افغانستان 652،300 کیلومتر مربع مساحت دارد و در تقاطع غرب آسیا ، آسیای جنوبی و آسیای میانه واقع شده است و یک مکان جغرافیایی مهم برای حمل و نقل بین شمال و جنوب است. این کشور از شمال با ترکمنستان ، ازبکستان و تاجیکستان هم مرز است ، یک نوار باریک از شمال شرقی که بیرون زده مرزهای چین ، شرق و جنوب شرقی مرزهای پاکستان و غرب با ایران هم مرز است. این سرزمین کوهستانی است ، فلاتها و کوهها 5/5 منطقه کشور را اشغال می کنند. شمال و جنوب غربی بیشتر دشت هستند و در جنوب غربی بیابان وجود دارد. آب و هوای قاره ای باعث ایجاد خشکی و بارندگی کمتری در کشور می شود ، اختلاف دما با سالانه و روزانه و فصول آشکار.

مساحت افغانستان 652،300 کیلومتر مربع است. این محل در تقاطع غرب آسیا ، آسیای جنوبی و آسیای میانه قرار دارد و یک موقعیت جغرافیایی مهم است که یک حلقه اصلی بین شمال و جنوب است. این کشور از شمال با ترکمنستان ، ازبکستان و تاجیکستان هم مرز است ، یک نوار باریک از شمال شرقی که بیرون زده مرزهای چین ، شرق و جنوب شرقی مرزهای پاکستان و غرب با ایران هم مرز است. این سرزمین کوهستانی است ، 5/5 مساحت کشور را فلات و کوه ها تشکیل می دهد ، شمال و جنوب غربی بیشتر دشت هستند و در جنوب غربی بیابان وجود دارد. ارتفاع متوسط ​​1000 متر است. بزرگترین رشته کوه هندوکش در این کشور از شمال شرقی به جنوب غربی به صورت مورب جریان دارد. رودخانه های اصلی آمو دریا ، هیرمند ، کابل و هریرود هستند. آب و هوای قاره ای باعث خشکی و کم بارانی شدن کشور ، با اختلاف زیاد دمای سالانه و روزانه ، فصول آشکار ، سرمای شدید در زمستان و تابستان بسیار گرم است.

افغانستان به 33 استان تقسیم شده است که دارای شهرستان ها ، ولسوالی ها ، شهرستان ها و دهیاری های زیر استان است.

قبل از قرن پانزدهم ، افغانستان مرکز تجارت و تبادلات فرهنگی بین اروپا ، خاورمیانه و هند و خاور دور بود. پس از گشودن مسیر دریایی از اروپا به هند در پایان قرن پانزدهم ، افغانستان بسته شد. در سال 1747 ، مردم افغانستان متجاوزان خارجی را بدرقه کردند و پادشاهی مستقل و قدرتمند افغانستان را بنا نهادند و به کشوری مسلمان تبدیل شدند که پس از امپراتوری عثمانی دوم است. در سال 1878 انگلیس برای دومین بار به افغانستان حمله کرد و پیمان گنداماک را با افغانستان امضا کرد و افغانستان قدرت دیپلماتیک خود را از دست داد. در سال 1895 ، انگلیس و روسیه توافق نامه ای را برای تقسیم خصوصی منطقه پامیر و تعیین منطقه واخان به عنوان منطقه حائل انگلیس و روسیه منعقد کردند. در سال 1919 ، مردم افغانستان پس از شکست سومین حمله انگلیس استقلال یافتند. در آوریل 1978 ، حزب دموکراتیک خلق افغانستان برای سرنگونی دولت کودتایی نظامی آغاز کرد و نام خود را به جمهوری دموکراتیک افغانستان تغییر داد. ارتش شوروی در سال 1979 به افغانستان حمله کرد. در نوامبر 1987 ، لویه جرگه بزرگ در افغانستان تصمیمی گرفت که رسماً نام جمهوری دموکراتیک افغانستان را به جمهوری افغانستان تغییر دهد. در 15 فوریه 1989 ، اتحاد جماهیر شوروی مجبور شد نیروهای خود را از افغانستان بیرون بکشد. در تاریخ 28 آوریل 1992 ، این کشور به دولت اسلامی افغانستان تغییر نام یافت. در اکتبر 1997 ، این کشور به امارت اسلامی افغانستان تغییر نام یافت. در نوامبر 2004 ، کرزی با برتری مطلق به عنوان اولین رئیس جمهور منتخب دموکراتیک در تاریخ افغانستان انتخاب شد.

پرچم ملی: در 5 فوریه 2002 ، افغانستان پرچم ملی جدیدی را تصویب کرد. پرچم ملی جدید مطابق با قانون اساسی سال 1964 افغانستان طراحی شده و شامل نوارهای سیاه ، قرمز و سبز و نشان ملی افغانستان است.

جمعیت افغانستان تقریباً 28.5 میلیون نفر است (تخمین زده شده در جولای 2004). در این میان پشتون ها 38-44٪ ، تاجیک ها 25٪ و بیش از 20 اقلیت قومی از جمله ازبک ها ، هزاره ها ، ترکمن ها ، بلوچ و نورستان وجود دارد. زبانهای رسمی پشتو و دری (یعنی فارسی) است. سایر زبانهای محلی شامل ازبکی ، بلوچستان ، ترکی و غیره است. بیش از 98٪ ساکنان به اسلام معتقدند که 90٪ آنها سنی و بقیه شیعه هستند.

افغانستان کشوری عقب مانده کشاورزی و دامداری است. در سال 1971 ، توسط سازمان ملل متحد به عنوان یکی از کم توسعه ترین کشورهای جهان درج شد. منابع معدنی آذربایجان نسبتاً غنی است ، اما به طور کامل توسعه نیافته است. در حال حاضر ، منابع اثبات شده عمدتاً شامل گاز طبیعی ، ذغال سنگ ، نمک ، کروم ، آهن ، مس ، میکا و زمرد است. سالها جنگ باعث فروپاشی پایگاه صنعتی افغانستان شده است. عمدتا صنعت سبک و صنایع دستی ، عمدتا شامل منسوجات ، کودها ، سیمان ، چرم ، فرش ، نیروی الکتریکی ، شکر و فرآوری محصولات کشاورزی. صنعت صنایع دستی حدود 42٪ از ارزش تولیدات صنعتی را به خود اختصاص داده است. زراعت و دامداری ارکان اصلی اقتصاد ملی افغانستان است. جمعیت كشاورزی و دامداری 80٪ كل جمعیت كشور را تشکیل می دهد. زمین های زیر کشت کمتر از 10 درصد از کل مساحت کشور است. محصولات اصلی شامل گندم ، پنبه ، چغندر قند ، میوه های خشک و میوه های مختلف است. عمده محصولات دامی گوسفند ، چربی و بز دم چربی است.

شهرهای اصلی

کابل: کابل پایتخت افغانستان ، مرکز استان کابل و بزرگترین شهر افغانستان است. این شهر مشهوری است که بیش از 3000 سال سابقه دارد و پس از سال 1773 پایتخت افغانستان شد. "کابل" به معنی "مرکز تجارت" در سندی است.

کابل در شرق افغانستان ، در دامنه جنوبی کوه هندوکش ، در دره ای به ارتفاع 1800 متر واقع شده است. زمین خطرناک است و کوههای اطراف آن را کوههای U شکل محاصره کرده اند. رودخانه کابل از مرکز شهر می گذرد و شهر کابل را به دو قسمت تقسیم می کند ، شهر قدیمی در ساحل جنوبی و شهر جدید در ساحل شمالی. شهر جدید نسبتاً پر رونق است. بیشتر مناطق تجاری ، کاخ ها ، اقامتگاه های رسمی و اقامتگاه های عالی در اینجا متمرکز شده اند. کاخ های زیادی در این شهر وجود دارد ، معروف ترین آنها کاخ گلهانا ، کاخ دیرکوسا ، کاخ سالادات ، کاخ رز و دار امان است. کاخ و غیره کاخ دار امان مقر پارلمان و ادارات دولتی است.

در خیابان میوند در مرکز کابل ، یک بنای یادبود سبز میوند وجود دارد که با چهار توپ احاطه شده است. در دامنه تپه های اطراف شهر ، کوه های سنگی ، برج های باستانی ، مقبره های باستانی ، قلعه های باستانی ، کلیساها و معابد اسلامی وجود دارد. معروف ترین آنها معبد شهیدو شمشیره ، آرامگاه بابل ، آرامگاه شاه محمد دینارد شاه ، موزه ملی ، موزه باستان شناسی و غیره است. زیارتگاه "زه" در جنوب این شهر بنایی به سبک بام اسلامی است و محل اقامت علی ، بنیانگذار فرقه شیعه اسلام است. صخره ای عظیم در حدود 30 تا 40 متری حرم وجود دارد. درز بزرگی به طول حدود 2 متر و عرض 1 متر در مرکز آن شکافته شده است. طبق افسانه ها ، این یادگار مقدس است که توسط شمشیر علی تکه سنگ را شکافته است.