Το Ανατολικό Τιμόρ, το πλήρες όνομα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ανατολικού Τιμόρ, βρίσκεται στην ανατολικότερη νησιωτική χώρα του αρχιπελάγους Nusa Tenggara στη Νοτιοανατολική Ασία, συμπεριλαμβανομένης της περιοχής Okusi στην ανατολική και δυτική βόρεια ακτή του νησιού Τιμόρ και το κοντινό νησί Atauro. Η Δύση συνδέεται με το Δυτικό Τιμόρ, την Ινδονησία και η νοτιοανατολική πλευρά της Αυστραλίας διασχίζει τη θάλασσα του Τιμόρ. Η ακτογραμμή έχει μήκος 735 χιλιόμετρα. Η περιοχή είναι ορεινή, πυκνά δάση και υπάρχουν πεδιάδες και κοιλάδες κατά μήκος της ακτής. Τα βουνά και οι λόφοι αντιπροσωπεύουν το 3/4 της συνολικής έκτασης. Η ψηλότερη κορυφή του όρους Tata Mailao είναι η κορυφή Rama Lao 2.495 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Οι πεδιάδες και οι κοιλάδες ανήκουν στο τροπικό κλίμα λιβαδιών και οι άλλες περιοχές είναι τροπικά κλίματα τροπικών δασών. Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 26 ℃. Η περίοδος βροχών είναι από τον Δεκέμβριο έως τον Μάρτιο του επόμενου έτους και η περίοδος ξηρασίας είναι από τον Απρίλιο έως τον Νοέμβριο. Η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι 2000 mm.

Πριν από τον 16ο αιώνα, το νησί του Τιμόρ κυβερνήθηκε διαδοχικά από το Βασίλειο της Σρι Λάνκα με το κέντρο της Σουμάτρας και το Βασίλειο του Μαντζαπχάιτ με το κέντρο της Ιάβας. Το 1520, οι Πορτογάλοι αποικιοκράτες προσγειώθηκαν στο νησί Τιμόρ για πρώτη φορά και σταδιακά καθιέρωσαν την αποικιοκρατία. Οι ολλανδικές δυνάμεις εισέβαλαν το 1613 και δημιούργησαν μια βάση στο Δυτικό Τιμόρ το 1618, εξουδετερώνοντας τις πορτογαλικές δυνάμεις στα ανατολικά. Τον 18ο αιώνα, οι Βρετανοί άποικοι έλεγξαν για λίγο το Δυτικό Τιμόρ. Το 1816, οι Κάτω Χώρες αποκατέστησαν την αποικιακή τους κατάσταση στο νησί του Τιμόρ. Το 1859, η Πορτογαλία και οι Κάτω Χώρες υπέγραψαν μια συνθήκη, τα ανατολικά του νησιού του Τιμόρ και ο Okusi επέστρεψαν στην Πορτογαλία και η Δύση συγχωνεύτηκε στην Ολλανδική Ανατολική Ινδία (τώρα Ινδονησία). Το 1942, η Ιαπωνία κατέλαβε το Ανατολικό Τιμόρ. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Πορτογαλία επανέλαβε την αποικιακή της κυριαρχία στο Ανατολικό Τιμόρ, και το 1951 ονομαστικά άλλαξε σε Πορτογαλική Υπερπόντια Επαρχία. Το 1975, η πορτογαλική κυβέρνηση επέτρεψε στο Ανατολικό Τιμόρ να διενεργήσει δημοψήφισμα για την εφαρμογή της εθνικής αυτοδιάθεσης. 1976 Η Ινδονησία κήρυξε το Ανατολικό Τιμόρ ως την 27η επαρχία της Ινδονησίας. Η Λαϊκή Δημοκρατία του Ανατολικού Τιμόρ γεννήθηκε επίσημα το 2002.

Ο πληθυσμός του Ανατολικού Τιμόρ είναι 976.000 (στατιστική έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας 2005). Μεταξύ αυτών, το 78% είναι αυτόχθονες (μικτή φυλή Παπούα και Μαλαισίων ή Πολυνησιακών), το 20% είναι Ινδονησιακοί, και το 2% είναι Κινέζοι. Το Tetum (TETUM) και τα Πορτογαλικά είναι οι επίσημες γλώσσες, τα Ινδονησιακά και τα Αγγλικά είναι οι γλώσσες εργασίας και το Tetum είναι το lingua franca και η κύρια εθνική γλώσσα. Περίπου 91,4% των κατοίκων πιστεύουν στον Ρωμαιοκαθολικισμό, 2,6% στον Προτεσταντικό Χριστιανισμό, 1,7% στο Ισλάμ, 0,3% στον Ινδουισμό και 0,1% στον Βουδισμό. Η Καθολική Εκκλησία του Ανατολικού Τιμόρ έχει επί του παρόντος δύο επισκοπές Dili και Baucau, τον επίσκοπο του Dili, το RICARDO και τον επίσκοπο Baucau, Nascimento (NASCIMENTO).

Το Ανατολικό Τιμόρ βρίσκεται στις τροπικές περιοχές και έχει καλές φυσικές συνθήκες. Τα αποθέματα ορυκτών που ανακαλύφθηκαν περιλαμβάνουν χρυσό, μαγγάνιο, χρώμιο, κασσίτερο και χαλκό. Υπάρχουν άφθονα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στη θάλασσα του Τιμόρ και τα αποθέματα πετρελαίου εκτιμάται ότι υπερβαίνουν τα 100.000 βαρέλια. Η οικονομία του Ανατολικού Τιμόρ είναι καθυστερημένη, η γεωργία είναι το κύριο συστατικό της οικονομίας και ο γεωργικός πληθυσμός αντιπροσωπεύει το 90% του πληθυσμού του Ανατολικού Τιμόρ. Τα κύρια γεωργικά προϊόντα είναι το καλαμπόκι, το ρύζι, η πατάτα και ούτω καθεξής. Το φαγητό δεν μπορεί να είναι αυτόνομο. Οι καλλιέργειες σε μετρητά περιλαμβάνουν καφέ, καουτσούκ, σανταλόξυλο, καρύδα κ.λπ., τα οποία προορίζονται κυρίως για εξαγωγή. Ο καφές, το καουτσούκ και το κόκκινο σανδαλόξυλο είναι γνωστοί ως "Τρεις Θησαυροί του Τιμόρ". Υπάρχουν βουνά, λίμνες, πηγές και παραλίες στο Ανατολικό Τιμόρ, οι οποίες έχουν ορισμένες τουριστικές δυνατότητες, αλλά η μεταφορά είναι ενοχλητική. Πολλοί δρόμοι μπορούν να ανοίξουν μόνο για κυκλοφορία κατά τη διάρκεια της ξηρασίας. Οι τουριστικοί πόροι δεν έχουν ακόμη αναπτυχθεί.