اکوادور ، نام کامل جمهوری اکوادور ، 270،670،000 کیلومتر مربع است. خط استوا که در قسمت غربی آمریکای جنوبی واقع شده است ، قسمت شمالی کشور را طی می کند. اکوادور در اسپانیایی به معنی "خط استوا" است. آند از وسط کشور عبور می کند و کشور به سه قسمت تقسیم شده است: ساحل غربی ، منطقه کوهستانی مرکزی و منطقه شرقی. 1. ساحل غربی: از جمله دشت های ساحلی و نواحی پیمونت ، در شرق و پایین در غرب ، دارای آب و هوای جنگل های بارانی استوایی است ، و جنوبی ترین قسمت شروع به انتقال به آب و هوای مراتع گرمسیری می کند. 2. کوههای مرکزی: پس از ورود کلمبیا به مرز اکوادور ، آندها به کوههای کوردیلرا شرقی و غربی تقسیم شدند. بین این دو کوه یک فلات در شمال و پایین در جنوب قرار دارد ، با ارتفاع متوسط ​​2500 تا 3000 متر. این یال متقاطع است ، فلات را به بیش از ده حوزه کوه تقسیم می کند. مهمترین آنها حوضه کویتو و حوضه کوئنکا در جنوب است. آتشفشان های زیادی در این سرزمین وجود دارد و زمین لرزه های مکرر دارند. 3. منطقه شرقی: بخشی از حوزه رود آمازون. رودخانه در دامنه کوهها در ارتفاع 1200-250 متر متلاطم است. زیر 250 متر یک دشت آبرفتی است. رودخانه باز است ، جریان ملایم است و رودخانه های زیادی وجود دارد. دارای آب و هوای جنگلهای بارانی گرمسیری ، گرم و مرطوب و بارانی در طول سال ، با متوسط ​​بارندگی سالانه بین 2000-3000 میلی متر.

اکوادور در اصل بخشی از امپراتوری اینکا بود. در سال 1532 مستعمره اسپانیا شد. استقلال در 10 آگوست 1809 اعلام شد ، اما هنوز توسط ارتش استعمار اسپانیا اشغال شد. در سال 1822 ، او کاملاً از استعمار اسپانیا خلاص شد. در سال 1825 به جمهوری کلمبیای بزرگ پیوست. پس از فروپاشی کلمبیای بزرگ در سال 1830 ، جمهوری اکوادور اعلام شد.

پرچم ملی: یک مستطیل افقی با نسبت طول به عرض 2: 1 است. از بالا به پایین ، سه مستطیل افقی موازی از رنگ های زرد ، آبی و قرمز به هم متصل شده اند. قسمت زرد نیمی از سطح پرچم را اشغال می کند و قسمت های آبی و قرمز هر یک 1/4 سطح پرچم را اشغال می کند. یک نشان ملی در مرکز پرچم وجود دارد. رنگ زرد نماد ثروت ، آفتاب و غذای کشور ، آبی نشان دهنده آسمان آبی ، اقیانوس و رود آمازون است و رنگ قرمز نماد خون میهن پرستان است که برای آزادی و عدالت می جنگند.

12.6 میلیون (2002) در این میان ، نژادهای مختلط هند و اروپا 41٪ ، سرخپوستان 34٪ ، سفیدپوستان 15٪ ، سیاه و سفید 7٪ ، سیاه پوستان و نژادهای دیگر 3٪ را تشکیل می دهند. زبان رسمی اسپانیایی است و هندی ها از زبان کچوا استفاده می کنند. 94٪ ساکنان به کاتولیک اعتقاد دارند.

اقتصاد اکوادور تحت سلطه کشاورزی است ، 47٪ کل جمعیت را جمعیت کشاورزی تشکیل می دهد. این مناطق را می توان تقریباً به دو نوع مختلف از مناطق کشاورزی تقسیم کرد: مناطق کشاورزی کوهستانی ، واقع در دره ها و حوضه های آند در ارتفاع حدود 2500 متر تا 4000 متر ، عمدتا کشت محصولات غذایی ، سبزیجات ، میوه ها و پرورش دام ، غذای اصلی محصولات زراعی ذرت ، جو ، گندم ، سیب زمینی و غیره است ؛ مناطق کشاورزی ساحلی ، واقع در ساحل غربی و دره های بزرگ رودخانه ، عمدتا موز برای صادرات (حدود 3.4 میلیون تن در سال) ، کاکائو ، قهوه و غیره ، علاوه بر برنج ، پنبه ، می کارند. منابع شیلات ساحلی غنی است و سالانه بیش از 900000 تن صید دارد. بهره برداری از نفت به سرعت در حال توسعه است و ذخایر اثبات شده نفت برای بخش اصلی صنعت معدن 2.35 میلیارد بشکه است. همچنین استخراج معادن نقره ، مس ، سرب و سایر معادن. صنایع عمدتاً شامل تصفیه نفت ، تولید قند ، منسوجات ، سیمان ، فرآوری مواد غذایی و دارویی است. شرکای اصلی تجاری ایالات متحده ، انگلیس ، آلمان و سایر کشورها هستند. صادرات نفت خام (حدود 65٪ ارزش کل صادرات) ، موز ، قهوه ، کاکائو و چوب گل حنا.

کویتو: کویتو ، پایتخت اکوادور ، دارای 2،879 متر ارتفاع است ، که پس از پایتخت بولیوی ، لاپاز ، دوم است و دومین پایتخت جهان است. اکوادور "کشور استوا" است. مساحت زمین توسط خط استوا به دو قسمت تقسیم شده است. کویتو نزدیک خط استوا است ، اما چون در یک فلات واقع شده است ، آب و هوا نسبتاً خنک است. آب و هوای کویتو چهار فصل ندارد ، اما در آنجا فصل های بارانی و خشک وجود دارد ، به طور کلی ، نیمه اول فصل باران و نیمه دوم فصل خشک است. هوا در کویتو متزلزل است. گاهی اوقات آسمان صاف ، بدون ابر و خورشید می درخشد. ناگهان ابرها و باران شدید رخ می دهد.

کویتو قرن ها پایتخت پادشاهی هند بود. از آنجا که عمدتاً در آن قبایل کویتو زندگی می کردند ، یک بار "کویتو" نامیده می شد ، اما توسط استعمارگران اسپانیایی به "کویتو" کاهش یافت. " در سال 1811 ، اکوادور استقلال یافت و کویتو پایتخت اکوادور شد.

کویتو یکی از زیباترین شهرهای نیمکره غربی و شهری تاریخی در اکوادور است. خرابه های اهرام امپراطوری اینکا در نزدیکی شهر کویتو و همچنین کلیساهای سن روکه و سانفرانسیسکو ، کلیسای عیسی ، ساختمان کلیسای سلطنتی ، کلیسای خیریه ، کلیسای بانوی ما و غیره وجود دارد که همه یادگارهای درجه یک فرهنگی در کویتو هستند. این ساختمان ها منعکس کننده دستاوردهای هنری کویتو در دوران باستان و قرون 16 تا 17 است.