αυξάνεται, η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας αυξήθηκε, ο χρηματοπιστωτικός κλάδος διατήρησε μια καλή δυναμική, τα δάνεια και οι ιδιωτικές επενδύσεις αυξήθηκαν και οι εξαγωγές παραδοσιακών προϊόντων επεκτάθηκαν. Η Κολομβία είναι ένα από τα σημαντικά τουριστικά κέντρα στη Λατινική Αμερική και η τουριστική της βιομηχανία είναι σχετικά ανεπτυγμένη. Το 2003, υπήρχαν 620.000 ξένοι τουρίστες. Οι κύριες τουριστικές περιοχές είναι: Καρταχένα, Σάντα Μάρτα, Σάντα Φε Μπογκοτά, Νήσοι Σαν Αντρές και Προβιντέντζια, Μεντεγίν, Χερσόνησος Γκουαίρα, Μπογιάκα κ.λπ.

Μπογκοτά: Η Μπογκοτά, η πρωτεύουσα της Κολομβίας, βρίσκεται στην κοιλάδα του οροπεδίου Sumapas στη δυτική πλευρά των ανατολικών βουνών Cordillera. Βρίσκεται 2640 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Αν και βρίσκεται κοντά στον ισημερινό, οφείλεται στο έδαφος. Είναι υψηλότερο, το κλίμα είναι δροσερό και όλες οι εποχές είναι σαν την άνοιξη · επειδή βρίσκεται στην ενδοχώρα της Κολομβίας, διατηρεί μια πλούσια ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά. Περιτριγυρισμένο από βουνά στα προάστια της πόλης, με καταπράσινα δέντρα και υπέροχο τοπίο, είναι ένα διάσημο τουριστικό αξιοθέατο στην αμερικανική ήπειρο. Πληθυσμός 6,49 εκατομμυρίων (2001). Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 14 ℃.

Η Μπογκοτά ιδρύθηκε το 1538 ως πολιτιστικό κέντρο για τους Ινδιάνους Chibucha. Το 1536, ο Ισπανός αποικιστής Gonzalo Jiménez de Quesada οδήγησε τον αποικιακό στρατό να φτάσει εδώ, σφαγιάζοντας βάναυσα τους Ινδιάνους και οι επιζώντες κατέφυγαν σε άλλα μέρη. Στις 6 Αυγούστου 1538, οι αποικιοκράτες έσπασαν έδαφος σε αυτήν τη γη που πασπαλίστηκε με ινδικό αίμα και έχτισαν την πόλη της Σάντα Φε στη Μπογκοτά, η οποία έγινε η πρωτεύουσα της Ευρύτερης Κολομβίας από το 1819 έως το 1831. Από το 1886 έχει γίνει η πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Κολομβίας. Έχει πλέον εξελιχθεί σε μια σύγχρονη πόλη και είναι το εθνικό πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο της Κολομβίας και ένας εθνικός κόμβος μεταφορών.

Οι κεντρικοί δρόμοι της αστικής περιοχής της Μπογκοτά είναι ευθείοι και ευρείς και υπάρχουν κήποι με γκαζόν ανάμεσα στις λωρίδες κυκλοφορίας. Διάφορα λουλούδια φυτεύονται στους δρόμους, τα σοκάκια, τους ανοιχτούς χώρους δίπλα σε σπίτια και τα μπαλκόνια των σπιτιών. Υπάρχουν πάγκοι που πωλούν λουλούδια παντού στον δρόμο. Οι πάγκοι είναι γεμάτοι γαρίφαλα, χρυσάνθεμα, γαρίφαλα, ορχιδέες, poinsettias, ροδόδεντρα και πολλά άγνωστα εξωτικά λουλούδια και φυτά, με χαμόγελα και κλαδιά, πανέμορφα και πολύχρωμα, και το άρωμα είναι εντυπωσιακό. , Εξωραΐζει μια πόλη γεμάτη πολυώροφα κτίρια, η οποία είναι εξαιρετικά όμορφη. Όχι πολύ μακριά από την πόλη, οι καταρράκτες Tekendau ρέουν κατευθείαν από τα βράχια, φτάνοντας σε ύψος 152 μέτρα, με σταγονίδια νερού διάσπαρτα, ομιχλώδη και υπέροχα. Παρατίθεται ως ένα από τα θαύματα της Κολομβίας.

Υπάρχουν πολλές αρχαίες εκκλησίες στην Μπογκοτά, όπως η περίφημη εκκλησία San Ignacio, η εκκλησία του Σαν Φρανσίσκο, η εκκλησία Santa Clara και η εκκλησία Bellacruz. Η εκκλησία του San Ignacio χτίστηκε το 1605 και έχει διατηρηθεί καλά μέχρι στιγμής. Τα χρυσά προϊόντα που τοποθετούνται στο βωμό στην εκκλησία είναι υπέροχα κατασκευασμένα και εξαιρετικά κατασκευασμένα. Είναι σπάνιοι θησαυροί από τα χέρια των αρχαίων Ινδών.