უკრაინის ფართობია 603,700 კვადრატული კილომეტრი (ყოფილი საბჭოთა კავშირის ტერიტორიის 2,7%), 1,300 კილომეტრი აღმოსავლეთიდან დასავლეთისკენ და 900 კილომეტრი ჩრდილოეთიდან სამხრეთისკენ. ის მდებარეობს აღმოსავლეთ ევროპაში, შავი ზღვის ჩრდილოეთ ნაპირებზე და აზოვის ზღვაში. ესაზღვრება ბელორუსს ჩრდილოეთით, რუსეთს ჩრდილო – აღმოსავლეთით, პოლონეთს, სლოვაკეთს და უნგრეთს დასავლეთით და რუმინეთსა და მოლდოვას სამხრეთით. ტერიტორიების უმეტესობა აღმოსავლეთ ევროპის ვაკეებს მიეკუთვნება. გოვირას მთა დასავლეთ კარპატის მთებში არის ყველაზე მაღალი მწვერვალი ზღვის დონიდან 2061 მეტრზე; სამხრეთით მდებარეობს ყირიმის მთების რომან-კოშის მთა. ჩრდილო-აღმოსავლეთი ცენტრალური რუსეთის მაღალმთიანთა ნაწილია და სამხრეთ-აღმოსავლეთით აზოვის ზღვისა და დონეცის ქედის სანაპირო ბორცვებია. ამ ტერიტორიაზე 100 კილომეტრზე მეტი 116 მდინარეა, ყველაზე გრძელი კი დნეპრია. ტერიტორიაზე 3000-ზე მეტი ბუნებრივი ტბაა, ძირითადად მათ შორისაა იალპუგის ტბა და სასეკის ტბა. დაზარალებული ატლანტიკური თბილი და ნოტიო ჰაერის ნაკადებით, უმეტეს რაიონებში ზომიერი კონტინენტური ჰავაა, ხოლო ყირიმის ნახევარკუნძულის სამხრეთ ნაწილში სუბტროპიკული ჰავაა. იანვრის საშუალო ტემპერატურაა -7,4 ℃, ხოლო ივლისის საშუალო ტემპერატურა 19,6 ℃. წლიური ნალექი არის 300 მმ სამხრეთ-აღმოსავლეთით და 600-700 მმ ჩრდილო-დასავლეთით, ძირითადად ივნისსა და ივლისში.

უკრაინა დაყოფილია 24 შტატად, 1 ავტონომიურ რესპუბლიკად, 2 მუნიციპალიტეტად და სულ 27 ადმინისტრაციულ დაყოფად. დეტალები შემდეგია: ყირიმის ავტონომიური რესპუბლიკა, კიევის ოლქი, ვინიცის ოლქი, ვოლინის ოლქი, დნეპროპეტროვსკის ოლქი, დონეცკის ოლქი, ჟიტომირის ოლქი, ზაქარპატიის ოლქი , ზაპორიჟიას ოლქი, ივან-ფრანკოვსკის ოლქი, კიროვგრადის ოლქი, ლუგანსკის ოლქი, ლვოვის ოლქი, ნიკოლაევის ოლქი, ოდესის ოლქი, პოლტავას ოლქი , რივნის ოლქი, სუმის ოლქი, ტერნოპოლის ოლქი, ხარკოვის ოლქი, ხერსონის ოლქი, ხმელნიცკის ოლქი, ჩერქასის ოლქი, ჩერნოვცის ოლქი, ჩერნივცის ოლქი ნიკოს, ფრიზლენდის, კიევის მუნიციპალიტეტები და სევასტოპოლის მუნიციპალიტეტები.

უკრაინას აქვს მნიშვნელოვანი გეოგრაფიული მდებარეობა და კარგი ბუნებრივი პირობები. იგი ისტორიაში სამხედრო სტრატეგებისთვის ბრძოლის ველი იყო და უკრაინამ გაუძლო ომებს. უკრაინელი ერი ძველი რუსის შტოა. ტერმინი "უკრაინა" პირველად ნახეს "როსის ისტორიაში" (1187). მე – 9 – მე –12 საუკუნეებიდან უკრაინის უმეტესი ნაწილი დღეს კიევის რუსეთშია გაერთიანებული. 1237–1241 წლებში მონღოლეთის ოქროს ურდომმა (ბადუმ) დაიპყრო და დაიპყრო კიევი, ხოლო ქალაქი განადგურდა. XIV საუკუნეში მას მართავდა ლიტვისა და პოლონეთის დიდი საჰერცოგო. უკრაინული ერი დაახლოებით ჩამოყალიბდა მე -15 საუკუნეში. 1654 წელს აღმოსავლეთი უკრაინა შეუერთდა რუსეთს, ხოლო დასავლეთ უკრაინამ მიიღო ავტონომია რუსეთის შემადგენლობაში. დასავლეთი უკრაინაც შეერთდა რუსეთში 1790-იან წლებში. 1917 წლის 12 დეკემბერს შეიქმნა უკრაინის საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკა. 1918 – დან 1920 წლამდე პერიოდი იყო საგარეო შეიარაღებული ინტერვენციის პერიოდი. საბჭოთა კავშირი შეიქმნა 1922 წელს და აღმოსავლეთ უკრაინა შეუერთდა კავშირს და გახდა საბჭოთა კავშირის ერთ-ერთი დამფუძნებელი ქვეყანა. 1939 წლის ნოემბერში დასავლეთ უკრაინა შეუერთდა უკრაინის საბჭოთა სოციალისტურ რესპუბლიკას. 1940 წლის აგვისტოში ჩრდილოეთ ბუკოვინას და ბესარაბიის ნაწილები გაერთიანდა უკრაინაში. 1941 წელს უკრაინა ოკუპირებულ იქნა გერმანელი ფაშისტების მიერ, 1944 წლის ოქტომბერში კი უკრაინა განთავისუფლდა. 1945 წლის ოქტომბერში უკრაინის საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკა შეუერთდა გაეროს, როგორც დამოუკიდებელი სახელმწიფო საბჭოთა კავშირთან. 1990 წლის 16 ივლისს უკრაინის უმაღლესმა საბჭომ მიიღო "დეკლარაცია უკრაინის სახელმწიფო სუვერენიტეტის შესახებ", რომელშიც აცხადებს, რომ უკრაინის კონსტიტუცია და კანონები აღემატება კავშირის კანონებს და მას აქვს უფლება შეიქმნას საკუთარი შეიარაღებული ძალები. 1991 წლის 24 აგვისტოს უკრაინა გამოეყო საბჭოთა კავშირს, გამოაცხადა დამოუკიდებლობა და შეიცვალა სახელი უკრაინაში.

ეროვნული დროშა: ის მართკუთხაა, შედგება ორი პარალელური და თანაბარი ჰორიზონტალური მართკუთხედისგან, სიგრძის და სიგანის თანაფარდობაა 3: 2. უკრაინამ დააარსა უკრაინის საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკა 1917 წელს და გახდა ყოფილი საბჭოთა კავშირის რესპუბლიკა 1922 წელს. 1952 წლიდან მან მიიღო წითელი დროშა ხუთქიმიანი ვარსკვლავით, ნამჯით და ჩაქუჩით, ყოფილი საბჭოთა კავშირის დროშის მსგავსი, გარდა იმისა, რომ დროშის ქვედა ნაწილი იყო ლურჯი. ფერადი ფართო კიდეები. 1991 წელს გამოცხადდა დამოუკიდებლობა, ხოლო უკრაინის ლურჯი და ყვითელი დროშა, როდესაც დამოუკიდებლობა აღდგეს 1992 წელს, იყო ეროვნული დროშა.

უკრაინაში სულ ცხოვრობს 46 886 400 ადამიანი (2006 წლის 1 თებერვალი). 110-ზე მეტი ეთნიკური ჯგუფია, რომელთაგან უკრაინის ეთნიკური ჯგუფი 70% -ს შეადგენს, დანარჩენები არიან რუსები, ბელორუსები, ებრაელები, ყირიმის თათრები, მოლდოვა, პოლონეთი, უნგრეთი, რუმინეთი, საბერძნეთი, გერმანია, ბულგარეთი და სხვა ეთნიკური ჯგუფები. ოფიციალური ენაა უკრაინული, ხოლო რუსული ხშირად გამოიყენება. ძირითადი რელიგიებია აღმოსავლეთის მართლმადიდებლობა და კათოლიციზმი.

უკრაინის ინდუსტრია და სოფლის მეურნეობა შედარებით განვითარებულია. სამრეწველო ძირითადი სექტორებია მეტალურგია, მანქანების წარმოება, ნავთობის გადამუშავება, გემთმშენებელი, კოსმოსური და ავიაცია. მდიდარია მარცვლეულითა და შაქრით, მისი ეკონომიკური სიძლიერე მეორე ადგილს იკავებს ყოფილ საბჭოთა კავშირში, ხოლო ყოფილი საბჭოთა კავშირში ცნობილია როგორც "მარცვლეული". მდინარე დონეც-დნეპრის სამი ეკონომიკური ზონა, კერძოდ, ჯინჯის რეგიონი, სამხრეთ-დასავლეთის ეკონომიკური ზონა და სამხრეთ ეკონომიკური ზონა, შედარებით განვითარებულია მრეწველობაში, სოფლის მეურნეობაში, ტრანსპორტირებასა და ტურიზმში. ქვანახშირი, მეტალურგია, მანქანები და ქიმიური მრეწველობა მისი ეკონომიკის ოთხი საყრდენია. მას არა მხოლოდ ტყეები და ბალახები აქვს, არამედ ბევრი მდინარეც მიედინება მასში და იგი მდიდარია წყლის რესურსებით. ტყის დაფარვის მაჩვენებელი 4.3% -ს შეადგენს. მდიდარია მინერალური საბადოებით, არსებობს 72 სახის მინერალური რესურსი, ძირითადად ნახშირი, რკინა, მანგანუმი, ნიკელი, ტიტანი, ვერცხლისწყალი, ტყვია, ნავთობი, ბუნებრივი აირი და ა.შ.

უკრაინას ენერგომომარაგების სერიოზული დეფიციტი აქვს. მარტო ბუნებრივი გაზი ყოველწლიურად 73 მილიარდი კუბური მეტრის იმპორტს საჭიროებს. სხვადასხვა ენერგიის იმპორტის საერთო ღირებულება ყოველწლიურად დაახლოებით 8 მილიარდი აშშ დოლარია, რაც მთლიანი ექსპორტის ორ მესამედზე მეტს შეადგენს. რუსეთი არის უკრაინის ენერგიის უდიდესი მიმწოდებელი. ბოლო წლების განმავლობაში, უკრაინის საგარეო ვაჭრობა ყოველთვის წარმოადგენდა მისი მშპ-ს დაახლოებით მესამედს. იგი ძირითადად ექსპორტს აკეთებს შავი მეტალურგიული პროდუქციის, მანქანებისა და მოწყობილობების, ძრავების, სასუქების, რკინის მადნის, სოფლის მეურნეობის პროდუქტებისა და ა.შ., ხოლო იმპორტი ბუნებრივი გაზი, ნავთობი, აღჭურვილობის სრული კომპლექტი, ქიმიური ბოჭკოები, პოლიეთილენის, ხის, მედიკამენტების და ა.შ. უკრაინაში ცხოველების მრავალფეროვნებაა, მათ შორის 350-ზე მეტი სახეობის ფრინველი, 100-მდე სახეობის ძუძუმწოვარი და 200-ზე მეტი სახეობის თევზი.

კიევი: კიევი, უკრაინის რესპუბლიკის დედაქალაქი (კიევი), მდებარეობს უკრაინის ჩრდილო – ცენტრალურ ნაწილში, მდინარე დნეპრის შუა დინებაზე. ეს არის პორტი მდინარე დნეპრთან და მნიშვნელოვანი სარკინიგზო კვანძი. კიევს დიდი ხნის ისტორია აქვს. იგი ერთ დროს იყო პირველი რუსული ქვეყნის კიევის რუსეთის ცენტრი და, შესაბამისად, აქვს "რუსული ქალაქების დედის" წოდება. არქეოლოგიიდან ჩანს, რომ კიევი აშენდა მე -6 საუკუნის ბოლოს და მე -7 საუკუნის დასაწყისში. 822 წელს იგი გახდა ფეოდალური ქვეყნის კიევის რუსეთის დედაქალაქი და თანდათანობით აყვავდა ვაჭრობით. გადაკეთდა მართლმადიდებლურ ეკლესიად 988 წელს. 10-11 საუკუნე ძალიან აყვავებული იყო და მას დნეპრის "მეფეთა ქალაქს" უწოდებდნენ. XII საუკუნისთვის კიევი გადაიქცა დიდ ევროპულ ქალაქად, სადაც 400-ზე მეტი ეკლესია იყო, რომლებიც ცნობილია საეკლესიო ხელოვნებით და ხელნაკეთი პროდუქტებით. იგი მონღოლებმა 1240 წელს აიღეს, ქალაქის მრავალი ნაწილი განადგურდა და მოსახლეობის უმეტესობა დაიღუპა. 1362 წელს ლიტვის სამთავროს მიერ ოკუპირებული, იგი 1569 წელს გადაიყვანეს პოლონეთში, 1686 წელს კი რუსეთში. მე -19 საუკუნეში გაფართოვდა ურბანული ვაჭრობა და გაჩნდა თანამედროვე ინდუსტრია. რკინიგზა 1860-იან წლებში უკავშირდებოდა მოსკოვსა და ოდესას. 1918 წელს იგი გახდა უკრაინის დამოუკიდებელი დედაქალაქი. ქალაქმა სერიოზული ზიანი მიაყენა მეორე მსოფლიო ომის დროს. 1941 წელს, საბჭოთა და გერმანიის ძალებს შორის 80-დღიანი სასტიკი ბრძოლის შემდეგ, გერმანულმა ძალებმა კიევი დაიკავეს. 1943 წელს საბჭოთა არმიამ გაათავისუფლა კიევი.

კიევი არის ყოფილი საბჭოთა კავშირის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი სამრეწველო ცენტრი. აქ არის ქარხნები მთელ ქალაქში, ყველაზე მეტად კონცენტრირებულია ქალაქის დასავლეთ ნაწილში და მდინარე დნეპრის მარცხენა სანაპიროზე. არსებობს მრავალი სახის საწარმოო მრეწველობა. კიევს აქვს განვითარებული ტრანსპორტი და წარმოადგენს წყლის, სახმელეთო და საჰაერო ტრანსპორტირების კერას. არსებობს რკინიგზა და გზები, რომლებიც მიდიან მოსკოვში, ხარკოვში, დონბასში, სამხრეთ უკრაინაში, ოდესის პორტში, დასავლეთ უკრაინასა და პოლონეთში. მდინარე დნეპრის გადაზიდვის მოცულობა შედარებით მაღალია. ბორისპილის აეროპორტს აქვს საჰაერო მარშრუტები დსთ-ს უმსხვილესი ქალაქებისკენ, უკრაინის მრავალი ქალაქი და სხვა ქვეყნები, როგორიცაა რუმინეთი და ბულგარეთი.

კიევს აქვს ხანგრძლივი კულტურული ტრადიცია და განსაკუთრებული მიღწევები სამედიცინო და კიბერნეტიკულ კვლევებში. ქალაქს აქვს 20 კოლეჯი და უნივერსიტეტი და 200-ზე მეტი სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტი. უმაღლესი განათლების ყველაზე ცნობილი ინსტიტუტია კიევის ეროვნული უნივერსიტეტი, რომელიც დაარსდა 1834 წლის 16 სექტემბერს. ეს არის უმაღლესი სასწავლებელი უკრაინაში, სადაც 20,000 სტუდენტია. კიევის კეთილდღეობის დაწესებულებებში შედის ზოგადი და სპეციალიზებული საავადმყოფოები, საბავშვო ბაღები, მოხუცთა თავშესაფრები და ბავშვთა დასასვენებელი ბანაკები. აქ ასევე არის 1000-ზე მეტი ბიბლიოთეკა, თითქმის 30 მუზეუმი და ისტორიული პირების ყოფილი რეზიდენციები.