Azerbeidzjan, de volledige naam van de Republiek Azerbeidzjan, ligt in het oostelijke deel van Transkaukasus op de kruising van Azië en Europa en heeft een oppervlakte van 86.600 vierkante kilometer. Het grenst in het oosten aan de Kaspische Zee, in het zuiden aan Iran en Turkije, in het noorden aan Rusland en in het westen aan Georgië en Armenië. De autonome republiek Nachitsjevan en de autonome regio Nagorno-Karabach, gelegen in het centrale bekken van Arras en tussen Armenië en Iran, zijn enclaves in Armenië. Meer dan 50% van het gehele grondgebied van Azerbeidzjan is bergachtig, met de Grote Kaukasus in het noorden, de Kleine Kaukasus in het zuiden en het Kulinka-bekken daartussenin. Het zuidwesten is het centrale Araksin-bekken en het noorden wordt omringd door het Dalalapuyaz-gebergte en het Zangezulski-gebergte. Er zijn het Tares-gebergte in het zuidoosten. De belangrijkste rivieren zijn Kura en Aras. Het klimaat is divers.

In de 3-10e eeuw na Christus werd het geregeerd door Iran en het Arabische kalifaat. Er waren feodale landen zoals Shirfan in de 9-16 eeuw. De Azerbeidzjaanse natie werd in feite gevormd in de 11-13 eeuw. In de 11-14e eeuw werd het binnengevallen door Turks-Seltsjoeken, Mongoolse Tataren en Timuriden. Van de 16e tot de 18e eeuw werd het geregeerd door de Safavid-dynastie van Iran. In 1813 en 1928 werd Noord-Azerbeidzjan opgenomen in Rusland (provincie Baku, provincie Elizabeth Bol). Kondigde de oprichting aan van de Azerbeidzjaanse Socialistische Sovjetrepubliek op 28 april 1920, trad toe tot de Transkaukasische Sovjet Federale Socialistische Republiek op 12 maart 1922, trad toe tot de Sovjet-Unie als lid van de Federatie op 30 december van hetzelfde jaar, en werd lid van de Sovjet-Unie op 5 december 1936 Een lidrepubliek direct onder de Sovjet-Unie. Op 6 februari 1991 werd het land omgedoopt tot de Republiek Azerbeidzjan. Op 30 augustus van hetzelfde jaar keurde de Opperste Sovjet van Azerbeidzjan de Onafhankelijkheidsverklaring goed, waarmee formeel de onafhankelijkheid werd uitgeroepen en de Republiek Azerbeidzjan werd opgericht.

Nationale vlag: het is een horizontale rechthoek met een lengte / breedte-verhouding van 2: 1. Het is samengesteld uit drie parallelle horizontale rechthoeken die van boven naar beneden zijn verbonden door lichtblauw, rood en groen. Er is een halve maan en een achtpuntige ster in het midden van het rode gedeelte, en de maan en de sterren zijn beide wit. Azerbeidzjan werd in 1936 een republiek van de voormalige Sovjet-Unie. Later werd de nationale vlag geadopteerd met een rode vlag met een vijfpuntige ster, een sikkel en een hamer, en het onderste deel van de vlag had een brede blauwe rand. In augustus 1990 werd de onafhankelijkheid uitgeroepen en op 5 februari 1991 werd de nationale vlag die vóór 1936 was aangenomen, hersteld, dat wil zeggen de bovengenoemde driekleurenvlag.

De bevolking van Azerbeidzjan is 8,436 miljoen (1 januari 2006). Er zijn in totaal 43 etnische groepen, waarvan 90,6% Azerbeidzjaans, 2,2% Rezgen, 1,8% Russisch, 1,5% Armeens en 1,0% Talysh. De officiële taal is Azerbeidzjaans, dat behoort tot de Turkse taalfamilie. De meeste inwoners spreken vloeiend Russisch. Geloof voornamelijk in de islam.

Azerbeidzjan wordt gedomineerd door zware industrie, terwijl lichte industrie onderontwikkeld is. Natuurlijke hulpbronnen komen het meest voor in olie en aardgas. De aardolieverwerkende industrie is de belangrijkste industriële sector van het land. Alleen op de tweede plaats na Rusland en op de tweede plaats in de republieken van de voormalige Sovjet-Unie. Andere industrieën zijn onder meer petrochemie, machinebouw, non-ferrometallurgie, lichte industrie en voedselverwerkende industrie. De machinebouwindustrie produceert voornamelijk olie- en gaswinningsapparatuur. De landbouw wordt gedomineerd door marktgewassen en katoen is bijzonder belangrijk; tabak, groenten, granen, thee en druiven zijn ook goed voor een bepaald aandeel. De veeteelt wordt gedomineerd door zowel vlees en wol als vlees en melk. Transport is voornamelijk afhankelijk van het spoor. De belangrijkste zeehaven is Baku.

Baku: Baku is de hoofdstad van Azerbeidzjan en het nationale economische en culturele centrum. De grootste haven in de Kaspische Zee. Gelegen in het zuiden van het eiland Apsheronmi, is het het centrum van de olie-industrie en staat bekend als de "oliestad". Het is ook de grootste stad in de voormalige Sovjet-Unie Transkaukasus. Baku bestaat uit 10 administratieve districten en 46 steden, met een oppervlakte van 2.200 vierkante kilometer. De bevolking is 1.8288 miljoen. De gemiddelde temperatuur in januari is 4 ℃ en de gemiddelde temperatuur in juli is 27,3 ℃.

In de 18e eeuw was Baku de hoofdstad van de Baku Khanate. De industriële olieproductie begon in de jaren 1870. Aan het einde van de 19e eeuw werd het het Transkaukasische industriële centrum en de oliebasis, met 22 grote olieraffinagebases, en de meeste andere industrieën waren gerelateerd aan olie. In augustus 1991 werd het na de onafhankelijkheid de hoofdstad van Azerbeidzjan.

Baku is een oude stad met een lange geschiedenis. Er zijn veel bezienswaardigheden in de stad, zoals de Senak-Karl-moskeetoren uit de 11e eeuw, de Kiz-Karas-toren uit de 12e eeuw en het 13e-eeuwse Baku Ilov Stone Fort, Shirvan Palace uit de 15e eeuw en King Khan Palace uit de 17e eeuw zijn goed bewaard gebleven. In 2000 noemde UNESCO de ommuurde stad Baku en het paleis van koning Shirvan en de Maagdentoren als cultureel erfgoed en plaatste het op de "Werelderfgoedlijst".