سریلانکا ، کاملاً به عنوان جمهوری دموکراتیک سوسیالیست سریلانکا شناخته می شود ، مساحت 65610 کیلومتر مربع است. این کشور در جنوب آسیا واقع شده است ، یک کشور جزیره ای در اقیانوس هند در انتهای جنوبی شبه قاره آسیای جنوبی است. دارای مناظر زیبا و معروف به "مروارید اقیانوس هند" ، "کشور سنگهای قیمتی" و "کشور شیرها" است. در شمال غربی ، رو به شبه جزیره هند از طریق تنگه Pauk است. در نزدیکی خط استوا ، در تمام طول سال مانند تابستان است و متوسط ​​دما در آن 28 درجه سانتی گراد است. میزان بارش سالانه به طور متوسط ​​از 1283 تا 3321 میلی متر تغییر می کند.

این کشور به 9 استان تقسیم شده است: استان غربی ، استان مرکزی ، استان جنوبی ، استان شمال غربی ، استان شمالی ، استان مرکزی شمالی ، استان شرقی ، استان اووا و استان سباله گاموا ؛ 25 شهرستان

2500 سال پیش ، آریایی ها از شمال هند به سیلان مهاجرت کردند و سلسله سینهالیان را تأسیس کردند. در سال 247 قبل از میلاد ، آشوکا پادشاه سلسله موریا هند پسرش را برای ترویج آیین بودا به جزیره فرستاد و مورد استقبال پادشاه محلی قرار گرفت. از آن زمان ، سینهالی ها برهمایی را کنار گذاشتند و به آیین بودا گرویدند. در حدود قرن 2 قبل از میلاد ، تامیل های هند جنوبی نیز شروع به مهاجرت و استقرار در سیلان کردند. از قرن پنجم تا قرن شانزدهم میلادی ، نبردهای دائمی بین پادشاهی سینهالا و پادشاهی تامیل وجود داشت. از قرن شانزدهم میلادی توسط پرتغالی ها و هلندی ها اداره می شد. در پایان قرن هجدهم به مستعمره انگلیس تبدیل شد. استقلال در 4 فوریه 1948 به سلطنت کشورهای مشترک المنافع تبدیل شد. در 22 مه 1972 اعلام شد که نام سیلان به جمهوری سریلانکا تغییر یافت. "سریلانکا" نام Sinhala باستانی جزیره سیلان است که به معنی سرزمین روشن و غنی است. این کشور در 16 آگوست 1978 به جمهوری سوسیالیستی دموکراتیک سریلانکا تغییر نام یافت و همچنان عضوی از کشورهای مشترک المنافع است.

پرچم ملی: یک مستطیل افقی با نسبت طول به عرض حدود 2: 1 است. مرز زرد اطراف سطح پرچم و نوارهای عمودی زرد در سمت چپ قاب ، تمام سطح پرچم را به یک قاب ساختار چپ و راست تقسیم می کنند. در داخل قاب سمت چپ دو مستطیل عمودی به رنگ های سبز و نارنجی قرار دارد ؛ در سمت راست یک مستطیل قهوه ای ، در وسط یک شیر زرد قرار دارد که شمشیر را در دست دارد و هر گوشه مستطیل یک برگ آهک دارد. براون نماینده گروه قومی سینهالا است که 72٪ از جمعیت کشور را تشکیل می دهد ؛ نارنجی و سبز نشان دهنده اقلیت های قومی است و مرز زرد نماد پیگیری مردم برای نور و خوشبختی است. Bodhi اعتقاد جدی به بودیسم دارد ، و شکل آن شبیه به طرح کلی کشور است ؛ الگوی شیر نام باستانی کشور را "کشور شیر" نشان می دهد و همچنین نماد قدرت و شجاعت است.

سریلانکا 19.01 میلیون نفر جمعیت دارد (آوریل 2005). سینهالی 81.9٪ ، مردم تامیل 9.5٪ ، مردم مور 8.0٪ و دیگران 0.6٪ را تشکیل می دهد. سینهالی و تامیل هر دو زبان رسمی و زبان ملی هستند و انگلیسی معمولاً در طبقه بالا استفاده می شود. 76.7٪ از ساکنان به آیین بودا ، 7.9٪ به آیین هندو ، 8.5٪ به اسلام و 6.9٪ به مسیحیت اعتقاد دارند.

سریلانکا یک کشور کشاورزی است که تحت سلطه اقتصاد کاشت قرار دارد ، غنی از منابع ماهیگیری ، جنگلداری و آب است. چای ، لاستیک و نارگیل سه رکن درآمد ملی اقتصادی سریلانکا هستند. کانسارهای اصلی مواد معدنی در سریلانکا شامل گرافیت ، سنگ های قیمتی ، ایلمنیت ، زیرکون ، میکا و غیره است. در این میان ، تولید گرافیت در جهان رتبه اول را دارد و سنگ های قیمتی لانکا از شهرت بالایی در جهان برخوردار هستند. صنایع سریلانکا شامل منسوجات ، پوشاک ، چرم ، مواد غذایی ، نوشیدنی ها ، تنباکو ، کاغذ ، چوب ، مواد شیمیایی ، فرآوری نفت ، لاستیک ، فرآوری فلزات و مونتاژ دستگاه است. بیشتر آنها در منطقه کلمبو متمرکز شده اند. عمده کالاهای صادراتی منسوجات ، پوشاک ، چای ، لاستیک ، نارگیل و فرآورده های نفتی است. علاوه بر این ، گردشگری نیز بخشی مهم در اقتصاد سریلانکا است که سالانه صدها میلیون دلار ارز برای این کشور ایجاد می کند.

کلمبو: کلمبو ، پایتخت سریلانکا ، در ساحل جنوب غربی سریلانکا با جمعیت بسیار زیاد واقع شده است و به "چهارراه شرق" معروف است. از قرون وسطی ، این مکان یکی از مهمترین بنادر تجاری در جهان بوده است و گوهرهای معروف لانکا در جهان از اینجا به طور مداوم صادر می شوند. آب و هوای موسمی استوایی با متوسط ​​دمای سالانه 28 درجه سانتی گراد دارد. جمعیت آن 2.234 میلیون نفر است (2001).

کلمبو در زبان محلی سینهاری به معنی "آسمان دریا" است. از اوایل قرن هشتم میلادی ، بازرگانان عرب در اینجا تجارت می کردند.در قرن 12 ، کلمبو شکل گرفت و کالامبو نامیده می شد. از قرن شانزدهم ، کلمبو به طور متوالی توسط پرتغال ، هلند و انگلیس اشغال شد. از آنجا که کلمبو بین اروپا ، هند و خاور دور واقع شده است ، کشتی های عبوری از اقیانوسیه به اروپا باید از اینجا عبور کنند ، بنابراین ، کلمبو به تدریج به یک بندر بزرگ برای کشتی های تجاری بین المللی تبدیل شده است. در همان زمان ، چای ، لاستیک و نارگیل تولید داخل سریلانکا نیز با استفاده از شرایط طبیعی عالی از اینجا به کشورهای خارجی صادر می شود.

کلمبو شهری زیبا با مناطق سرسبز شهری و آب و هوای مطبوع است. بعد از یک منطقه شهری که به خوبی طراحی شده باشد ، خیابان ها گسترده و تمیز هستند و ساختمان های تجاری به ابرها سرازیر شده اند. خیابان اصلی شهر ، خیابان Gaoer ، یک خیابان مستقیم است که از شمال به جنوب به شهر Gaoer که بیش از 100 کیلومتر فاصله دارد امتداد دارد. درختان نارگیل در دو طرف جاده با درختان پوشیده شده اند و سایه های درختان می چرخند. نژادهای زیادی در این شهر زندگی می کنند ، از جمله سینهالی ، تامیل ، مورشی ، هندی ، برگ ، هندواروپایی ، مالایی و اروپایی.