لیبی ، نام کامل جاماهیریای عرب بزرگ لیبیایی سوسیالیست ، مساحتی بالغ بر 1،759،540 کیلومتر مربع را شامل می شود. واقع در شمال آفریقا. از شرق با مصر ، از جنوب شرقی با سودان ، از جنوب با چاد و نیجر و از غرب با الجزایر و تونس همسایه است. در شمال دریای مدیترانه قرار دارد. طول ساحل حدود 1900 کیلومتر است. بیش از 95٪ از کل سرزمین را بیابان و نیمه بیابان تشکیل می دهد. ارتفاع متوسط ​​بیشتر مناطق 500 متر است. در امتداد ساحل شمالی دشت هایی وجود دارد. هیچ رودخانه و دریاچه ای چند ساله در این سرزمین وجود ندارد. چشمه های چاه به طور گسترده توزیع می شوند و منبع اصلی آب هستند. سواحل شمالی دارای آب و هوای مدیترانه ای نیمه گرمسیری ، دارای زمستانهای گرم و بارانی و تابستانهای گرم و خشک است. متوسط ​​دما در ژانویه 12 ℃ و متوسط ​​دما در آگوست 26 ℃ است. در تابستان ، اغلب تحت تأثیر باد خشک و گرم جنوب صحرای صحرا (محلی به نام "Ghibli)" تخلف ، دما می تواند تا 50 ℃ باشد ؛ متوسط ​​بارندگی سالانه 100-600 میلی متر است. مناطق وسیع داخلی متعلق به آب و هوای بیابانی گرمسیری ، با گرمای خشک و باران کم ، با اختلاف دما زیاد فصلی و شبانه ، حدود 15 ℃ در ژانویه و 32 در ژوئیه است. ℃ بالاتر ؛ متوسط ​​بارش سالانه زیر 100 میلی متر است ؛ قسمت مرکزی سبها خشک ترین منطقه در جهان است. دمای طرابلس در ژانویه 8-16 and و در آگوست 22-30 ℃ است.

لیبی در سال 1990 تمدید شد مناطق اداری را تقسیم کنید ، 13 استان اصلی را به 7 استان ادغام کنید و از 42 منطقه تشکیل شده است. نام استانها به شرح زیر است: Salala ، Bayanoglu ، Wudian ، Sirte Bay ، Tripoli ، Green Mountain ، Xishan.

ساکنان باستانی لیبی بربرها ، Tuaregs و Tubos بودند. کارتاژینی ها در حدود قرن 7 قبل از میلاد حمله کردند. لیبیایی ها در سال 201 پیش از میلاد علیه کارتاژ در حال جنگ بودند. یک پادشاهی نومیدیان یکپارچه تأسیس شد. رومی ها در سال 146 قبل از میلاد به این کشور حمله کردند. عربها در قرن هفتم بیزانسی ها را شکست داده و بربرهای محلی را فتح کردند و فرهنگ عرب و اسلام را به ارمغان آوردند. تانیا و سیرنائیکا مناطق ساحلی را کنترل می کردند. لیبی پس از جنگ ایتالیا و ترکیه در اکتبر 1912 به مستعمره ایتالیا تبدیل شد. در آغاز سال 1943 ، انگلیس و فرانسه شمال و جنوب لیبی را اشغال کردند. انگلیس طرابلس و سیرنائیکا را در شمال اشغال کردند. ، فرانسه منطقه Fezzan جنوبی را اشغال کرد و یک دولت نظامی ایجاد کرد. پس از جنگ جهانی دوم ، سازمان ملل بر کلیه مناطق لیبی صلاحیت قضایی را اعمال کرد. در 24 دسامبر 1951 ، لیبی استقلال خود را اعلام کرد و پادشاهی متحده لیبی را با یک سیستم فدرال تأسیس کرد. پادشاه من پادشاه بودم. در 15 آوریل 1963 ، سیستم فدرال منسوخ شد و این کشور به پادشاهی لیبی تغییر نام یافت. ، کمیته فرماندهی انقلاب را به ریاست قذافی تأسیس کرد ، قدرت عالی کشور را به کار گرفت و اعلام تأسیس جمهوری عربی لیبی را اعلام کرد. در 2 مارس 1977 ، قذافی "اعلامیه قدرت مردم" را منتشر کرد و اعلام کرد که لی وارد "کنترل مستقیم مردم بر قدرت" شده است. دوران مردم "، همه دولت های طبقاتی را منسوخ کرد ، کنگره های مردمی و کمیته های مردمی را در همه سطوح تأسیس کرد و جمهوری را به جاماهیریه تغییر داد. در اکتبر 1986 ، نام کشور تغییر کرد.

پرچم ملی: مستطیل افقی با طویل و بلند نسبت عرض 2: 1 است. پرچم سبز بدون هیچ گونه الگویی است. لیبی کشوری مسلمان است و بیشتر ساکنان آن به اسلام اعتقاد دارند. سبز رنگ مورد علاقه پیروان اسلامی است. لیبیایی ها نیز سبز را به عنوان نماد انقلاب در نظر می گیرند. ، سبز نشان دهنده رنگ سعادت ، خوشبختی و پیروزی است.

لیبی 5.67 میلیون نفر جمعیت دارد (2005) ، عمدتاً عرب (تقریبا 83.8٪) ، بقیه مصری ها ، تونسی ها و بربرها هستند. اکثر ساکنان به اسلام اعتقاد دارند و مسلمانان سنی 97 درصد آنها را تشکیل می دهند بو زبان ملی است و انگلیسی و ایتالیایی نیز در شهرهای بزرگ صحبت می شود.

لیبی یک تولید کننده مهم نفت در شمال آفریقا است و نفت نجات اقتصادی و ستون اصلی آن است. تولید نفت 50-70٪ از تولید ناخالص داخلی و صادرات نفت بیش از 95٪ از کل صادرات را تشکیل می دهد. علاوه بر نفت ، ذخایر گاز طبیعی نیز زیاد است و منابع دیگر شامل آهن ، پتاسیم ، منگنز ، فسفات و مس است. بخشهای اصلی صنعتی اکتشاف و پالایش نفت و همچنین فرآوری مواد غذایی ، پتروشیمی ، مواد شیمیایی ، مصالح ساختمانی ، تولید برق ، معدن و منسوجات است. مساحت زمینهای قابل کشت حدود 2٪ از کل مساحت کشور را تشکیل می دهد. غذا نمی تواند خودکفا باشد و مقدار زیادی غذا وارد می شود. محصولات اصلی گندم ، جو ، ذرت ، بادام زمینی ، پرتقال ، زیتون ، تنباکو ، خرما ، سبزیجات و ... است. دامپروری جایگاه مهمی در کشاورزی دارد. دامداران و نیمه گله داران بیش از نیمی از جمعیت کشاورزی را تشکیل می دهند.

شهرهای اصلی

طرابلس: طرابلس پایتخت و بزرگترین بندر لیبی است. این شهر در شمال غربی لیبی و در ساحل جنوبی مدیترانه واقع شده است. جمعیت آن 2 میلیون نفر است (2004). طرابلس از زمان های بسیار قدیم مرکز تجاری و مکانی استراتژیک بوده است. در قرن 7 قبل از میلاد ، فنیقی ها سه شهر در این منطقه تأسیس كردند كه مجموعاً "طرابلس" نامیده می شود ، كه به معنی "سه شهر" است. بعداً دو شهر از آنها در اثر زلزله بزرگ در سال 365 میلادی تخریب شد. اوه در وسط است. این شهر به تنهایی زنده ماند ، سقوط را پشت سر گذاشت و امروز به طرابلس تبدیل شد. شهر طرابلس 600 سال تحت اشغال رومیان بود تا اینکه توسط وندال ها مورد حمله قرار گرفت و توسط بیزانس اداره می شد. در قرن 7 ، اعراب برای استقرار در اینجا آمدند و از آن زمان ، فرهنگ عرب در اینجا ریشه دوانده است. در سال 1951 ، لیبی پس از استقلال به پایتختی رسید.