ავღანეთი მოიცავს 652,300 კვადრატულ კილომეტრს. ის მდებარეობს დასავლეთ აზიის, სამხრეთ აზიისა და შუა აზიის კვეთაზე. ეს არის მნიშვნელოვანი გეოგრაფიული ადგილი ჩრდილოეთსა და სამხრეთს შორის ტრანსპორტირებისთვის. ჩრდილოეთით ესაზღვრება თურქმენეთი, უზბეკეთი და ტაჯიკეთი, რომელიც გადაჭიმული ჩრდილო-აღმოსავლეთით ესაზღვრება ჩინეთს, აღმოსავლეთი და სამხრეთ-აღმოსავლეთი ესაზღვრება პაკისტანს, ხოლო დასავლეთი ირანს. ტერიტორია მთიანია, პლატოებსა და მთებს ქვეყნის ტერიტორიის 4/5 უკავია. ჩრდილოეთი და სამხრეთ – დასავლეთი ძირითადად ვაკეა, სამხრეთ – დასავლეთში კი უდაბნოებია. კონტინენტური კლიმატი აყალიბებს ქვეყანას მშრალად და ნაკლებად წვიმიან, დიდი წლიური და ყოველდღიური ტემპერატურული განსხვავებებით და აშკარა სეზონებით.

ავღანეთი მოიცავს 652,300 კვადრატულ კილომეტრს. მდებარეობს დასავლეთ აზიის, სამხრეთ აზიისა და ცენტრალური აზიის გადაკვეთაზე, ეს არის მნიშვნელოვანი გეოგრაფიული მდებარეობა, როგორც ძირითადი კავშირი ჩრდილოეთსა და სამხრეთს შორის. ჩრდილოეთით ესაზღვრება თურქმენეთი, უზბეკეთი და ტაჯიკეთი, რომელიც გადაჭიმული ჩრდილო-აღმოსავლეთით ესაზღვრება ჩინეთს, აღმოსავლეთი და სამხრეთ-აღმოსავლეთი ესაზღვრება პაკისტანს, ხოლო დასავლეთი ირანს. ტერიტორია მთაგორიანია, პლატოები და მთები ქვეყნის ტერიტორიის 4/5 ნაწილს შეადგენს, ჩრდილოეთი და სამხრეთ-დასავლეთი ძირითადად ვაკეა, სამხრეთ-დასავლეთში კი უდაბნოებია. საშუალო სიმაღლე 1000 მეტრია. ქვეყნის ყველაზე დიდი ინდუ კუშის ქედი დიაგონალზე გადის ჩრდილო – აღმოსავლეთიდან სამხრეთ – დასავლეთით. მთავარი მდინარეებია ამუ დარია, ჰელმანდი, ქაბული და ჰარირუდი. კონტინენტური კლიმატი აქცევს ქვეყანას მშრალად და ნაკლებად წვიმიან, დიდი წლიური და ყოველდღიური ტემპერატურული განსხვავებებით, აშკარა სეზონებით, ზამთარში ძლიერი სიცივით და ზაფხულობით უკიდურესად ცხელი.

ავღანეთი დაყოფილია 33 პროვინციად, რომლებიც იყოფა საგრაფოებად, რაიონებად, დაბებებად და სოფლებად.

XV საუკუნემდე, ავღანეთი იყო სავაჭრო და კულტურული გაცვლის ცენტრი ევროპას, ახლო აღმოსავლეთს და ინდოეთსა და შორეულ აღმოსავლეთს შორის. მე –15 საუკუნის ბოლოს ევროპიდან ინდოეთისკენ საზღვაო მარშრუტის გახსნის შემდეგ, ავღანეთი დაიხურა. 1747 წელს ავღანელმა ხალხმა განდევნა უცხოელი დამპყრობლები და ჩამოაყალიბა დამოუკიდებელი და ოდესღაც ძლიერი ავღანეთის სამეფო და გახდა ოსმალეთის იმპერიის შემდეგ მხოლოდ მუსულმანური ქვეყანა. 1878 წელს ბრიტანეთმა მეორედ შეიჭრა ავღანეთში და ხელი მოაწერა განდამაკის ხელშეკრულებას ავღანეთთან, ხოლო ავღანეთმა დაკარგა დიპლომატიური ძალა. 1895 წელს ბრიტანეთმა და რუსეთმა გააფორმეს შეთანხმება პამირის რეგიონის კერძო გაყოფის შესახებ და ვახანის რეგიონი ბრიტანეთ-რუსეთის ბუფერულ ზონად დანიშნეს. 1919 წელს ავღანელმა ხალხმა დამოუკიდებლობა მოიპოვა ბრიტანეთის მესამე შემოჭრის დამარცხების შემდეგ. 1978 წლის აპრილში ავღანეთის სახალხო დემოკრატიულმა პარტიამ სამხედრო გადატრიალება დაიწყო მთავრობის დამხობის მიზნით და სახელი შეიცვალა ავღანეთის დემოკრატიული რესპუბლიკის სახელით. საბჭოთა ჯარი ავღანეთში შეიჭრა 1979 წელს. 1987 წლის ნოემბერში, დიდმა ლოიამ ჯირგამ ავღანეთში მიიღო გადაწყვეტილება ავღანეთის დემოკრატიული რესპუბლიკის სახელწოდებით ავღანეთის რესპუბლიკად ოფიციალურად შეცვლის შესახებ. 1989 წლის 15 თებერვალს საბჭოთა კავშირი იძულებული გახდა ჯარი გაეყვანა ავღანეთიდან. 1992 წლის 28 აპრილს ქვეყანას ეწოდა ავღანეთის ისლამური სახელმწიფო. 1997 წლის ოქტომბერში ქვეყანას ეწოდა ავღანეთის ისლამური საამირო. 2004 წლის ნოემბერში, კარზაი აბსოლუტური უპირატესობით აირჩიეს ავღანეთის ისტორიაში პირველ დემოკრატიულად არჩეულ პრეზიდენტად.

ეროვნული დროშა: 2002 წლის 5 თებერვალს, ავღანეთმა მიიღო ახალი ეროვნული დროშა. ახალი დროშა შექმნილია 1964 წლის ავღანეთის კონსტიტუციის შესაბამისად და შედგება შავი, წითელი და მწვანე ზოლიანი ნიმუშისა და ავღანეთის ეროვნული ემბლემისგან.

ავღანეთის მოსახლეობა დაახლოებით 28,5 მილიონია (შეფასებულია 2004 წლის ივლისში). მათ შორის პუშტუნებს 38-44% უკავიათ, ტაჯიკებს 25% და 20-ზე მეტი ეთნიკური უმცირესობაა, მათ შორის უზბეკი, ჰაზარა, თურქმენეთი, ბალუჩი და ნურისტანი. ოფიციალური ენებია პუშტუ და დარი (ანუ სპარსული). სხვა ადგილობრივ ენებში შედის უზბეკური, ბელუჯისტანი, თურქული და ა.შ. მოსახლეობის 98% -ზე მეტს სჯერა ისლამისა, აქედან 90% სუნიტია, ხოლო დანარჩენი შიია.

ავღანეთი არის ჩამორჩენილი სოფლის მეურნეობისა და მეცხოველეობის ქვეყანა. 1971 წელს იგი გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის მიერ ჩამოთვლილი იყო მსოფლიოში ერთ-ერთ ყველაზე ნაკლებად განვითარებულ ქვეყანაში. აზერბაიჯანის მინერალური რესურსები შედარებით მდიდარია, მაგრამ ისინი სრულად არ არის განვითარებული. დღეისათვის დადასტურებულ რესურსებში ძირითადად შედის ბუნებრივი აირი, ნახშირი, მარილი, ქრომი, რკინა, სპილენძი, მიკა და ზურმუხტი. წლების ომმა ავღანეთის ინდუსტრიული ბაზის დაშლა გამოიწვია. მსუბუქი მრეწველობა და ხელსაქმის ძირითადი ინდუსტრიებია, ძირითადად ტექსტილის, სასუქების, ცემენტის, ტყავის, ხალიჩების, ელექტროენერგიის, შაქრისა და სოფლის მეურნეობის პროდუქტების გადამუშავება. ხელოსნობის ინდუსტრია სამრეწველო პროდუქციის ღირებულების დაახლოებით 42% -ს შეადგენს. სოფლის მეურნეობა და მეცხოველეობა ავღანეთის ეროვნული ეკონომიკის ძირითადი საყრდენია. სოფლის მეურნეობისა და მეცხოველეობის მოსახლეობა ქვეყნის მთლიანი მოსახლეობის 80% -ს შეადგენს. დამუშავებული მიწა ქვეყნის მთლიანი ფართობის 10% -ზე ნაკლებია. ძირითად კულტურებში შედის ხორბალი, ბამბა, შაქრის ჭარხალი, ჩირი და სხვადასხვა ხილი. მეცხოველეობის ძირითადი პროდუქტებია ცხიმიანი ცხვარი, მსხვილფეხა რქოსანი პირუტყვი და თხა.

მთავარი ქალაქები

ქაბული: ქაბული არის ავღანეთის დედაქალაქი, ქაბულის პროვინციის დედაქალაქი და ავღანეთის უდიდესი ქალაქი. ეს არის ცნობილი ქალაქი, რომელსაც 3 000 წელზე მეტი ხნის ისტორია აქვს და 1773 წლის შემდეგ გახდა ავღანეთის დედაქალაქი. სინდისში "ქაბული" ნიშნავს "სავაჭრო ცენტრს".

ქაბული მდებარეობს აღმოსავლეთ ავღანეთში, ინდუ კუშის მთის სამხრეთ ძირში, ხეობაში, 1800 მეტრის სიმაღლეზე. რელიეფი საშიშია და მიმდებარე მთები გარშემორტყმულია U- ფორმის მთებით. მდინარე ქაბული გაედინება ქალაქის ცენტრში და ყოფს ქაბულის ქალაქს ორად, ძველი ქალაქი სამხრეთ სანაპიროზე და ახალი ქალაქი ჩრდილოეთ ნაპირზე. ახალი ქალაქი შედარებით აყვავებულია. აქ კონცენტრირებულია ბიზნეს რაიონების, სასახლეების, ოფიციალური რეზიდენციების და მაღალი დონის რეზიდენციების უმეტესი ნაწილი. ქალაქში ბევრი სასახლეა, მათგან უფრო ცნობილია გულჰანას სასახლე, დირკუას სასახლე, სალადატის სასახლე, ვარდების სასახლე და დარ ამანი სასახლე და ა.შ. დარ ამანის სასახლე არის პარლამენტისა და სამთავრობო დეპარტამენტების ადგილსამყოფელი.

მაივანდის ქუჩაზე, ქაბულის ცენტრში, მდებარეობს მწვანე მაივანდის ძეგლი, გარშემორტყმული ოთხი ქვემეხით. ქალაქის ირგვლივ მდებარე ბორცვებზე, ქვის მთები, უძველესი კოშკები, უძველესი სამარხები, უძველესი ციხესიმაგრეები, ისლამური ეკლესიები და ტაძრები მრავლადაა. ცნობილია შაჰიდუ შამშირას ტაძარი, ბაბელის მავზოლეუმი, მეფე მუჰამედ დინარდ შაჰის მავზოლეუმი, ეროვნული მუზეუმი, არქეოლოგიური მუზეუმი და ა.შ. ქალაქის სამხრეთით მდებარე "ზაჰის" სალოცავი ისლამური სახურავის სტილის ნაგებობაა და ისლამის შიიტური სექტის დამაარსებლის ალის რეზიდენციაა. სალოცავიდან დაახლოებით 30–40 მეტრის მოშორებით მდებარეობს უზარმაზარი კლდე. ცენტრში გაყოფილია დიდი ნაკერი დაახლოებით 2 მეტრის სიგრძისა და 1 მეტრის სიგანეზე. ლეგენდის თანახმად, ეს არის ალის ხმლით გაყოფილი წმინდა სიწმინდე.