مساحت ترکمنستان 491،200 کیلومتر مربع است و کشوری محصور در خشکی است که در جنوب غربی آسیای میانه واقع شده است. از غرب با دریای خزر ، از شمال با قزاقستان ، از شمال شرقی با ازبکستان ، از شرق با افغانستان و از جنوب با ایران هم مرز است. بیشتر سرزمین های جلگه ای است ، دشت ها عمدتاً زیر 200 متر از سطح دریا ارتفاع دارند و 80٪ سرزمین را صحرای کاراکوم پوشانده است. در جنوب و غرب کوههای Kopet و کوههای Palotmiz وجود دارد. رودخانه های اصلی آمو دریا ، تهجان ، مرغاب و اترک هستند که به طور عمده در شرق توزیع می شوند. طول کانال بزرگ کاراکوم که از جنوب شرقی می گذرد 1450 کیلومتر طول دارد و مساحت آبیاری آن حدود 300000 هکتار است. آب و هوای قاره ای قوی دارد و یکی از خشک ترین مناطق جهان است.

به جز پایتخت عشق آباد ، این کشور به 5 ایالت ، 16 شهر و 46 منطقه تقسیم شده است. این پنج ایالت عبارتند از: آخال ، بالکان ، لباپ ، ماره و داساگوز.

از نظر تاریخی ، توسط پارس ها ، مقدونی ها ، ترک ها ، عرب ها و تاتارهای مغولستان فتح شد. از قرن 9 تا 10 میلادی ، تحت سلطه سلسله طاهری و سلسله سامان قرار داشت. از قرن یازدهم تا پانزدهم میلادی توسط تاتارهای مغول اداره می شد. اساساً ملت ترکمن در قرن پانزدهم شکل گرفت. نسل های 16-17th متعلق به خانات خیوه و خانات بخارا بود. از اواخر دهه 1860 تا اواسط دهه 1980 ، بخشی از این سرزمین در روسیه ادغام شد. مردم ترکمن در انقلاب فوریه و انقلاب سوسیالیستی اکتبر 1917 شرکت کردند. قدرت شوروی در دسامبر 1917 تأسیس شد و قلمرو آن در جمهوری خودمختار سوسیالیستی ترکستان ترکستان ، خوارزمو و جمهوری خلق شوروی بخارا ادغام شد. پس از تعیین مرزهای منطقه مدیریت قومی ، جمهوری سوسیالیستی شوروی ترکمن در 27 اکتبر 1924 تأسیس شد و به اتحاد جماهیر شوروی پیوست. در 23 آگوست 1990 ، شورای عالی ترکمنستان اعلامیه حاکمیت کشور را تصویب کرد ، در 27 اکتبر 1991 استقلال را اعلام کرد ، نام خود را به ترکمنستان تغییر داد و در 21 دسامبر همان سال به اتحادیه پیوست.

پرچم ملی: یک مستطیل افقی با نسبت طول به عرض حدود 5: 3 است. زمین پرچم به رنگ سبز تیره است و یک باند عمودی گسترده از پرچم در یک طرف تیر پرچم عبور می کند و پنج طرح فرش از بالا به پایین در باند گسترده مرتب شده است. در وسط سطح پرچم یک هلال ماه و پنج ستاره پنج پر وجود دارد ماه و ستاره هر دو سفید هستند. سبز رنگ سنتی است که مردم ترکمن دوست دارند ؛ هلال ماه نماد یک آینده درخشان است ؛ پنج ستاره نماد پنج عملکرد اعضای بدن انسان است ؛ بینایی ، شنوایی ، بویایی ، چشایی و لمس ؛ ستاره پنج پر نماد وضعیت ماده جهان است: جامد ، مایع ، گاز ، بلور و پلاسما ؛ الگوی فرش نماد ایده های سنتی و اعتقادات مذهبی مردم ترکمن است. ترکمنستان در اکتبر 1924 به یکی از جمهوری های اتحاد جماهیر شوروی سابق تبدیل شد. پرچم ملی که از سال 1953 به تصویب رسید ، افزودن دو نوار آبی به پرچم اتحاد جماهیر شوروی سابق بود. در اکتبر 1991 ، استقلال اعلام شد و پرچم ملی فعلی تصویب شد.

ترکمنستان نزدیک به 7 میلیون نفر جمعیت دارد (مارس 2006). بیش از 100 گروه قومی وجود دارد که از این تعداد 77٪ ترکمن ، 9.2٪ ازبک ، 6.7٪ روس ، 2٪ قزاق ، 0.8٪ ارمنی علاوه بر آذربایجانی ها و تاتارها هستند. ژنرال روسی. زبان رسمی ترکمنی است که به شاخه جنوبی خانواده زبان آلتایی تعلق دارد. قبل از سال 1927 ، زبان ترکمنی با الفبای عربی ، بعداً با الفبای لاتین ، و از سال 1940 ، الفبای سیریلیک استفاده می شد. بیشتر ساکنان به اسلام (سنی) و روس ها و ارمنی ها به کلیسای ارتدکس اعتقاد دارند.

نفت و گاز طبیعی ستون اصلی اقتصاد ملی ترکمنستان هستند و کشاورزی به طور عمده پنبه و گندم پرورش می دهد. منابع معدنی غنی هستند ، عمدتاً شامل روغن ، گاز طبیعی ، نمک گلابر ، ید ، فلزات غیر آهنی و کمیاب و غیره بیشتر اراضی کشور بیابانی است ، اما منابع زیرزمینی نفت و گاز طبیعی فراوانی دارد. ذخایر اثبات شده گاز طبیعی 22.8 تریلیون متر مکعب است که حدود یک چهارم کل ذخایر جهان را تشکیل می دهد و ذخایر نفتی 12 میلیارد تن است. تولید نفت از 3 میلیون تن در سال قبل از استقلال به 10 میلیون تن در حال حاضر افزایش یافته است. تولید سالانه گاز طبیعی به 60 میلیارد متر مکعب و حجم صادرات به 45 تا 50 میلیارد متر مکعب رسیده است. غذاهایی مانند گوشت ، شیر و روغن نیز کاملاً خودکفا هستند. ترکمنستان همچنین تعدادی نیروگاه حرارتی جدید احداث کرده است و شهروندان این کشور از برق به صورت رایگان استفاده می کنند. تولید ناخالص داخلی در سال 2004 به 19 میلیارد دلار آمریکا رسید که 21.4 درصد نسبت به سال قبل افزایش داشت و تولید ناخالص داخلی سرانه تقریبا 3000 دلار بود.

عشق آباد: عشق آباد پایتخت ترکمنستان (عشق آباد) ، مرکز ملی سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی و یکی از شهرهای مهم آسیای میانه است. این شهر در ترکمنستان مرکزی و جنوبی و در حاشیه جنوبی صحرای کاراکوم واقع شده است ، شهری نسبتاً جوان اما سخت کوش در آسیای میانه است. ارتفاع 215 متر و مساحت بیش از 300 کیلومتر مربع است. جمعیت 680،000 نفر است. دارای آب و هوای خشک قاره ای معتدل ، با متوسط ​​دمای 4.4 ℃ در ژانویه و 27.7 ℃ در جولای. میانگین میزان بارش سالانه فقط 5 میلی متر است.

عشق آباد در اصل قلعه شاخه ترکمن جیژن به معنی "شهر عشق" بود. در سال 1881 ، روسیه تزاری منطقه دریایی هولی را تشکیل داد و یک مرکز اداری در اینجا ایجاد کرد. در آستانه جنگ جهانی اول ، این شهر به یک مرکز تجاری بین روسیه تزاری و ایران تبدیل شد. در سال 1925 به پایتخت جمهوری سوسیالیستی شوروی ترکمن تبدیل شد. پس از پایان جنگ جهانی دوم ، دولت شوروی ساخت و سازهای گسترده ای را پس از جنگ در عشق آباد انجام داد ، با این حال ، در اکتبر 1948 ، زمین لرزه ای به بزرگی 9-10 ریشتر رخ داد که تقریباً کل شهر را نابود کرد ، یعنی تقریباً 180،000. مردم مردند. در سال 1958 بازسازی شد و پس از بیش از 50 سال ساخت و توسعه ، عشق آباد دوباره توسعه یافت. در 27 دسامبر 1991 ، ترکمنستان استقلال خود را اعلام کرد و عشق آباد پایتخت ترکمنستان شد.

پس از اعلام استقلال ترکمنستان در اکتبر 1991 ، دولت تصمیم گرفت پایتخت را به یک شهر مرمر سفید ، شهر آبی و پایتخت سبز منحصر به فرد در جهان بسازد. عشق آباد یکی از سریع ترین شهرهای جهان است که تمام ساختمان های جدید توسط معماران فرانسوی طراحی و توسط ترک ها ساخته شده است. سطح ساختمان با تمام سنگ مرمرهای سفید ایران پوشانده شده است و کل شهر را سفید و روشن جلوه می دهد.

باغ ها ، چمن ها و آبنماها در همه جای شهر دیده می شوند و پارک معروف فرهنگی و استراحت نزدیک تئاتر ملی با پوشش گیاهی و عطر گلها سرسبز است. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ، ساختمانهای مقیاس بزرگی که به تازگی در این شهر احداث شده اند ، همه جا هستند. کاخ ریاست جمهوری با شکوه است ، دروازه بی طرف ، مجتمع یادبود زلزله ، موزه ملی و پرورشگاه بی نظیر است.