کنگو (برازاویل) 342000 کیلومتر مربع مساحت دارد. این منطقه در آفریقای مرکزی و غربی واقع شده است. از شرق و جنوب با کنگو (DRC) و آنگولا ، از شمال با آفریقای مرکزی و کامرون ، از غرب با گابن و از جنوب غربی با اقیانوس اطلس همسایه است. طول ساحل بیش از 150 کیلومتر است. شمال شرقی دشتی به ارتفاع 300 متر از سطح دریا است که بخشی از حوزه کنگو است ، جنوب و شمال غربی ارتفاعات ، جنوب غربی مناطق پست ساحلی و کوههای مایونگ بین ارتفاعات و جلگه های ساحلی است. قسمت جنوبی دارای آب و هوای مراتع گرمسیری و قسمتهای مرکزی و شمالی دارای آب و هوای جنگل بارانی گرمسیری با درجه حرارت بالا و رطوبت زیاد است.

بررسی اجمالی

کنگو ، نام کامل جمهوری کنگو ، 342،000 کیلومتر مربع مساحت دارد. این کشور در آفریقای مرکزی و غربی ، با کنگو (کینشاسا) و آنگولا در شرق و جنوب ، آفریقای مرکزی و کامرون در شمال ، گابن در غرب و اقیانوس اطلس در جنوب غربی واقع شده است. طول ساحل بیش از 150 کیلومتر است. شمال شرقی دشتی با ارتفاع 300 متر است که بخشی از حوضه کنگو است ؛ جنوب و شمال غربی فلات هایی با ارتفاع 500-1000 متر است ؛ جنوب غربی یک جلگه ساحلی است ؛ بین فلات و دشت ساحلی کوه مایونگ قرار دارد. بخشی از رودخانه کنگو (رودخانه زائر) و رودخانه سرشاخه آن اوبانگی رود مرزی با جمهوری دموکراتیک کنگو است. انشعابات رودخانه کنگو در این سرزمین شامل رودخانه سانگا و رودخانه لیکوالا است و رودخانه کویلو به تنهایی وارد دریا می شود. قسمت جنوبی دارای آب و هوای مراتع گرمسیری و قسمتهای مرکزی و شمالی دارای آب و هوای جنگل بارانی گرمسیری با درجه حرارت بالا و رطوبت زیاد است.

کل جمعیت کنگو 4 میلیون نفر است (2004). کنگو کشوری چند قومی است و دارای 56 ملیت در اندازه های مختلف است. بزرگترین گروه قومی کنگو در جنوب است که حدود 45٪ از کل جمعیت را تشکیل می دهد ، Mbohi در شمال 16٪ ، Taikai در منطقه مرکزی 20٪ و تعداد کمی از Pigmies در جنگلهای بکر شمال زندگی می کنند. زبان رسمی فرانسه است. زبان ملی کنگو ، مونوکوتوبا در جنوب و لینگالا در شمال است. بیش از نیمی از ساکنان کشور به آیین های بدوی ، 26٪ به کاتولیک ، 10٪ به مسیحیت و 3٪ به اسلام اعتقاد دارند.

کنگو به 10 استان ، 6 شهرداری و 83 شهرستان تقسیم شده است.

در اواخر قرن سیزدهم و آغاز قرن 14 ، مردم بانتو پادشاهی کنگو را در پایین دست رود کنگو تأسیس کردند. از قرن پانزدهم ، استعمارگران پرتغالی ، انگلیسی و فرانسوی یکی پس از دیگری حمله کردند. در سال 1884 ، کنفرانس برلین منطقه ای در شرق رود کنگو را به عنوان مستعمره بلژیک ، اکنون زئیر و منطقه غرب آن را به عنوان مستعمره فرانسه ، کنگو کنونی تعیین کرد. در سال 1910 ، فرانسه کنگو را اشغال کرد. در نوامبر 1958 به جمهوری خودمختار تبدیل شد ، اما در "جامعه فرانسوی" باقی ماند. در 15 آگوست 1960 ، کنگو استقلال کامل پیدا کرد و جمهوری کنگو لقب گرفت. در 31 ژوئن 1968 ، این کشور به جمهوری خلق کنگو تغییر نام یافت. در سال 1991 ، در حالی که استفاده از پرچم و سرود ملی استقلال از سر گرفته شد ، تصمیم گرفته شد نام کشور به جمهوری خلق کنگو به جمهوری کنگو تغییر یابد.

پرچم ملی: مستطیل شکل است و نسبت آن به طول 3: 2 نسبت دارد. سطح پرچم از سبز ، زرد و قرمز تشکیل شده است. سمت چپ بالا سبز و پایین سمت راست قرمز است. یک روبان زرد از گوشه پایین سمت چپ به گوشه سمت راست بالا به صورت مورب اجرا می شود. رنگ سبز نماد منابع جنگل و امید به آینده است ، رنگ زرد بیانگر صداقت ، تحمل و عزت نفس و رنگ قرمز نشان دهنده اشتیاق است.

جمهوری کنگو غنی از منابع طبیعی است. علاوه بر نفت و چوب ، تعداد زیادی مواد معدنی اساسی توسعه نیافته مانند آهن (ذخایر اثبات شده سنگ آهن) نیز دارد. 1 میلیارد تن) ، پتاسیم ، فسفر ، روی ، سرب ، مس ، منگنز ، طلا ، اورانیوم و الماس. ذخایر گاز طبیعی 1 تریلیون متر مکعب است. تقریباً هیچ صنعت ملی در کنگو وجود ندارد ، کشاورزی عقب مانده است ، غذا به اندازه کافی خودکفا نیست و اقتصاد به طور کلی عقب مانده است. اما از نظر مناطق ، جنوب بهتر از شمال است. از آنجا که راه آهن اقیانوس از پوینت نوآر به برازاویل از جنوب کنگو عبور می کند ، حمل و نقل نسبتاً مناسب باعث پیشرفت اقتصادی مناطق در طول مسیر شده است. صنایع فرآوری و تولیدی کنگو عمدتا در سه شهر Pointe-Noire ، Brazzaville و Enkay در جنوب متمرکز شده اند.

حوضه رودخانه کنگو بعد از جنگل بارانی آمازون دومین منطقه جنگل بارانی گرمسیری در جهان است. رودخانه کنگو همچنین دومین رود بزرگ آفریقا پس از رودخانه نیل است. "دالان" رود کنگو یک جاذبه مهم گردشگری در آفریقای مرکزی است. این مناظر طبیعی و فرهنگی حوضه رودخانه کنگو را به صورت تصویری رنگارنگ به تصویر می کشد. با سوار شدن از یک قایق از برازاویل ، اولین چیزی که می بینید جزیره Mbamu است. این یک شن و ماسه است که در اثر ضربه دائمی رودخانه کنگو تشکیل شده است. سایه درختان سبز ، امواج آبی و موج های ظریف ، و زیبا ، تعداد زیادی از شاعران را به خود جلب می کند ، نقاشان و جهانگردان خارجی. وقتی کشتی از کنار ماروکو-ترزیو عبور کرد ، وارد "راهرو" معروف رود کنگو شد.