بلغارستان ، نام کامل جمهوری بلغارستان ، 111001.9 کیلومتر مربع مساحت (شامل آبهای رودخانه) را شامل می شود. واقع در جنوب شرقی شبه جزیره بالکان در اروپا. از شمال با رومانی ، از جنوب با ترکیه و یونان ، از غرب با صربستان و مونته نگرو (یوگسلاوی) و مقدونیه و از شرق با دریای سیاه همسایه است. طول ساحل 378 کیلومتر است. 70٪ از کل قلمرو کوهستانی و تپه ای است. کوههای بالکان با دشت وسیع دانوب در شمال و کوههای رودوپ و دشت های ماریتسا در جنوب ، قسمت مرکزی را می پیمایند. رشته کوه اصلی رشته کوه ریلا است (قله اصلی مسالا 2925 متر از سطح دریا بالاتر است و بلندترین قله در شبه جزیره بالکان است). رودهای دانوب و ماریتا رودخانه های اصلی هستند. شمال دارای آب و هوای قاره ای و جنوب دارای آب و هوای مدیترانه ای است. متوسط ​​دما -2-2 ژانویه و 23-25 ​​ژوئیه است. میانگین بارندگی سالانه در دشت ها 450 میلی متر و در مناطق کوهستانی 1300 میلی متر است. شرایط طبیعی برتر است ، کوه ها ، تپه ها ، دشت ها و سایر اراضی ، دریاچه ها و رودخانه ها به صورت متقاطع عبور می کنند و پوشش جنگل حدود 30٪ است.

بلغارستان به 28 منطقه و 254 شهرستان تقسیم شده است.

اجداد بلغارستان بلغاری های باستان بودند که از آسیای میانه مهاجرت کردند و در سال 395 پس از میلاد در امپراتوری بیزانس ادغام شدند. در سال 681 ، تحت هدایت هان اسباروچ ، اسلاوها ، بلغارهای باستان و تراکیان ارتش بیزانس را شکست داده و پادشاهی اسلاوی بلغارستان را در دره دانوب (اولین پادشاهی بلغارستان) تأسیس کردند. در سال 1018 مجدداً توسط بیزانس اشغال شد. در سال 1185 بلغارها قیام کردند و دومین پادشاهی بلغارستان را تأسیس کردند. در سال 1396 توسط امپراتوری عثمانی ترکیه اشغال شد. پس از پایان جنگ روسیه و ترکیه در سال 1877 ، بلغارستان از حکومت ترکیه استقلال یافت و یک بار به وحدت دست یافت. با این وجود ، روسیه که از جنگ خسته شده بود ، نتوانست فشار انگلیس ، آلمان ، اتریش-مجارستان و دیگر قدرتهای غربی را تحمل کند.طبق "پیمان برلین" که در 13 ژوئیه 1878 امضا شد ، بلغارستان به سه تقسیم شد: پادشاهی بلغارستان ، رومیلیای شرقی و مقدونیه در جنوب. در سال 1885 ، بلغارستان دوباره متحد کردن شمال و جنوب را تحقق بخشید. بلغارستان در هر دو جنگ جهانی شکست خورد. رژیم فاشیستی در سال 1944 سرنگون شد و دولت جبهه پدری تأسیس شد. سلطنت در سپتامبر 1946 لغو شد و جمهوری خلق بلغارستان در 15 سپتامبر همان سال اعلام شد. این کشور در سال 1990 به جمهوری بلغارستان تغییر نام یافت.

پرچم ملی: این مستطیل با نسبت طول به عرض 5: 3 مستطیل شکل است. از سه مستطیل افقی موازی و برابر تشکیل شده است که از بالا به پایین سفید ، سبز و قرمز است. رنگ سفید نماد عشق مردم به صلح و آزادی ، سبز نماد کشاورزی و ثروت اصلی کشور و رنگ قرمز نماد خون رزمندگان است. سفید و قرمز رنگ های سنتی پادشاهی باستان بوهمیا است.

بلغارستان 7.72 میلیون نفر جمعیت دارد (تا پایان 2005). بلغاری ها 85 درصد ، ملیت های ترک 10 درصد و بقیه کولی هستند. بلغاری (یک خانواده زبان اسلاوی) زبان رسمی و زبان مشترک است و ترکی زبان اصلی اقلیت است. بیشتر ساکنان به کلیسای ارتدکس اعتقاد دارند و تعداد کمی نیز به اسلام اعتقاد دارند.

بلغارستان از نظر منابع طبیعی فقیر است. عمده ترین ذخایر معدنی ذغال سنگ ، سرب ، روی ، مس ، آهن ، اورانیوم ، منگنز ، کروم ، نمک های معدنی و مقدار کمی نفت است. مساحت جنگل 3.88 میلیون هکتار است که حدود 35٪ از کل مساحت کشور را تشکیل می دهد. بائو یک کشور کشاورزی در تاریخ است و عمده محصولات کشاورزی آن غلات ، تنباکو و سبزیجات است. به خصوص در فرآوری محصولات کشاورزی ، به دلیل تکنولوژی ماست و آبجو شراب معروف است. بخشهای اصلی صنعتی شامل متالورژی ، ساخت ماشین آلات ، مواد شیمیایی ، برق و الکترونیک ، مواد غذایی و منسوجات است. در اواخر سال 1989 ، Baosteel به تدریج به اقتصاد بازار روی آورد ، چندین مالکیت اقتصادی از جمله مالکیت خصوصی تحت شرایط برابر توسعه داد و توسعه کشاورزی ، صنایع سبک ، صنعت گردشگری و خدمات را اولویت قرار داد. تجارت خارجی موقعیت مهمی در اقتصاد بلغارستان به خود اختصاص داده است. عمده محصولات وارداتی انرژی ، مواد شیمیایی ، الکترونیک و سایر محصولات است ، در حالی که محصولات صادراتی عمدتا محصولات سبک صنعتی ، مواد شیمیایی ، مواد غذایی ، ماشین آلات و فلزات غیر آهنی است. صنعت جهانگردی نسبتاً توسعه یافته است.

صوفیه: صوفیه ، پایتخت بلغارستان ، مرکز ملی سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی است. این مرکز در بلغارستان مرکزی و غربی ، در حوضه صوفیه احاطه شده توسط کوهها واقع شده است. این شهر در امتداد رودخانه ایسکار و انشعابات آن واقع شده است و مساحت آن 167 کیلومتر مربع و جمعیتی نزدیک به 1.2 میلیون نفر است. صوفیا در دوران باستان Sedica و Sredtz نامیده می شد و سرانجام پس از کلیسای سنت صوفیا در قرن 14 میلادی صوفیه نامگذاری شد. صوفیا در سال 1879 به عنوان پایتخت تعیین شد. بلغارستان در سال 1908 استقلال خود را از امپراتوری عثمانی اعلام کرد و صوفیه پایتخت مستقل بلغارستان شد.

صوفیه یک استراحتگاه توریستی جذاب و یک شهر باغی معروف در جهان است. خیابان ها ، میادین و مناطق مسکونی آن با فضای سبز احاطه شده است و بلوارها ، چمن ها و باغ های زیادی در منطقه شهری وجود دارد. بیشتر ساختمانها سفید یا زرد روشن هستند ، گلها و درختان رنگارنگ را منعکس می کنند و آنها را بسیار آرام و ظریف می کند. بسیاری از گل فروشی ها و دکه های فروش گل در خیابان ها وجود دارد. شهروندان به طور کلی دوست دارند گل پرورش دهند و به آنها گل بدهند. مشهورترین آنها گل های ماندگار گل رز ، گل لاله و گل سرخ است. از میدان صوفیه در امتداد بلوار وسیع روسی که با کاشی و سرامیک فرش شده تا پل عقاب ، 4 باغ زیبا در جاده است که کمتر از یک کیلومتر فاصله دارد.

در طول اشغال صوفیه توسط امپراتوری عثمانی ، این شهر آسیب زیادی دید. در میان بناهای باستانی تنها دو ساختمان اولیه مسیحی وجود دارد - کلیسای سنت جورج در قرن 2 میلادی و کلیسای سنت صوفیه در اوایل قرن 4 ساخته شده است ذخیره کنید مقبره دیمیتروف ، ساختمان دولت و گالری ملی در میدان مرکزی وجود دارد. تقریباً همه خیابان ها از میدان مرکزی منشعب می شوند. نزدیک میدان موزه انقلاب ، کلیسای الکساندر نوسکی و ... قرار دارد. در کنار این کلیسا مقبره نویسنده معروف بلغاری وازوف با نیم تنه ای از وی قرار دارد.