ဘာရိန်း၊ ဘာရိန်းနိုင်ငံ၏အမည်အပြည့်အစုံသည်ပါရှန်းပင်လယ်ကွေ့၏အလယ်တွင်တည်ရှိပြီးcountryရိယာ ၇၀၆.၅ စတုရန်းကီလိုမီတာရှိသည်။ ၎င်းသည်ကာတာနှင့်ဆော်ဒီအာရေးဗီးယားအကြား၊ ဆော်ဒီအာရေဗျ၏အရှေ့ဘက်ကမ်းခြေမှ ၂၄ ကီလိုမီတာနှင့်ကာတာအနောက်ဘက်ကမ်းရိုးတန်းမှ ၂၈ ကီလိုမီတာကြားတွင်တည်ရှိသည်။ ၎င်းသည်ဘာရိန်းအပါအ ၀ င်အမျိုးမျိုးသောကျွန်း ၃၆ ကျွန်းဖြင့်ဖွဲ့စည်းထားသည်။ အကြီးဆုံးကဘာရိန်းဖြစ်သည်။ ကျွန်းများ၏မြေမျက်နှာသွင်ပြင်သည်အနိမ့်အမြင့်ရှိပြီးအဓိကကျွန်း၏မြေမျက်နှာသွင်ပြင်သည်ကမ်းရိုးတန်းမှကုန်းတွင်းသို့တဖြည်းဖြည်းမြင့်တက်လာသည်။ အမြင့်ဆုံးမှာပင်လယ်ရေမျက်နှာပြင်အထက် ၁၃၅ မီတာဖြစ်သည်။ အပူပိုင်းသဲကန္တာရရာသီဥတုဖြစ်ပါတယ်။

မြို့ကြီးများကိုဘီစီ ၃၀၀၀ တွင်တည်ဆောက်ခဲ့သည်။ ဖိုနီးရှားလူမျိုးများသည်ဘီစီ ၁၀၀၀ တွင်ရောက်ရှိခဲ့သည်။ ၇ ရာစုတွင်အာရပ်အင်ပါယာ၏ဘေရာပြည်နယ်၏အစိတ်အပိုင်းဖြစ်လာခဲ့သည်။ ဒါဟာ 1507-1602 ကနေပေါ်တူဂီကသိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ ၁၆၀၂ မှ ၁၇၈၂ အထိပါးရှားအင်ပါယာ၏အုပ်ချုပ်မှုအောက်တွင်။ ၁၇၈၃ တွင်သူတို့သည်ပါးရှားကိုမောင်းထုတ်ခဲ့ပြီးလွတ်လပ်ရေးကြေငြာခဲ့သည်။ ၁၈၂၀ တွင်ဗြိတိသျှတို့သည်ပါရှန်းပင်လယ်ကွေ့တွင်အထွေထွေငြိမ်းချမ်းရေးသဘောတူစာချုပ်ကိုထိုးဖောက် ၀ င်ရောက်တိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။ ၁၈၈၀ နှင့် ၁၈၉၂ ခုနှစ်တွင်ဗြိတိန်နိုင်ငံသည်နိုင်ငံရေးနှင့်စစ်ရေးစာချုပ်များကိုလက်မှတ်ရေးထိုးရန်အတင်းအကျပ်ခိုင်းစေပြီးဗြိတိန်နိုင်ငံ၏အကာအကွယ်ပေးသူဖြစ်လာခဲ့သည်။ ၁၉၃၃ ခုနှစ်တွင်ဗြိတိန်သည်ဘာရိန်းတွင်ရေနံသုံးစွဲခွင့်ကိုသိမ်းယူခဲ့သည်။ ၁၉၅၇ ခုနှစ်နိုဝင်ဘာလတွင်ဗြိတိသျှအစိုးရကဘာရိန်းသည် "ဗြိတိသျှတို့၏အကာအကွယ်အောက်တွင်လွတ်လပ်သောစော်ဘွားများပြည်ထောင်စု" ဖြစ်သည်ဟုကြေငြာခဲ့သည်။ ၁၉၇၁ ခုနှစ်မတ်လတွင်ဗြိတိန်နှင့်ဗြိတိန်နှင့်ပါရှန်းပင်လယ်ကွေ့စော်ဘွားများပြည်ထောင်စုတို့အကြားလက်မှတ်ရေးထိုးထားသောစာချုပ်များအားလုံးသည်တစ်နှစ်တည်း၌အဆုံးသတ်ခဲ့သည်ဟုကြေငြာခဲ့သည်။ ၁၉၇၁၊ သြဂုတ် ၁၄ တွင်ဘာရိန်းသည်လွတ်လပ်ရေးအပြည့်အဝရရှိခဲ့သည်။ ၂၀၀၂ ခုနှစ်ဖေဖော်ဝါရီလ ၁၄ ရက်နေ့တွင်ဘာရိန်း၏စော်ဘွားများပြည်ထောင်စုကို“ ဘာရိန်းနိုင်ငံ” ဟုအမည်ပြောင်းခဲ့ပြီးပြည်နယ်၏အကြီးအကဲကိုအာမရအားဘုရင်အဖြစ်ပြောင်းလဲခေါ်ဝေါ်ခဲ့သည်။

အမျိုးသားအလံ - အလျား ၅.၃ နှင့်အလျားအချိုးရှိသောအလျားလိုက်စတုဂံတစ်ခုဖြစ်သည်။ အလံမျက်နှာပြင်သည်အနီရောင်နှင့်အဖြူရောင်တို့ဖြင့်ဖွဲ့စည်းထားသည်။ အလံတိုင်၏ဘေးသည်အဖြူရောင်ဖြစ်ပြီးအလံမျက်နှာပြင်၏ငါးပုံတစ်ပုံခန့်၊ ညာဘက်ခြမ်းသည်အနီရောင်နှင့်အဖြူနှင့်အဖြူလမ်းဆုံကိုပေါင်းစပ်ထားသည်။

ဘာရိန်းတွင်လူ ဦး ရေ ၆၉၀,၀၀၀ (၂၀၀၁) ရှိသည်။ ဘာရိန်းလူမျိုးစုစုပေါင်း၏ ၆၆% ရှိပြီးအိန္ဒိယ၊ ပါလက်စတိုင်း၊ ဘင်္ဂလားဒေ့ရ်ှ၊ အီရန်၊ ဖိလစ်ပိုင်နှင့်အိုမန်တို့မှဖြစ်သည်။ အာရဗစ်သည်ရုံးသုံးဘာသာစကားဖြစ်ပြီးအင်္ဂလိပ်ကိုပုံမှန်အသုံးပြုကြသည်။ ဒေသခံအများစုကအစ္စလာမ်ကိုယုံကြည်ကြသည်၊ ၎င်းအနက်ရှီအာသည် ၇၅% ရှိသည်။

ဘာရိန်းသည်ပင်လယ်ကွေ့ဒေသတွင်ပထမဆုံးရေနံတင်ပို့သည့်နိုင်ငံဖြစ်သည်။ ရေနံမှ ၀ င်ငွေသည်ဂျီဒီပီ၏ ၁/၆ ဖြစ်ပြီးအစိုးရ၏ ၀ င်ငွေနှင့်ပြည်သူ့အသုံးစရိတ်၏ထက်ဝက်ကျော်ရှိသည်။

Manama : Manama သည်ဘာရိန်းနိုင်ငံ၏အကြီးဆုံးမြို့ဖြစ်ပြီးနိုင်ငံ၏စီးပွားရေး၊ သယ်ယူပို့ဆောင်ရေး၊ ကုန်သွယ်ရေးနှင့်ယဉ်ကျေးမှုစင်တာဖြစ်သည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင်၎င်းသည်အရေးပါသောဘဏ္centerာရေးစင်တာ၊ ပင်လယ်ကွေ့ဒေသရှိအရေးကြီးသောဆိပ်ကမ်းနှင့်ကုန်သွယ်ရေးသယ်ယူပို့ဆောင်ရေးစခန်းတစ်ခုဖြစ်ပြီး "ပါရှန်းပင်လယ်ကွေ့၏ပုလဲ" ၏ဂုဏ်သတင်းကိုခံစားနေရသည်။ ပါရှန်းပင်လယ်ကွေ့အလယ်တွင်တည်ရှိပြီးဘာရိန်းကျွန်းအရှေ့မြောက်ထောင့်တွင်ရှိသည်။ ရာသီဥတုသည်နူးညံ့ပြီးရှုခင်းများလှပသည်။ နိုဝင်ဘာလမှမတ်လအထိနှစ်စဉ်နှစ်တိုင်းသည်သာယာသာယာသည်။ ဇွန်လမှစက်တင်ဘာလအထိမိုးနည်းပြီးနွေရာသီလည်းပူသည်။ လူ ဦး ရေမှာ (၂၀၉၀၀၀) (၂၀၀၂) ဖြစ်ပြီးဘာရိန်းလူ ဦး ရေ၏သုံးပုံတစ်ပုံနီးပါးရှိသည်။

Manama တွင်ရှည်လျားသောသမိုင်းကြောင်းရှိပြီးအစ္စလာမ့်ရာဇဝင်များတွင် Manama ကိုအနည်းဆုံး ၁၃၄၅ အထိပြန်တွေ့နိုင်သည်ဟုဖော်ပြထားသည်။ ၁၅၂၁ ခုနှစ်တွင်ပေါ်တူဂီနှင့်ပါရှန်းတို့က ၁၆၀၂ တွင်အုပ်ချုပ်ခဲ့သည်။ ၎င်းကိုအာရပ်စော်ဘွားများပြည်ထောင်စုသည် ၁၇၈၃ မှစတင်၍ အကြိမ်ကြိမ်ပြတ်တောက်ခဲ့သည်။ Manama အား ၁၉၅၈ ခုနှစ်တွင်လွတ်လပ်သောဆိပ်ကမ်းအဖြစ်ကြေငြာခဲ့ပြီးလွတ်လပ်သောဘာရိန်းနိုင်ငံ၏မြို့တော်ဖြစ်လာခဲ့သည်။

မြို့တော်သည်စွန်ပလွံပင်များနှင့်ချိုသောစမ်းရေများပြည့်နှက်နေပြီးသစ်သီးခြံများစွာသည်လတ်ဆတ်သောအသီးအနှံများကိုထုတ်လုပ်ကြသည်။ မြို့၏လမ်းများ၏နှစ်ဖက်စလုံးတွင်အစိမ်းရောင်အရိပ်များသည်နေရာလွတ်ကိုဖုံးလွှမ်းထားသည်။ အိမ်များ၏ရှေ့နှင့်နောက်ဖက်တွင်ရက်စွဲများနှင့်စွန်ပလွံများများစွာရှိသည်။ ၎င်းသည်ပင်လယ်အော်inရိယာရှိရှားပါးသောစိမ်းလန်းသောမြို့တစ်မြို့ဖြစ်သည်။ ဆင်ခြေဖုံးရှိလယ်ယာမြေများနှင့်ဥယျာဉ်ခြံများသည်များသောအားဖြင့်စမ်းရေနှင့်ရေသွင်းကြသည်။ မြေအောက်မှစီးသောစမ်းရေများသည်သေးငယ်သောရေကန်များနှင့်ချောင်းများဖြစ်ပြီးကျွန်း၏ရှုခင်းများကိုအထူးပျော့ပျောင်းစေသည်။ မြို့တော်တွင်သမိုင်း ၀ င်နေရာများစွာရှိသည်။ မြို့၏ဆင်ခြေဖုံးများ၌အစ္စလမ်ဘာသာရေးခေါင်းဆောင်များကအိုလီဗာဘင်အဗ္ဗဒူအဇဇ်လက်ထက်တွင်တည်ဆောက်ခဲ့သော Khamis Market ဗလီရှိသည်။ အေဒီ ၆၉၂ ခုနှစ်တွင်တည်ဆောက်ခဲ့သောထိုဗလီသည်ဆက်လက်တည်ရှိသည်။

တိုင်းပြည်၏စက်မှုလုပ်ငန်းအများစုသည်အဓိကအားဖြင့်ရေနံသန့်စင်ခြင်း၊ ရေနံဓာတုဗေဒ၊ သဘာဝဓာတ်ငွေ့ထုတ်လုပ်ခြင်း၊ ပင်လယ်ရေသန့်စင်ခြင်း၊ ရွက်လှေထုတ်လုပ်ခြင်းနှင့်ငါးစည်သွပ်ဗူးစက်ရုံများအထူးသဖြင့် Manama တောင်ပိုင်းတွင်ဖြစ်သည်။ Xiang သည်ပါရှန်းပင်လယ်ကွေ့ရှိပုလဲစုဆောင်းခြင်းအခြေစိုက်စခန်းဖြစ်ပြီးအဓိကငါးဖမ်းလုပ်ငန်းဖြစ်သည်။ ရေနံ၊ ရက်စွဲ၊ သားရေ၊ ပုလဲစသည်တို့ကိုတင်ပို့ပါ။ ၁၉၆၂ ခုနှစ်တွင်နက်ရှိုင်းသောဆိပ်ကမ်းကိုမြို့အရှေ့တောင်ဘက်၊ Miller Salman တွင်တည်ဆောက်ခဲ့သည်။