රට පරිපාලන කලාප හයකට බෙදා ඇත: නිකොෂියා, ලිමසෝල්, ෆමාගුස්ටා, ලර්නාකා, පැෆොස්, කයිරේනියාව. කයිරේනියාව සහ ෆමාගුස්ටා සහ නිකොසියාවේ කොටසක් තුර්කි ජාතිකයන් විසින් පාලනය කරනු ලැබේ.

ක්‍රි.පූ 1500 දී ග්‍රීකයෝ දූපතට ගියහ. ක්‍රි.පූ. 709 සිට ක්‍රි.පූ 525 දක්වා ඇසිරියානුවන්, ඊජිප්තුවරුන් සහ පර්සියානුවන් විසින් එය යටත් කර ගන්නා ලදී. ක්‍රි.පූ 58 සිට අවුරුදු 400 ක් පුරා පුරාණ රෝමවරුන් විසින් එය පාලනය කරන ලදී. එය ක්‍රි.ව. 395 දී බයිසැන්තියානු භූමියට ඇතුළත් කරන ලදී. 1571 සිට 1878 දක්වා ඔටෝමාන් අධිරාජ්‍යය විසින් පාලනය කරන ලදී. 1878 සිට 1960 දක්වා එය බ්‍රිතාන්‍යයන් විසින් පාලනය කරන ලද අතර 1925 දී එය බ්‍රිතාන්‍ය “සෘජු ජනපදයක්” දක්වා අඩු කරන ලදී. 1959 පෙබරවාරි 19 වන දින සර්බියාව බ්‍රිතාන්‍යය, ග්‍රීසිය සහ තුර්කිය සමඟ “සූරිච්-ලන්ඩන් ගිවිසුම” අත්සන් කළ අතර එය සර්බියාවේ නිදහසින් පසු සහ ජනවාර්ගික කණ්ඩායම් දෙක අතර බලය බෙදා හැරීමෙන් පසු රටේ මූලික ව්‍යුහය ස්ථාපිත කළ අතර බ්‍රිතාන්‍යය, ග්‍රීසිය සහ තුර්කිය සමඟ “සහතික ගිවිසුමක්” අත්සන් කළේය. රටවල් තුන සර්බියාවේ ස්වාධීනත්වය, භෞමික අඛණ්ඩතාව සහ ආරක්ෂාව සහතික කරයි; ග්‍රීසිය හා තුර්කිය සමඟ “සන්ධාන ගිවිසුම” අවසන් කර ඇති අතර, සර්බියාවේ හමුදා ස්ථානගත කිරීමේ අයිතිය ග්‍රීසියට සහ තුර්කියට ඇති බව නියම කරයි. නිදහස 1960 අගෝස්තු 16 වන දින ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද අතර සයිප්‍රස් ජනරජය පිහිටුවන ලදී. 1961 දී පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලයට බැඳුණි. නිදහසින් පසු ග්‍රීක සහ තුර්කි ගෝත්‍රිකයන් අතර මහා පරිමාණයේ ලේ වැගිරීම් රාශියක් සිදුව තිබේ. 1974 න් පසු තුර්කි ජාතිකයන් උතුරට ගිය අතර 1975 සහ 1983 දී "තුර්කි සයිප්‍රසය" සහ "තුර්කි උතුරු සයිප්‍රසය" පිහිටුවීම නිවේදනය කරමින් ජනවාර්ගික කණ්ඩායම් දෙක අතර භේදයක් ඇති විය.

ජාතික ධජය: එය සෘජුකෝණාස්රාකාර වේ, දිග හා පළල අනුපාතය 5: 3 ක් පමණ වේ. රටේ භූමියේ කහ පැහැති දළ සටහනක් සුදු කොඩි භූමියේ පින්තාරු කර ඇති අතර ඒ යටතේ හරිත ඔලිව් අතු දෙකක් ඇත. සුදු පැහැය සංශුද්ධතාවය සහ බලාපොරොත්තුව සංකේතවත් කරයි; කහ යනු පොහොසත් ඛනිජ සම්පත් නියෝජනය කරයි, මන්ද “සයිප්‍රසය” යන්න ග්‍රීක බසින් “තඹ” යන්නයි. එය තඹ නිෂ්පාදනය සඳහා ප්‍රසිද්ධය; ඔලිව් ශාඛාව සාමය නියෝජනය කරන අතර ග්‍රීසියේ සහ තුර්කියේ ප්‍රධාන රටවල් දෙකේ සාමය සංකේතවත් කරයි. ආශාව හා සහයෝගීතාවයේ ආත්මය.

සයිප්‍රසයේ ජනගහනය 837,300 කි (2004 දී නිල ඇස්තමේන්තුව). ඔවුන් අතර, ග්‍රීකයන් 77.8% ක් ද, තුර්කි ජාතිකයින් 10.5% ක් ද, ආර්මේනියානු, ලතින් සහ මැරොනයිට් ජාතිකයන් සුළු සංඛ්‍යාවක් ද විය. ප්‍රධාන භාෂා වන්නේ ග්‍රීක සහ තුර්කි, සාමාන්‍ය ඉංග්‍රීසි ය. ග්‍රීකයෝ ඕතඩොක්ස් පල්ලිය විශ්වාස කරන අතර තුර්කි ජාතිකයන් ඉස්ලාමය විශ්වාස කරති.

සයිප්‍රසයේ ඛනිජ නිධි තඹ වලින් ආධිපත්‍යය දරයි. අනෙක් ඒවා අතර යකඩ සල්ෆයිඩ්, ලුණු, ඇස්බැස්ටෝස්, ජිප්සම්, කිරිගරු ,, දැව සහ පස් අකාබනික වර්ණක ඇතුළත් වේ. මෑත වසරවලදී, ඛනිජ සම්පත් බොහෝ දුරට අවසන් වී ඇති අතර, පතල් පරිමාව වසරින් වසර පහත වැටෙමින් තිබේ. වනාන්තර ප්‍රදේශය වර්ග කිලෝමීටර් 1,735 කි. ජල සම්පත් දුර්වල මට්ටමක පවතින අතර විශාල වේලි 6 ක් ඉදිකර ඇති අතර එහි මුළු ජල ගබඩා ධාරිතාව cub න මීටර මිලියන 190 කි. පිරිසැකසුම් හා නිෂ්පාදන කර්මාන්තය ජාතික ආර්ථිකයේ වැදගත් ස්ථානයක් දරයි. ප්‍රධාන කාර්මික අංශ අතර ආහාර සැකසීම, රෙදිපිළි, සම් නිෂ්පාදන, රසායනික නිෂ්පාදන සහ සමහර සැහැල්ලු කර්මාන්ත ඇතුළත් වේ. මූලික වශයෙන් බර කර්මාන්තයක් නොමැත. සංචාරක කර්මාන්තය ශී rapidly ්‍රයෙන් සංවර්ධනය වෙමින් පවතින අතර ප්‍රධාන සංචාරක නගර අතර පැෆෝස්, ලිමසෝල්, ලර්නාකා යනාදිය ඇතුළත් වේ.

නිකොෂියා: සයිප්‍රසයේ අගනුවර වන නිකොෂියා (නිකොෂියා) පිහිටා ඇත්තේ සයිප්‍රස් දූපතේ මෙසෝරියා තැනිතලාව මධ්‍යයේ, පාදියාස් ගඟට මායිම්ව සහ කයිරේනියා කඳුකරයට උතුරින් දිවයිනේ උතුරු වෙරළ තීරය හරහා ය. නිරිතදිගින් එය මුහුදු මට්ටමේ සිට මීටර් 150 ක් පමණ ඉහළින් පිහිටි ට ud ඩෝස් කන්දට මුහුණ ලා සිටී. එය වර්ග කිලෝමීටර් 50.5 ක (තදාසන්න ප්‍රදේශ ඇතුළුව) ආවරණය වන අතර එහි ජනගහනය 363,000 කි (ඉන් 273,000 ක් ග්‍රීක දිස්ත්‍රික්කවල සහ 90,000 ක් පාංශු ප්‍රදේශවල).

ක්‍රි.පූ 200 කට වඩා වැඩි කාලයකදී නිකොසියාව "ලයිඩ්‍රා" ලෙස හැඳින්වූ අතර එය වර්තමාන නිකොෂියාවේ නිරිතදිගින් පිහිටා ඇති අතර පුරාණ සයිප්‍රසයේ වැදගත් නගර රාජ්‍යයක් විය. නිකොසියා ක්‍රමයෙන් පිහිටුවා ඉදිකරන ලද්දේ ලිද්‍රා පදනම මත ය. බයිසැන්තීන් (ක්‍රි.ව. 330-1191), ලක්සිග්නන් රජවරු (ක්‍රි.ව. 1192-1489), වෙනිසියානුවන් (ක්‍රි.ව. 1489-1571), තුර්කි ජාතිකයන් (ක්‍රි.ව. 1571-1878) සහ බ්‍රිතාන්‍ය (1878) -1960).

10 වන සියවසේ අග භාගයේ සිට නිකොෂියා වසර 1000 කට ආසන්න කාලයක් දිවයිනේ අගනුවර විය. නගරයේ ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පයට නැගෙනහිර විලාසිතාව සහ බටහිර ශෛලිය යන දෙකම ඇති අතර එය historical තිහාසික වෙනස්කම් සහ නැගෙනහිර හා බටහිරයන්ගේ බලපෑම පැහැදිලිව පිළිබිඹු කරයි. නගරය කේන්ද්‍රගත වී ඇත්තේ වැනීසියේ තාප්ප තුළ ඇති පැරණි නගරය වටා ය. වටපිටාවට විකිරණය වෙමින් ක්‍රමයෙන් නව නගරයක් දක්වා විහිදේ. පැරණි නගරයේ ලිද්‍රා වීදිය නිකොෂියාවේ වඩාත් සමෘද්ධිමත් ප්‍රදේශයයි. 1489 දී වෙනිසියානුවන් දිවයින අත්පත් කරගත් පසු, නගර මධ්‍යයේ රවුම් පවුරක් සහ හෘද හැඩැති බංකර 11 ක් ඉදිකරන ලද අතර ඒවා තවමත් නොවෙනස්ව පවතී. 1209 දී ආරම්භ කරන ලද 1235 දී නිම කරන ලද ගොතික් ශාන්ත සොෆියා ආසන දෙව්මැදුර නගර බිත්තියේ මධ්‍යයේ පිහිටා ඇති සෙලිමියි පල්ලිය වේ. 1570 දී තුර්කි ජාතිකයන් ආක්‍රමණය කිරීමෙන් පසු මිනාර් දෙකක් එකතු කර එය ඊළඟ වසරේදී නිල වශයෙන් මුස්ලිම් පල්ලියක් බවට පරිවර්තනය කරන ලදී. 1954 දී සයිප්‍රසය යටත් කරගත් සෙලිමියියේ සුල්තාන් අනුස්මරණය කිරීම සඳහා එය නිල වශයෙන් සෙලිමියා පල්ලිය ලෙස නම් කරන ලදී. කුරුස යුද්ධයේදී ඉදිකරන ලද අගරදගුරු මාළිගාව සහ ශාන්ත ජෝන් දේවස්ථානය නගරයේ සාමාන්‍ය ග්‍රීක ඕතඩොක්ස් පල්ලි වන අතර ඒවා දැන් දූපත් සංස්කෘතික පර්යේෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ කාර්යාල ගොඩනැගිලි ලෙස භාවිතා කර ඇත. මීට අමතරව, බයිසැන්තියානු යුගයේ (330-1191) සමහර ගොඩනැගිලි ද සුවිශේෂී වේ. සාම්ප්‍රදායික හස්ත කර්මාන්ත හා සම් සාප්පු නිසා අභ්‍යන්තර නගරයේ කුඩා මංතීරුවල බොහෝ භාණ්ඩ පදික වේදිකාවල ගොඩ ගසා ඇත.එම පෙරළීම් හා හැරීම් ප්‍රහේලිකාවක් වැනි ය.එය හරහා ගමන් කිරීම මධ්‍යකාලීන නගරයට නැවත පැමිණීම හා සමාන ය. සුප්‍රසිද්ධ සයිප්‍රස් කෞතුකාගාරය නව ශිලා යුගයේ සිට රෝම යුගය දක්වා විවිධ සංස්කෘතික ධාතු එකතු කොට ප්‍රදර්ශනය කරයි.

පැරණි නගරයේ සිට වටපිටාව දක්වා විහිදෙන නව නාගරික ප්‍රදේශය තවත් දර්ශනයකි: මෙහි පුළුල් වීදි, පිරිසිදු හා කැළඹිලි සහිත නගර පෙනුම, හරස් මාර්ග සහ නිමක් නැති ගමනාගමනය; සංවර්ධිත විදුලි සංදේශ ව්‍යාපාර, නව නිර්මාණ, සුඛෝපභෝගී සැරසිලි බීජිං හි හෝටල් සහ කාර්යාල ගොඩනැගිලි දේශීය හා විදේශීය සංචාරකයින් සහ ආයෝජකයින් විශාල සංඛ්‍යාවක් ආකර්ෂණය කරයි.