بلاروس ، نام کامل جمهوری بلاروس ، 207،600 کیلومتر مربع مساحت دارد. در جلگه های اروپای شرقی واقع شده است ، از شرق و شمال با فدراسیون روسیه ، از جنوب با اوکراین و از غرب با لهستان ، لیتوانی و لتونی همسایه است. این کشور محصور در خشکی است و هیچ خروجی به دریا ندارد و تنها راه حمل و نقل زمینی بین اروپا و آسیاست. پل زمینی اوراسیا و بزرگراه موازی بین المللی مسکو-ورشو از این قلمرو عبور می کنند. بنابراین ، از شهرت "کشور قطب حمل و نقل" برخوردار است. در شمال غربی سرزمین تپه های زیادی وجود دارد و جنوب شرقی آن نسبتاً هموار است. بلاروس به "کشور ده هزار دریاچه" معروف است. 11000 دریاچه و حدود 4000 دریاچه بزرگ وجود دارد. بزرگترین دریاچه Narach 79.6 کیلومتر مربع مساحت دارد. رودخانه های اصلی شامل Dnieper ، Pripyat و آلمان غربی است. بیش از 20،000 رودخانه در حال عبور از رودخانه های Wiener ، Neman و Sozh هستند. بسته به فاصله آنها از دریای بالتیک ، آنها به دو نوع تقسیم می شوند: آب و هوای قاره ای و آب و هوای اقیانوسی.

در تاریخ ، بلاروسی ها شاخه ای از اسلاوهای شرقی بودند. در پایان قرن 9 ، روس ها و اوکراینی ها در کیوان روس ادغام شدند و پادشاهی های فئودالی پولوتسک و تورو پینسک را تأسیس کردند. از قرن سیزدهم تا چهاردهم میلادی قلمرو آن متعلق به سلطنت بزرگ دوتایی لیتوانی بود. از سال 1569 به پادشاهی لهستان و لیتوانی تعلق دارد. در اواخر قرن هجدهم وارد روسیه تزاری شد. قدرت شوروی در نوامبر 1917 تأسیس شد. از فوریه تا نوامبر 1918 ، بیشتر مناطق بلاروس توسط نیروهای آلمانی اشغال شد. در اول ژانویه 1919 ، جمهوری سوسیالیستی شوروی بلاروس تأسیس شد. در 3 دسامبر 1922 به عنوان یک کشور م foundسس به اتحاد جماهیر شوروی پیوست. بلاروس در سال 1941 توسط نیروهای فاشیست آلمان اشغال شد و ارتش شوروی بلاروس را در ژوئن 1944 آزاد کرد. از سال 1945 ، بلاروس به یکی از سه کشور عضو اتحاد جماهیر شوروی تبدیل شده است که به سازمان ملل پیوست. در 27 ژوئیه 1990 ، شورای عالی بلاروس "اعلامیه حاکمیت" را تصویب کرد و در 25 آگوست 1991 ، بلاروس استقلال خود را اعلام کرد. در 19 دسامبر همان سال ، این کشور به جمهوری بلاروس تغییر نام یافت.

پرچم ملی: یک مستطیل افقی با نسبت طول به عرض حدود 2: 1 است. قسمت فوقانی یک صورت قرمز گسترده ، قسمت پایینی یک نوار باریک سبز و یک نوار عمودی با الگوهای قرمز و سفید قومی در نزدیکی تیرک پرچم است. بلاروس در سال 1922 به جمهوری اتحاد جماهیر شوروی سابق تبدیل شد. از سال 1951 ، الگوی پرچم ملی به تصویب رسیده است: سمت چپ نوارهای عمودی قرمز و سفید است ؛ قسمت بالای سمت راست با یک ستاره پنج پر زرد ، داس و چکش قرمز است. رشته فرنگی پهن ، نیمه پایینی یک نوار باریک سبز است. در سال 1991 استقلال اعلام شد. پرچم ملی سه رنگ متشکل از سه مستطیل افقی موازی سفید ، قرمز و سفید از بالا به پایین ابتدا تصویب شد و سپس از پرچم ملی فوق الذکر استفاده شد.

بلاروس 9،898،600 نفر جمعیت دارد (از ژانویه 2003). بیش از 100 گروه قومی وجود دارد که بلاروسی ها 81.2٪ ، روس ها 11.4٪ ، لهستانی ها 3.9٪ ، اوکراینی ها 2.4٪ ، یهودیان 0.3٪ و سایر اقوام 0.8٪ را تشکیل می دهند. زبانهای رسمی بلاروسی و روسی است. عمدتاً به کلیسای ارتدکس اعتقاد دارند و برخی مناطق در شمال غربی به کاتولیک و فرقه های ترکیبی ارتدکس و کاتولیک معتقدند.

بلاروس با ساخت ماشین آلات نسبتاً پیشرفته ، صنایع الکترونیک ، ارتباطات ، ساخت ابزار ، متالورژی ، پتروشیمی ، صنایع سبک و صنایع غذایی از بنیان صنعتی خوبی برخوردار است ؛ در لیزر ، فیزیک هسته ای ، انرژی هسته ای ، متالورژی پودر ، اپتیک ، نرم افزار ، قدرت تحقیقات علمی قوی در میکروالکترونیک ، فناوری نانو و بیوتکنولوژی. کشاورزی و دامداری نسبتاً توسعه یافته است و تولید سیب زمینی ، چغندر قند و کتان از پیشتازان کشورهای CIS است. اقتصاد بلاروس برای بهبود و فراتر رفتن از سطح اتحاد جماهیر شوروی سابق پیشگام کشورهای CIS بود. تولید ناخالص داخلی بلاروس در سال 2004 ، 22.891 میلیارد دلار آمریکا بود که نسبت به سال 1991 17 درصد افزایش و نسبت به سال 1995 که اقتصاد بهبود یافت ، 77 درصد افزایش داشت. در سال 2005 ، تولید ناخالص داخلی بلاروس سالانه 9.2 درصد رشد کرد.

مینسک: مینسک (مینسک) بر روی رودخانه سوسیلوخ ، شاخه ای از رودخانه دنیپر در جنوب تپه های بلاروس ، با مساحت حدود 159 کیلومتر مربع و 1.5 میلیون نفر جمعیت واقع شده است.

مینسک نه تنها مرکز سیاسی بلاروس است ، بلکه یک قطب مهم حمل و نقل است. این مرکز همیشه یک مرکز تجاری بوده است که سواحل دریای بالتیک ، مسکو ، کازان و دیگر شهرها را به هم متصل می کند و به عنوان "شهر تجارت" شناخته می شود. پس از آن که در دهه 1870 به نقطه ملاقات بین مسکو و راه آهن برست و لیپاوو و رومانسک تبدیل شد ، تجارت و صنایع دستی بسیار توسعه یافت. پس از جنگ جهانی دوم ، مینسک با صنایع عمده از جمله ساخت ماشین آلات ، صنایع سبک و صنایع غذایی به یک مرکز مهم صنعتی در بلاروس تبدیل شد.

منطقه مرکزی مینسک یک منطقه اداری و فرهنگی است. آکادمی علوم بلاروس ، دانشگاه بلاروس ، موزه تاریخ و توپوگرافی ، یادبود اولین کنگره حزب سوسیال دموکرات کار روسیه ، یادبود جنگ بزرگ میهنی و موزه هنر وجود دارد. صبر کن.