کلمه ژاپن به معنی "کشور طلوع آفتاب" است. ژاپن در ساحل غربی اقیانوس آرام واقع شده است و یک کشور جزیره ای به شکل قوس است که از شمال شرقی به جنوب غربی گسترش می یابد. دریای چین شرقی ، دریای زرد ، تنگه کره و دریای ژاپن از هم جدا شده و رو به روی چین ، کره شمالی ، کره جنوبی و روسیه قرار دارد. این سرزمین از 4 جزیره بزرگ هوکایدو ، هونشو ، شیکوکو و کیوشو و بیش از 6800 جزیره کوچک دیگر تشکیل شده است ، بنابراین ژاپن به عنوان "کشور هزار جزیره" نیز شناخته می شود. مساحت زمین ژاپن حدود 377،800 کیلومتر مربع است. ژاپن با آب و هوای معتدل و چهار فصل مشخص در منطقه ای معتدل واقع شده است. ساکورا گل ملی ژاپن است. هر بهار ، شکوفه های گیلاس در میان کوه های سبز و آبهای سبز کاملا شکوفا می شود. کوههای زیادی در ژاپن وجود دارد و مناطق کوهستانی حدود 70٪ از کل منطقه را تشکیل می دهد. بیشتر کوهها آتشفشان هستند. در میان آنها ، آتشفشان معروف معروف کوه فوجی 3776 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. این بلندترین کوه ژاپن و نماد ژاپن است. زمین لرزه های مکرر در ژاپن رخ می دهد ، بیش از 1000 زمین لرزه هر ساله رخ می دهد. این کشور با بیشترین زمین لرزه در جهان است. 10٪ از زمین لرزه های جهان در ژاپن و مناطق اطراف آن رخ می دهد.

پایتختها ، استانها ، استانها و شهرستانهای ژاپن مناطق اداری سطح اول موازی ، مستقیماً تحت دولت مرکزی هستند ، اما هر شهر ، استان ، استان و شهرستان دارای استقلال است. این کشور به 1 شهر (توکیو: توکیو) ، 1 استان (هوکایدو: هوکایدو) ، 2 استان (اوزاکا: اوزاکا ، کیوتو: کیوتو) و 43 استان (استان) با شهرها ، شهرها و روستاها تقسیم شده است. دفاتر آن "بخشها" ، یعنی "تالار کلانشهر" ، "تالار دائو" ، "تالار استان" ، "تالار شهرستان" و رئیس اجرایی "فرماندار" نامیده می شود. هر شهر ، استان ، استان و شهرستان دارای چندین شهر ، شهر (معادل شهرهای چین) و روستاها است. رئیس اجرایی "شهردار" ، "شهردار شهر" و "رئیس دهکده" نامیده می شود.

43 استان ژاپن عبارتند از: آیچی ، میازاکی ، آکیتا ، ناگانو ، آئوموری ، ناگازاکی ، چیبا ، نارا ، فوکویی ، شینگا ، فوکووکا ، اویتا ، فوکوشیما ، اوکایاما ، گیفو ، Saga ، Ehime ، Okinawa ، Gunma ، Saitama ، Hiroshima ، Shiga ، Hyogo ، Shimane ، Ibaraki ، Shizuoka ، Ishikawa ، Saga ، Iwate ، Tokushima ، Kagawa ، Tottori ، Kagoshima ، Toyama ، کاناگاوا ، واکایاما ، کوچی ، یاماگاتا ، کوماموتو ، یاماگوچی ، می ، یاماناشی ، میاگی.

در اواسط قرن 4 ، ژاپن شروع به تبدیل شدن به یک کشور واحد به نام یاماتو کرد. در سال 645 میلادی ، "اصلاحات داهوا" با تقلید از سیستم قانون سلسله تانگ ، با ایجاد یک سیستم دولت متمرکز با شاهنشاه به عنوان پادشاه مطلق ، "اصلاحات داهوا" رخ داد. در پایان قرن دوازدهم ، ژاپن وارد یک کشور فئودالی نظامی شد که طبقه سامورایی متولی قدرت واقعی بود ، که در تاریخ "دوران شوگان" نامیده می شد. در اواسط قرن نوزدهم ، انگلیس ، ایالات متحده ، روسیه و سایر کشورها ژاپن را مجبور به امضای بسیاری از معاهدات نابرابر کردند. درگیری های قومی و اجتماعی شدت گرفت. شوگوات توکوگاوا ، که یک سیاست قفل فئودالی را اجرا می کرد ، متزلزل شد. قدرت های محلی ساتسوما و چوشو با ایده های اصلاحات سرمایه داری این دو خاندان فئودال تحت شعارهای "احترام به شاه و جنگ با بربرها" و "غنی سازی کشور و تقویت سربازان" قرار گرفتند. در سال 1868 ، "ترمیم میجی" اجرا شد ، رژیم جدایی طلب فئودال منسوخ شد ، یک دولت متمرکز متحد ایجاد شد و حکومت عالی امپراتور دوباره برقرار شد.

پس از ترمیم میجی ، سرمایه داری ژاپن به سرعت توسعه یافت و جاده تجاوز و گسترش را در پیش گرفت. در سال 1894 ، ژاپن جنگ چین و ژاپن را در سالهای 1894-1895 آغاز کرد ؛ جنگ روس و ژاپن را در سال 1904 تحریک کرد و در سال 1910 به کره حمله کرد. در طول جنگ جهانی دوم ، ژاپن جنگ تجاوزگری را آغاز کرد. در 15 آگوست 1945 ، ژاپن تسلیم بدون قید و شرط خود را اعلام کرد و به یک کشور شکست خورده تبدیل شد. در اوایل دوره پس از جنگ ، ارتش ایالات متحده اشغال جداگانه ژاپن را اعمال کرد. در ماه مه 1947 ، ژاپن قانون اساسی جدیدی را اجرا کرد و از یک سیستم امپراطور مطلق به یک سیستم کابینه پارلمانی با شاهنشاهی به عنوان نماد ملی تبدیل شد.

پرچم ملی: پرچم خورشید ، به شکل مستطیل ، نسبت طول به عرض 3: 2 است. پرچم سفید است و یک خورشید قرمز در وسط آن قرار دارد. رنگ سفید نماد صداقت و خلوص و رنگ قرمز نماد صداقت و شوق است. کلمه ژاپن به معنای "کشور طلوع آفتاب" است. گفته می شود که ژاپن توسط خدای خورشید ایجاد شده است ، امپراطور پسر خدای خورشید است و پرچم خورشید از همین جا نشأت گرفته است.

کل جمعیت ژاپن تقریباً 127.74 میلیون نفر است (از فوریه 2006). گروه اصلی قومی یاماتو است و تقریباً 24000 نفر آینو در هوکایدو زندگی می کنند. به ژاپنی صحبت می شود و تعداد کمی از مردم هوکایدو می توانند به زبان آینو صحبت کنند. آیین های اصلی شینتوئیسم و ​​بودیسم هستند و جمعیت مذهبی به ترتیب 49.6٪ و 44.8٪ جمعیت مذهبی را تشکیل می دهند. .

ژاپن کشوری کاملاً توسعه یافته از نظر اقتصادی است ، تولید ناخالص ملی پس از ایالات متحده در رده دوم جهانی قرار دارد. در سال 2006 ، تولید ناخالص داخلی ژاپن 4،911،362 میلیارد دلار آمریکا بود ، تقریباً دو برابر آلمان سوم ، با میانگین سرانه 38533 دلار آمریکا. صنعت ژاپن بسیار پیشرفته است و ستون اصلی اقتصاد ملی است. ارزش تولید ناخالص صنعتی حدود 40٪ از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد. این صنعت عمدتا در سواحل اقیانوس آرام متمرکز شده است. Keihama ، Hanshin ، Chukyo و Kitakyushu چهار منطقه صنعتی سنتی هستند. مناطق صنعتی جدید مانند کانتو ، چیبا ، دریای داخلی Seto و خلیج سوروگا. شرکای اصلی تجاری ژاپن ایالات متحده ، کشورهای آسیایی و کشورهای اتحادیه اروپا هستند. ژاپن از نظر منابع معدنی ضعیف است. به جز زغال سنگ و روی که دارای ذخایر خاصی هستند ، بیشتر آنها به واردات متکی هستند. مساحت جنگل 25.26 میلیون هکتار است که 66.6٪ از کل مساحت زمین را تشکیل می دهد ، اما 55.1٪ چوب به واردات بستگی دارد و این کشور را وارد کننده بیشترین چوب در جهان می کند. منابع برق آبی فراوان است و تولید برق آبی حدود 12٪ از کل تولید برق را تشکیل می دهد. منابع شیلات دریایی غنی هستند.

شرایط جغرافیایی منحصر به فرد ژاپن و تاریخ طولانی آن فرهنگ بی نظیر ژاپنی را پرورش داده است. شکوفه های گیلاس ، کیمونو ، هایکو و سامورایی ، ساکه و شینتو دو جنبه گل داوودی و شمشیر سنتی ژاپن را تشکیل می دهند. در ژاپن ، "سه راه" معروف وجود دارد ، یعنی مراسم چای قومی ژاپنی ، مراسم گل و خوشنویسی.

مراسم چای به سوپ چای (تینگ مینگ هوی) نیز معروف است و از زمان های بسیار قدیم به عنوان یک آیین زیبایی شناختی بسیار مورد علاقه مردم بوده است. امروزه ، از مراسم چای برای آموزش تمرکز ، یا پرورش آداب و رسوم استفاده می شود که مورد قبول عموم مردم است.

مسیر گل به عنوان تکنیکی برای تولید مثل گلهایی که در طبیعت در اتاق چای شکوفا می شوند متولد شد. بیش از 20 مدرسه ikebana به دلیل تفاوت در قوانین و روش های نمایش داده شده وجود دارد.همچنین مدارس بسیاری در ژاپن وجود دارد که تکنیک های هر سبک را آموزش می دهند.

سومو از آیین های مذهبی شینتو ژاپنی ناشی می شود. مردم به امید آوردن محصول خوب در معبد مسابقه هایی را برای خدای برداشت برگزار می کردند. در دوره های نارا و هیان ، سومو یک ورزش تماشای دادگاه بود ، اما در دوره کاماکورا سنگوکو ، سومو بخشی از آموزش سامورایی شد. کشتی حرفه ای سومو در قرن هجدهم ظهور کرد ، که بسیار شبیه به مسابقات سومو فعلی است.

کیمونو نام لباس ملی سنتی ژاپنی است. در ژاپن به آن "zhewu" نیز می گویند. کیمونو پس از بازسازی سلسله های سوئی و تانگ در چین مدل شده است. از قرن 8 تا 9 میلادی ، لباس "به سبک تنگ" روزی در ژاپن رواج داشت. اگرچه در آینده تغییر شکل داده و به سبک منحصر به فرد ژاپنی تبدیل شده است ، اما همچنان حاوی برخی از مشخصات لباس های باستانی چینی است. تفاوت سبک و رنگ کیمونوهای زنانه نشانه سن و ازدواج است. به عنوان مثال ، دختران مجرد لباس بیرونی آستین تنگ می پوشند ، زنان متاهل لباس بیرونی آستین گشاد ؛ مدل موی "Shimada" (یکی از مدل های ژاپنی ، به شکل کاسه) شانه می کنند و پیراهن یقه قرمز دختری با موهای گرد است Updo ، خانم خانه یک پیراهن ساده پوشیده است.

مکان های دیدنی زیادی در ژاپن وجود دارد از جمله کوه فوجی ، معبد توشودای ، برج توکیو و غیره که همه در دنیا شناخته شده هستند.

کوه فوجی: کوه فوجی (کوه فوجی) در جنوب هونشو واقع شده است ، با ارتفاع 3776 متر. این بلندترین قله ژاپن است. توسط ژاپنی ها به عنوان "کوه مقدس" شناخته می شود. این یک نماد ملت ژاپن است. فاصله آن تا توکیو حدود 80 کیلومتر است. مساحت شهرستانهای Shizuoka و Yamanashi 90.76 کیلومتر مربع است. کل کوه مخروطی شکل است و قله کوه در تمام سال پوشیده از برف است. کوه فوجی توسط "هشت قله فوجی" مانند Kenfeng ، Hakusan ، Kusushidake ، Oriyake ، Izu ، Jojodake ، Komagatake و Sandake احاطه شده است.

معبد توشودای: معبد توشودای (معبد توشودای) واقع در شهر نارا ، معبد توشودای توسط راهب برجسته جیانژن از سلسله تانگ در چین ساخته شده است. این معبد اصلی معبد بودائی ژاپنی ریوزونگ است. بناها به سبک معماری سلسله تانگ به عنوان گنجینه ملی ژاپن شناخته شده اند. پس از آنکه راهبان برجسته سلسله تانگ جیانژن (683-763 میلادی) ششمین سفر خود را به سمت شرق به ژاپن انجام داد ، ساخت و ساز در سال سوم تیانپینگ باوزی (759 میلادی) آغاز شد و در سال 770 میلادی به پایان رسید. پرچم قرمز "معبد توشوتی" روی دروازه معبد توسط شهبانوی ژاپنی شیاوکیان تقلید از فونت وانگ خیزی و وانگ شیانژی نوشته شده است.

برج توکیو: برج توکیو در توکیو واقع شده است. این برج در سال 1958 ساخته شده و 333 متر ارتفاع دارد. بلندترین برج مستقل ژاپن به 7 ایستگاه تلویزیونی و 21 ایستگاه تلویزیونی در توکیو مجهز است. آنتن های رادیویی ایستگاه های رله و ایستگاه های پخش. در ارتفاع 100 متری یک رصدخانه دو طبقه وجود دارد ؛ در ارتفاع 250 متری نیز رصدخانه ویژه ای وجود دارد. پنجره های بزرگ شیشه ای از کف تا سقف در چهار طرف رصدخانه وجود دارد و پنجره ها به سمت بیرون شیب دارند. ایستاده در رصدخانه ، می توانید از شهر توکیو مشرف شوید و می توانید منظره ای پانوراما از شهر داشته باشید.

توکیو: توکیو ، پایتخت ژاپن (توکیو) ، یک شهر مدرن بین المللی است که در انتهای جنوبی دشت کانتو در هونشو واقع شده است. دارای 23 منطقه ویژه ، 27 شهر ، 5 شهر ، 8 دهستان و جزایر ایزو و جزایر اوگاساوارا با مساحت کلی 2155 کیلومتر مربع و 12.54 میلیون نفر جمعیت از پرجمعیت ترین شهرهای جهان هستند.

توکیو مرکز سیاسی ژاپن است. دستگاه های اداری ، قانونی ، قضایی و سایر دستگاه های دولتی همه در اینجا متمرکز شده اند. منطقه "Kasumigaseki" ، که به "خیابان گوانتینگ" معروف است ، ساختمان رژیم ملی ، دیوان عالی کشور و سازمان های دولتی وابسته به کابینه مانند وزارت امور خارجه ، وزارت تجارت و صنایع بین المللی و وزارت آموزش و پرورش را جمع می کند. قلعه ادو سابق اکنون به میاگی محل زندگی امپراطور تبدیل شده است.

توکیو همچنین مرکز اقتصادی ژاپن است. شرکت های بزرگ ژاپنی در اینجا متمرکز شده اند. بیشتر آنها در مناطق Chiyoda ، Chuo و Minato توزیع می شوند. توکیو ، یوکوهاما در جنوب و منطقه چیبا در شرق منطقه شناخته شده صنعتی Keihinye در ژاپن را تشکیل می دهند. صنایع اصلی عبارتند از آهن و فولاد ، کشتی سازی ، ماشین سازی ، مواد شیمیایی ، الکترونیک و ... صنعت مالی و تجارت توکیو توسعه یافته است و فعالیت های تجاری داخلی و خارجی مکرر است. گینزا که به عنوان "قلب توکیو" شناخته می شود ، پر رونق ترین منطقه تجاری در این منطقه است.

توکیو همچنین مرکز فرهنگی و آموزشی ژاپن است. م institutionsسسات مختلف فرهنگی پرجمعیت هستند ، از جمله 80٪ از انتشارات کشور ، موزه ملی بزرگ و مجهز ، موزه هنر غربی و کتابخانه ملی. دانشگاه های مستقر در توکیو یک سوم کل دانشگاه های ژاپن را تشکیل می دهند و دانشجویان تحصیل کننده در این دانشگاه ها بیش از نیمی از کل دانشجویان دانشگاه های این کشور را تشکیل می دهند.

ترافیک توکیو بسیار راحت است. Shinkansen با سرعت 200 کیلومتر در ساعت از توکیو تا کیوشو و به شمال شرقی امتداد دارد. مترو می تواند تقریباً به تمام مناطق مهم برسد. راه آهن ، بزرگراه ، هواپیمایی و حمل و نقل شبکه حمل و نقل گسترده ای را تشکیل می دهند که به کل کشور و جهان منتهی می شود.

اوزاکا: اوزاکا (اوزاکا) در کرانه های خلیج اوزاکا در جنوب غربی جزیره هونشو ژاپن ، نزدیک به دریای داخلی Seto واقع شده است. این مرکز پایتخت استان اوزاکا و مرکز حمل و نقل صنعتی ، تجاری ، آبی ، زمینی و هوایی منطقه کانزای است. مساحت این شهر 204 کیلومتر مربع است و بیش از 2.7 میلیون نفر جمعیت دارد و این دومین شهر بزرگ ژاپن است. آب و هوا در اینجا معتدل و مرطوب است ، گلها و درختان همیشه سبز در فصول مختلف وجود دارد و جویبارها در همه جا عبور می کنند ، اما با دیدن جاده ها و پل های رودخانه ، به عنوان "پایتخت آب" و "80 هزار و هشت پل" شهر شناخته می شود ، و همچنین به عنوان "شهر هزاران پل" شناخته می شود.

اوزاکا در دوران باستان "نانیوا" نامیده می شد ، "نامبا" نیز نامیده می شد و از قرن نوزدهم اوزاکا نامیده می شد. از قرن 2 تا 6 میلادی ، زمانی پایتخت ژاپن بود. اوزاکا به دلیل همجواری با دریای داخلی Seto ، هزاران سال دروازه نارا و کیوتو ، پایتخت باستانی بوده است و یکی از مناطق اولیه در ژاپن برای توسعه تجارت و تجارت است. از اواخر دوره توگوگاوا ، اوزاکا به مرکز اقتصادی کل کشور تبدیل شده و "آشپزخانه جهان" نامیده می شود. بعداً ، اوزاکا به تدریج به یک شهر مدرن صنعتی و تجاری تبدیل شد.

اوزاکا دارای سابقه طولانی در ساختن یک شهر است ، و مکانهای دیدنی بسیاری وجود دارد. در میان آنها ، ویرانه های کاخ امپراطوری باستان کاخ Namba در دوره نارا ، معبد Sumiyoshi Taisha که خدای باستان جنگ ، آواز و حامی دریا و معبد Taibutsu را در دوره Heian به ثبت می رساند. معروف اوزاکا از زمان های بسیار قدیم با چین ارتباط فرهنگی و اقتصادی نزدیک داشته است. فرستادگان معروفی که در تاریخ ژاپن به سلسله سوئی و سلسله تانگ اعزام شدند ، از نامبا در آن زمان شروع شدند. در سال 608 میلادی ، فرستاده Pei Shiqing فرستاده شده توسط امپراطور یانگ از سلسله سوئی نیز از Namba بازدید کرد.

ساپورو: ساپورو پایتخت هوکایدو ژاپن است که در حاشیه غربی دشت ایشیکاری و منطقه تپه ای متصل آن واقع شده است. مساحت آن 1118 کیلومتر مربع است و جمعیت آن تقریباً 1.8 میلیون نفر است. ساپورو از زبان بومی آینو گرفته شده است ، به معنی "یک منطقه وسیع و خشک".

ساپورو بزرگترین شهر هوکایدو ، مرکز اقتصادی و فرهنگی هوکایدو است و صنعت آن نیز نسبتاً توسعه یافته است. عمدتا شامل چاپ ، کنف ، محصولات لبنی ، محصولات فلزی ، ماشین آلات و تولید الوار و سایر بخشهای صنعتی است. در مناطق کوهستانی غربی معادن زغال سنگ وجود دارد و منابع جنگلی نیز به وفور یافت می شود. ساپورو دارای مناظر زیبا ، پارک ها و نقاط دیدنی بسیاری در شهر ، و مناطق کوهستانی با قله ها و چشمه های آب گرم حدود یک کیلومتر از سطح دریا است.

پایتخت کیوتو: شهر کیوتو (کیوتو) 827،90 کیلومتر مربع مساحت دارد و در مجموع 1،469،472 نفر جمعیت دارد و همچنین مقر استان کیوتو است. این شهر شهری است که با مصوبه دولت تعیین شده است و شامل توکیو به عنوان هفتمین شهر پرجمعیت ژاپن است. همراه با اوزاکا و کوبه به "منطقه کلانشهر کیهانشین" تبدیل می شود.

کیوتو از سال 794-1869 میلادی پایتخت ژاپن بود که "هیانکیو" نام داشت. Heiankyo در دوره Heian در ژاپن ساخته شد و پایتخت دوره Heian و Muromachi بود و مرکز قدرت سیاسی ژاپن بود ؛ تا 1100 سال سفر امپراتور میجی به توکیو ، به طور کلی شهری بود که امپراتور ژاپن در آن زندگی می کرد.

این شهر در سال 1889 تاسیس شد. در صنعت ، منسوجات و به دنبال آن مواد غذایی (شراب سازی و غیره) ، ماشین های الکتریکی ، ماشین آلات حمل و نقل ، نشر و چاپ ، ماشین آلات دقیق ، شیمی ، فرآوری مس و غیره تحت سلطه هستند. منطقه صنعتی لوونان که در قسمت جنوبی شهر شکل گرفته بخشی از منطقه صنعتی هانشین است. کیوتو قطب حمل و نقل هوایی و زمینی است. توسعه تجاری بسیاری از کالج ها و دانشگاه ها مانند دانشگاه ملی کیوتو وجود دارد. صنعت جهانگردی ، با بسیاری از مکانهای تاریخی و آثار باستانی مانند شهر ممنوعه و معبد هیان ، توسعه یافته است. در پارک Guishan در دامنه Arashiyama در شمال غربی شهر ، بنای یادبود شعر ژو انلای در سال 1979 ساخته شد.